Ο Όλυμπος Αγιάσου στέφθηκε υπερπρωταθλητής Νομού Λέσβου και πέτυχε κάτι το μοναδικό, κάτι που μας «γυρίζει» πίσω στον χρόνο. Τότε, που όλα ήταν αγνά, χωρίς να έχει εισχωρήσει το χρήμα στα τοπικά πρωταθλήματα. Τότε, που οι ποδοσφαιριστές έπαιζαν για το χωριό τους, για την ομάδα τους.
Το επίτευγμα της ομάδας από την Αγιάσο, είναι τόσο μεγάλο, που αξίζει αναφοράς και οι υπόλοιπες ομάδες του τοπικού, επιβάλλεται να ακολουθήσουν το μοντέλο “Όλυμπος”.
Αυτό το μοντέλο, που ακούει στο όνομα “Όλυμπος”, είναι μια ομάδα που πρωταγωνιστεί, φέρει εις πέρας τους στόχους της και εκπέμπει υγεία. Κι’ όλα αυτά, χωρίς δαπανηρές μεταγραφές. Μια ομάδα που έχει έναν “μέντορα” προπονητή, τον πολυνίκη Θοδωρή Παπαλόπουλο, και παίκτες που προέρχονται κυρίως από τα σπλάχνα της. Παιδιά από το ίδιο, το χωριό, που «πονάνε» τον σύλλογο. Όπως τότε. Υπάρχουν και παιδιά όμως, που δεν είναι από το ορεινό χωριό, αλλά με την πολυετή παρουσία τους στον σύλλογο, «παίζουν για τη φανέλα» του Ολύμπου.
Οι πρωταθλητές Λέσβου, λοιπόν, κέρδισαν δίκαια το πρωτάθλημα, τόσο σε επίπεδο νησιού, όσο και σε επίπεδο Νομού. Οι Αγιασώτες είχαν να αντιμετωπίσουν ομάδες με “ιστορία” στο λεσβιακό ποδόσφαιρο, κι ομάδες “νεόπλουτες”, που από τη μια στιγμή στην άλλη, χρίστηκαν φαβορί, μαζεύοντας όλη την ποδοσφαιρική «αφρόκρεμα» του νησιού.
Ο Όλυμπος, όμως, έχει ίσως τον καλύτερο προπονητή του Νομού. Αυτό σε συνδυασμό, με παίκτες έμπειρους, “μπαρουτοκαπνισμένους”, γεννημένους νικητές, όπως είναι ο αρχηγός Πετρουζέλλης, ο Τσαμπλάκος, ο Παπαλόπουλος, ο Σπάχι και ο Τόρα, και το «νέο αίμα», όπως είναι οι Καλαφάτης, Τζιώτης, Χουλιάρας αποτελούν ένα μείγμα εκρηκτικό.
Οι προαναφερόμενοι μαζί με τα άλλα παιδιά κατάφεραν, μέσω της δουλειάς, να κερδίσουν «τα λεφτά». Απέδειξαν, ότι τις ομάδες δεν τις κάνουν τα χρήματα, αλλά οι παρέες και η δουλειά. Ο Όλυμπος αποτελεί μια ομάδα μοντέλο, μια ομάδα μαχητών, μια ομάδα νικητών. Και το κυριότερο, μια ομάδα χωρίς δαπανηρές μεταγραφές. Κάν’ το όπως ο Όλυμπος…
Κάν’ το όπως ο Όλυμπος…
