ΙΑΚΩΒΟΣ
έλέω καί χάριτι Θεού Επίσκοπος καί Μητροπολίτης της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Μυτιλήνης, Έρεσσού καί Πλωμαρίου
Πρός
τόν Ίερόν Κλήρον
τίς Μοναστικές Αδελφότητες
καί τόν εύλογημένον λαόν της Επαρχίας μας
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά και περιπόθητα,
Χριστός Ανέστη
Μέ τή βοήθεια τοϋ Πανοικτίρμονος Τριαδικού Θεού μας φθάσαμε στό Άγιο Πάσχα γιά άκόμη μία φορά. Ή άπειρη άγάπη Του καί τό άμέτρητο έλεός Του μάς έφεραν καί πάλι στήν εορτή της Αναστάσεως, πού είναι ό πυρήνας, τό θεμέλιο καί ή βάση τής πίστεως μας, γιατί ό Χριστός ήρθε πρωτίστως στόν κόσμο γιά νά πάθει, νά σταυρωθεί καί νά άναστηθεϊ. Όλη ή έπί γής πορεία Του μέ τήν ουράνια διδασκαλία Του καί τά θαύματά Του έκεί έτειναν, δηλαδή στή Σταυρική Του θυσία καί την ένδοξη Ανάσταση Του.
Ή συντριβή τού διαβόλου καί ή νίκη του άπό τόν Αναστάντα Χριστό μας ύπήρξε τό μεγάλο δώρο Του στόν καθένα μας προσωπικά καί σέ όλους μαζί. Υπήρξε ή ανεκτίμητη Θεϊκή προσφορά σέ μάς, πού είμασταν πληγωμένοι καί τραυματισμένοι άπό τήν αμαρτία. Υπήρξε τό άποκορύφωμα τής άγάπης του Θεού στήν παραμορφωμένη άπό τά πάθη ζωή μας.
Ή Σταυρική θυσία και ή Ένδοξη Ανάσταση τού Σωτήρος Χριστού μάς βεβαιώνει καί μάς εγγυάται ότι στόν άνθρωπο άντί τής άμφιβολίας κυριαρχεί πλέον ή πίστη, άντί τής άπελπισίας ή άληθινή χαρά καί ή εύφροσύνη καί άντί τής έμπαθούς ζωής η ζωή τής άγάπης καί τής καλοσύνης.
Γι’ αυτό ό Άγιος Ιωάννης ό Δαμασκηνός μάς προσκαλεί: Προσέλθωμεν Λαμπαδηφόροι τώ προϊόντι Χριστώ εκ τοϋ μνήματος, ώς Νυμφίω, καί συνεορτάσωμεν ταΐς φιλεόρτοις τάξεσι πάσχα Θεού τό σωτήριον”, δηλαδή ” άς πλησιάσουμε, κρατούντες στά χέρια μας λαμπάδες (ώς σύμβολο τών άρετών μας), τόν Χριστό, ό Οποίος εξέρχεται άπό τόν τάφο (ώραΐος καί λαμπρός) ώς Νυμφίος, καί μαζι μέ τά τάγματα τών ούρανίων Αγγέλων, πού άγαπούν τίς εορτές, άς εορτάσουμε τό Πάσχα, τό όποίο έφερε τήν σωτηρία μας”.
Τό μήνυμα της Αναστάσεως πού άπευθύνει στούς πιστούς ή Εκκλησία μας διά μέσου τών αιώνων δέν είναι ούτε μικρό καί ούτε χωρίς σημασία. Μάλιστα συμβαίνει τό άντίθετο: Eίvαι πρόσκληση λύτρωσης καί σωτηρίας, εάν θέλουμε νά δώσουμε άληθινό νόημα στή ζωή μας, έάν επιθυμούμε καί έμείς νά συναντήσουμε τόν Αναστάντα Χριστό, έχοντας στή ζωή μας τήν εμπειρία τής Αναστάσεως.
Αύτό γίνεται, έάν συνειδητοποιήσουμε ότι κυριαρχούμεθα λίγο ή πολύ άπό τών κόσμο τών παθών, πού κατά τόν Άγιο Γρηγόριο τόν Παλαμά είναι δρόμοι διεστραμμένοι και δυσπρόσιτοι”. Είναι επαναλαμβανόμενες άμαρτίες πού γίνονται μόνιμες καταστάσεις. Είναι μονοπάτια δύσβατα καί έπικίνδυνα. Είναι σκοτάδια πυκνά πού τυφλώνουν τήν ψυχή μας καί νεκρώνουν τόν εσωτερικό μας κόσμο καί πού είσέδυσαν στήν άνθρώπινη ύπαρξη, όταν οί πρωτόπλαστοι θέλησαν ελεύθερα νά άποδεσμευθούν άπό τήν Θεία Χάρη , τρυγώντας ώς συνέπειες τό θάνατο καί τό κακό. Είναι μέ άλλα λόγια ή παρά φύσιν ζωή τού άνθρώπου.
