Πετυχημένη Αντιδήμαρχος στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, η Αναστασία Αντωνέλλη δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Σ’ αυτές τις εκλογές ανοίγει τα φτερά της για την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση με το Άλμα Ανάπτυξης του Κώστα Μουτζούρη και σήμερα συζητά μαζί μας για τις νέες προκλήσεις και την επιλογή της.
-Έχετε συνδέσει την πορεία σας στην τοπική αυτοδιοίκηση με την κοινωνική πολιτική και πολλοί θα σας ήθελαν υποψήφια Δήμαρχο, εσείς όμως επιλέξατε την Περιφέρεια. Είναι μια νέα πρόκληση αυτή για σας;
«Είναι έτσι όπως τα λέτε. Πιστεύω πως οι προκλήσεις οδηγούν στην εξέλιξη,, ενώ η επανάληψη έχει μεν ασφάλεια αλλά εγκυμονεί την πιθανότητα να επαναλάβεις τον εαυτό σου, οδηγώντας σε τέλμα και όχι σε εξέλιξη τον τόπο σου. Γι’ αυτό αποφάσισα το δικό μου “άλμα”: Την Περιφέρεια στηρίζοντας έναν ικανό άνθρωπο και ανεξάρτητο υποψήφιο Περιφερειάρχη, τον Κώστα τον Μουτζούρη. Φυσικά η αγάπη και η εκτίμηση των συμπατριωτών μου που με ήθελαν υποψήφια Δήμαρχο αποτελεί τιμή για μένα. Πιστεύω όμως πως δεν «είναι τα ράσα που κάνουν τον παπά… αλλά ο παπάς τα ράσα» και μπορείς να προσφέρεις άμα έχεις το μεράκι από οποιαδήποτε θέση».
-Ποιο είναι το έργο όσον αφορά τις κοινωνικές δομές στη Λέσβο που δεν προλάβατε να υλοποιήσετε ή θα θέλατε να γίνει;
«Ένα Κέντρο Ημέρας για Ασθενείς με Αλτσχάιμερ. Το προσπαθώ από το 2012, έχοντας εξασφαλίσει το 2013 την έγκριση σκοπιμότητας από το Υπουργείο Υγείας. Άσπονδοι «συνάδελφοι», υπηρεσίες, τρικλοποδιές, γραφειοκρατία, θεσμικοί και πάει λέγοντας, ήταν σαν το σύμπαν να συνωμότησε στο να μην γίνει!!.Όμως το ότι η μητέρα μου πέθανε το 2015 από γεροντική άνοια με έκανε να μην το βάλω κάτω. Έφτασα μέχρι το Υπουργείο Υγείας προκειμένου να αλλάξουν οι αποφάσεις που πάρθηκαν κατόπιν εισηγήσεων «κάποιων» και είχαν ως αποτέλεσμα η Λέσβος να μην είναι μέσα στις περιοχές πρώτης προτεραιότητας που να μπορούν να ενταχθούν σε ευρωπαϊκά προγράμματα για τον σκοπό αυτό. Και όντως με την συμπαράσταση τόσο του Υπουργού κ. Ξανθού όσο και του Παρατηρητηρίου για την Άνοια, δόθηκε λύση. Έχουμε υποβάλει για έγκριση προς ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, την σύνταξη της μελέτης του κτιρίου της Πυροσβεστικής, για το σκοπό αυτό. Είναι άλλο ένα βήμα! Ας ελπίσουμε να υπάρξει εξέλιξη από την επόμενη Δημοτική αρχή».
-Έχετε ζήσει από πρώτο χέρι τις συνέπειες της κρίσης στους οικονομικά ασθενέστερους μέσα από τον Οργανισμό κοινωνικής προστασίας και Αλληλεγγύης του Δήμου. Πόσο σας επηρεάζει καθημερινά αυτή η επαφή με τον ανθρώπινο πόνο και από πού αντλείτε δύναμη;
«Εάν είσαι άνθρωπος με δέρμα ανθρώπινο, ο ανθρώπινος πόνος σε διαπερνά σαν τον ηλεκτρισμό. Εάν σε κάψει ολοσχερώς είσαι άχρηστος στο να προσφέρεις λύση στο πρόβλημα, διέξοδο στον πόνο. Οπόταν δεν είχα άλλη επιλογή από το να είμαι δυνατή. Είναι το αίσθημα της ευθύνης που δεν με άφησε να λυγίσω; Το ότι δεν το βάζω εύκολα κάτω; Η συμπαράσταση των ίδιων των ανθρώπων του τόπου μας; Ο Θεός; Ίσως όλα αυτά μαζί».
