Του Μανώλη Φραντζεσκάκη
Λαπίνα, ένα παρεξηγημένο ψάρι λόγω γευστικότητας από πολλούς, μα πολύ μαχητικό στο ψάρεμά του αν υπερέχει σε μέγεθος. Μπορούμε να την βρούμε από το 1 μέτρο βάθος του νερού έως και τα 50 μέτρα.
Η λαπίνα (Αγγλικά Wrasse, Γαλλικά Labre) (Ζωολ.) κοινή ονομασία των παράκτιων σαρκοφάγων ψαριών του γένους ( οικ.) συγγενικών με το γύλο, που αφθονούν στις ελληνικές θάλασσες.
Κατ’ επέκταση ονομάζονται χειλούδες οι αντιπρόσωποι των πολύ συγγενικών γενών Ctenolabrus και Crenllabrus ή Symphodus (γνωστών και με την κοινή ονομασία λαπίνα) καθώς και Acantholabrus (γνωστών ως χειλούδων του βυθού).
Στις ελληνικές θάλασσες αφθονούν πολλά είδη. 4 από αυτά γίνονται αρκετά μεγάλα: Α) bimaculatus (κν. Χειλούτσα ή αμερικάνα) με σχετικά λεπτό σώμα μήκους έως και 40 εκατοστά και οξύληκτο ρύγχος, Β) bergylta (κν. Χειλούτσα, πέρδικα ή λάμπαινα), με κοντόχοντρο σώμα, μήκους έως και 60 εκατοστά, Γ) merula (κν. Χειλούτσα, μαργιορί ή λάμπαινα), με κοντόχοντρο σώμα, μήκους έως και 50 εκατοστά και κοντό ρύγχος και Δ) viridis (κν. Λάμπαινα ή πρασινοχειλού), με σχετικά λεπτό σώμα μήκους έως 55 εκατοστά και επίμηκες ρύγχος.
Εκτός από τα παραπάνω υπάρχουν και άλλα είδη που δεν ξεπερνάνε σε μήκος τα 20-25 εκατοστά με πολλές μορφολογίες και φυσικά διάφορους χρωματισμούς, που πολλές φορές είναι και εντυπωσιακοί. Μερικά από αυτά τα είδη είναι: Η κοκκινολαπίνα, η ματολαπίνα, η μαυροματολαπίνα, το φαγανέλι, η τενιολαπίνα, ο κόσσυφος, η ακανθολαπίνα, πραγματικά πολλά είδη σε ένα ψάρι.
Η λαπίνα σαν μορφολογία εξωτερικά δεν διαφέρει και πολύ με τα άλλα ψάρια της φυκιάδας και των βράχων, έχει όμως μια μεγάλη διαφορά: Στο εσωτερικό μέρος του στόματός της και πιο συγκεκριμένα στις γνάθους της έχει μόνο κοπτήρες για δόντια, ενώ οι σπαστίρες, κοινώς τραπεζίτες για τους ανθρώπους, βρίσκονται στην είσοδο του λαιμού της, εκεί μασά την τροφή της.
Τα δολώματα που την δελεάζουν είναι όλα τα σκουλήκια και οι ζωντανές γαρίδες και δεν λέει όχι σε κάθε είδους μαλάκιο.
Μπορεί να πιαστεί με κάθε είδους τεχνική, αρκεί να είναι κάτοικος του ψαρότοπου μας και να έχει όρεξη. Το κρέας της είναι λευκό, όχι τόσο εύγευστο στη σχάρα, σαν ψάρι για φαγητό ταιριάζει περισσότερο για σούπα, ενώ τα μικρότερα του είδους κάνουν και για τηγανητά.
Καλές και όμορφες θάλασσες σε όλους…