Έχοντας επίγνωση τής ζοφερής καταστάσεως πού ύπάρχει στόν πνευματικά νεκρό έσωτερικό μας κόσμο, μόνον ή Χάρις τού Αγίου Πνεύματος είναι έκείνη, ή όποία μπορεί νά μάς βοηθήσει νά μισήσουμε τόν κόσμο τής άμαρτίας καί νά έπιλέξουμε τήν άρετή. Αύτό άκριβώς πού συμβολίζουν οί Αναστάσιμες λαμπάδες: Νά συνταυτιστούμε καί νά συνοδοιπορήσουμε μέ τόν Αναστάντα Χριστό, διότι κατά τόν Άγιο Μάξιμο τόν Όμολογητή “ό Χριστός είναι ό θησαυρός όλων τών πνευματικών άγαθών, τών άρετών πού βρίσκονται στόν άγρό τής καρδιάς, δηλαδή τής σοφίας, τής γνώσεως, τής δικαιοσύνης… Μέ τίς άρετές, ό Θεός ένσαρκώνεται πάντοτε, θέλει να γίνεται πάντοτε άνθρωπος μέσα στούς άξιους άνθρώπους καί, μετά τή μυστική αύτή ενσάρκωση, ό άνθρωπος νά γίνεται πάντοτε Θεός κατά χάριν”.
Σίγουρα αύτός ό δρόμος δεν είναι εύκολος καί ούτε βατός. Ή κάθαρση τής καρδιάς άπό τά πάθη καί ή εγκαθίδρυση των άρετών προϋποθέτουν άγωνιστικό φρόνημα, τελεία ύπακοή στό Θείο θέλημα καί παράδοση τής ζωής μας στά χέρια τού Θεού. Ή άσκηση τής άρετής καί ή πορεία τής κοινωνίας μας μέ τό Χριστό άπαιτούν κόπο, θυσία, άρση τού προσωπικού μας σταυρού, άντιμετώπιση των λογισμών, αύταπάρνηση, έκκοπή τοϋ ιδίου θελήματος, συνεχή μελέτη τού λόγου τοϋ Θεού καί σταθερή καί συνεπή ζωή μετανοίας, γιά νά έρχεται ή Χάρις τού Θεού όλο καί περισσότερο καί νά προοδεύουμε συνεχώς σέ ‘ ‘αγάπη, χαρά, είρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, άγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, έγκράτεια” ( Γαλ. 5, 22 ), πού είναι καρποί τού Αγίου Πνεύματος.
Μήν ψάχνουμε, λοιπόν, πουθενά αλλού – εκτός τού Αναστάντος Χριστού – νά ικανοποιήσουμε τήν πνευματική πείνα καί δίψα πού μαστίζει τόν άνθρωπο σέ κάθε έποχή καί φυσικά τή σημερινή πού διακατέχεται άπό τόση άνασφάλεια, έχει τόσους συγκεχυμένους στόχους καί σκοπούς καί έπικρατούν ύλόφρονες καί ήδονοθηρικές έπιδιώξεις. Ας μήν λησμονούμε μιά μεγάλη άλήθεια: Ό,τι δέν νικά τό θάνατο καί δέν είναι ισχυρότερο άπό τό θάνατο καί δέν άντέχει νά άναμετρηθει μαζί του είναι καταδικασμένο νά άφανισθεί καί νά νικηθεί άπό αύτόν.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Μόνον ό Χριστός, πού είναι ή ένυπόστατη Αγάπη και “ή ούσία όλων τών άρετών”, νίκησε τό θάνατο καί έπομένως έδωσε τή δυνατότητα καί στόν άνθρωπο νά νικά στήν προσωπική του ζωή τό κακό, βιώνοντας όσο γίνεται περισσότερο τό πνεύμα τών Ευαγγελίων καί τών άγίων άρετών καί κοινωνώντας τό Σώμα καί τό Αίμα Του στή Θεία Ευχαριστία, διότι σύμφωνα μέ τά λόγια Του: Εκείνος πού τρώει τή σάρκα μου καί πίνει τό αίμα μου, ένώνεται μαζί μου σ’ ένα σώμα καί συνεπώς μένει μέσα μου καί γίνεται έτσι μέλος δικό μου* κι εγώ μένω μέσα στήν ψυχή του, ή όποία γίνεται ναός μου” ( Ίω. 6, 56) καί ”Εκείνος πού τρώγει τόν άρτο αύτό, τόν πράγματι ουράνιο, θά άναστηθεΐ άπό τόν τάφο ένδοξα καί θά ζήσει αιώνια” ( Ίω. 6, 58 ). Γένοιτο!
Μετά πολλών Πασχαλίων ευχών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Μυτιλήνης ΙΑΚΩΒΟΣ