-Είστε από τις πιο ισχυρές γυναικείες παρουσίες στο χώρο της αυτοδιοίκησης. Τι θα λέγατε στις γυναίκες που διστάζουν ν’ ασχοληθούν με τα κοινά;
«Πως δεν δικαιούνται να διστάζουν! Ως γυναίκες μαθαίνουμε από παιδιά να δουλεύουμε μέσα στην οικογένεια, ως κόρες, ως εγγονές, ως αδελφές. Μετά ως εργαζόμενες, σύζυγοι, μανάδες! Έχουμε εκπαιδευτεί βιωματικά στην προσφορά. Και τα «κοινά» είναι πρωτίστως διάθεση προσφοράς! Άρα όχι μόνον δεν θα έπρεπε να διστάζουν, αλλά αντίθετα να το επιδιώκουν. Ειδικά στον τόπο μας που από την αρχαιότητα οι γυναίκες είχαν θέση στην αγορά του Δήμου. Βεβαίως υπάρχουν δυσκολίες, βεβαίως υπάρχει ρατσισμός, βεβαίως υπάρχει σεξισμός, βεβαίως πρέπει να δουλέψεις διπλά από έναν άνδρα για να αποδείξεις την αξία σου! Όμως μέσα από όλα αυτά σίγουρα γίνεσαι καλύτερη, σίγουρα γίνεσαι δυνατότερη! Άλλωστε ζωή χωρίς δυσκολίες και προκλήσεις είναι άνοστη! Είναι κρίμα διάφορες «φοβίες» να στερούν την κοινωνία μας από αυτά που μπορούμε να της προσφέρουμε εμείς οι γυναίκες, τα οποία συνδυαστικά με τα όσα οι άντρες μπορούν, θα λειτουργήσουν προς όφελος όλων!».
-Ποιο πιστεύετε ότι θα είναι το κριτήριο των πολιτών στην επιλογή των εκπροσώπων τους σε αυτές τις εκλογές;
«Περάσαμε πολλά και μαρτυρικά ως κοινωνία, από την κατά καιρούς αντιδραστική ή συναισθηματική ή κομματική μας ψήφο. Σε αυτές τις εκλογές οφείλουμε να λειτουργήσουμε ως ενήλικες και να επιλέξουμε ικανούς υποψηφίους, όχι γιατί έτσι δηλώνουν, αλλά γιατί έτσι αποδεικνύουν οι πράξεις τους. Φτάνουν πια τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, οι δημαγωγίες, τα εκμαυλιστικά μαυρογυαλούρικα ταξίματα, οι σκόπιμες διχαστικές διαιρέσεις των κομμάτων! Μπουχτίσαμε όλοι από αυτά. Ο τόπος μας έχει ανάγκη από ικανούς ανθρώπους, να δουλέψουμε επιτέλους όλοι μαζί, αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Σε ό,τι με αφορά, έχοντας δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα επί 30 χρόνια, δεν ασχολούμαι με τα κοινά λόγω «κομματικών ενσήμων» ή «κληρονομικώ δικαίω», αλλά γιατί θεωρώ χρέος μου να προσφέρω στον τόπο μου. Εκλαμβάνω ως εντολή την ψήφο των πολιτών: Σου κάνω την τιμή να σε επιλέξω, εσένα την γυναίκα της διπλανής πόρτας, να δουλέψεις αντί για μένα για το δημόσιο συμφέρον του τόπου. Αυτό έκανα και αυτό σκοπεύω να κάνω, εάν οι συμπολίτες μου με επιλέξουν ξανά».
