Στην ηλικία 18 ετών περίπου, όταν θα έδινε πανελλήνιες, έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί. Το όνειρό της για σπουδές, σταμάτησε η οικογένεια. Σήμερα όμως με τη στήριξη των παιδιών της και της οικογένειάς της μπόρεσε 17 χρόνια μετά να πάρει το εισιτήριο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποδεικνύοντας ότι αν υπάρχει θέληση τα πάντα είναι δυνατά. Ο λόγος για την Εύη Κακνή, συμβασιούχο υπάλληλο του Δήμου που απασχολείται στο Δημοτικό Θέατρο και είναι μητέρα δυο παιδιών. Πριν δυο χρόνια επέστρεψε στα θρανία στο Εσπερινό Λύκειο Μυτιλήνης, φέτος έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις και πέρασε στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου που ήταν και η μόνη της επιλογή.
«Ο γιος μου τελείωσε μηχανολόγος εγκαταστάσεων στα ΕΠΑΛ και θα συνεχίσει ψυκτικός. Αν επέλεγε να δώσει πανελλήνιες φέτος, θα δίναμε μαζί», λέει Εύη Κακνή με την χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της για την επιτυχία της, κρατώντας αγκαλιά τη μικρή κόρη της που είναι 13 ετών.
Δεν είχε προλάβει να τελειώσει το λύκειο όταν η ζωή της άλλαξε τα σχέδια, για σπουδές. Παντρεύτηκε 18 ετών και έκανε δυο παιδιά. Προτεραιότητά της έγιναν τα παιδιά, το σπίτι, η δουλειά. Πριν από δυο χρόνια αποφάσισε όμως να επιστρέψει στο σχολείο. «Είχα την απόλυτη συμπαράσταση και στήριξη από την οικογένειά μου και είπα να προσπαθήσω ξανά», μας λέει.
«Έπρεπε κάθε μέρα να λείπω από το σπίτι 7 με 11 για να παρακολουθώ τα μαθήματα στο σχολείο. Έπρεπε να προσαρμόζω ανάλογα τις βάρδιες στη δουλειά μου – γιατί αυτά τα δυο χρόνια δούλεψα και σε καφετέρια για να τα βγάλω πέρα – έπρεπε να φροντίζω το σπίτι και τα παιδιά και να διαβάζω. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Χωρίς τη στήριξη των παιδιών μου και της οικογένειάς μου δεν θα μπορούσα να το καταφέρω», μας λέει η ίδια.
Εξίσου σημαντική όμως ήταν και η στήριξη των εκπαιδευτικών για την μάνα, που έδινε φέτος πανελλήνιες. «Στο Εσπερινό σχολείο είναι μοναδικός ο τρόπος που σε υποδέχονται και σε στηρίζουν από την πρώτη μέρα μέχρι την τελευταία. Πήρα τεράστια στήριξη και ενθάρρυνση από τους καθηγητές μου. Υπήρχαν μέρες που έρχονταν οι φιλόλογοι μια ώρα νωρίτερα ν’ ανοίξουν το σχολείο, για να με βοηθήσουν στο διάβασμα. Ο Διευθυντής του σχολείου Βλάσης Ταμβακέρας και όλοι οι εκπαιδευτικοί ήταν το στήριγμά μας», τονίζει η Εύη.
Ο σεισμός της 12ης Ιουνίου έφερε την ποσόστωση που έδωσε ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στα όνειρά της. «Επέλεξα μόνο το Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Μυτιλήνη και πρώτη επιλογή μου το Τμήμα Κοινωνιολογίας. Δεν διάλεξα καμιά άλλη σχολή γιατί θα ήταν κρίμα να στερήσω μια θέση από άλλα παιδιά, τη στιγμή που δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω από το νησί. Αν δεν έπιανα τα μόρια δεν θα περνούσα», αναφέρει.
Φρόντιζε να προετοιμάζεται τις ώρες που βρισκόταν στο σχολείο για να της μένει χρόνος για το σπίτι, τα παιδιά, τη δουλειά. Στις εξετάσεις όμως στο σχολείο και στις πανελλήνιες χρειαζόταν να διαβάζει και στο σπίτι για να προετοιμαστεί. «Ήταν ωραίο να βλέπω τη μαμά μου να διαβάζει δυνατά. Της είπα αν θέλει να τη βοηθήσω κι εγώ», μας λέει η κόρη της Κλεοπάτρα, που κοιτάζει με υπερηφάνεια τη φοιτήτρια πια μητέρα της.
Η ίδια θυμάται τη μέρα που ανακοινώθηκαν τ’ αποτελέσματα. «Βρισκόμουν στο γραφείο και όλοι οι συνάδελφοί μου αγωνιούσαν από το πρωί. Μόλις ανοίξαμε και είδαμε στο διαδίκτυο ότι πέρασα, αρχίσαμε να φωνάζουμε και να πανηγυρίζουμε όλοι μαζί. Μοιράσθηκαν μαζί μου τη χαρά όλοι οι συνάδελφοί μου και πρώτος ο Αντιδήμαρχος Κώστας Αστυρακάκης – που σαν δάσκαλος που είναι με ενθάρρυνε να γυρίσω στο σχολείο – σαν να ήταν το δικό τους παιδί ή σαν να επρόκειτο για τους ίδιους. Αυτή τη στιγμή που όλοι μαζί πανηγυρίζαμε δεν θα τη ξεχάσω», μας λέει.
Η Εύη θέλει να κερδίσει το χαμένο έδαφος και στις ξένες γλώσσες και ήδη έχει ξεκινήσει μαθήματα αγγλικών για να πάρει το lower, ενώ πήρε πτυχίο σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Τώρα της ανοίγεται μια νέα πρόκληση, οι σπουδές, ένας άλλος στόχος που θα φέρει σε πέρας. «Η εκπαίδευση είναι πολύτιμο εφόδιο, αυτό έχω μάθει και ποτέ δεν είναι αργά κάποιος που δεν είχε ευκαιρία για σπουδές, να προσπαθήσει. Κανείς δεν χάνει ποτέ, μαθαίνοντας», μας λέει.
