- Προς 9,25 ευρώ πουλήθηκε το πρώτο αγουρέλαιο της φετινής ελαιοκομικής περιόδου στη Λακωνία, ενώ αγοράζουν προς 8,25 ευρώ το κιλό περσινά έξτρα παρθένα λάδια!
- Ποιο είναι το τοπίο των τιμών που θα διαμορφωθεί φέτος για τους αγρότες, σύμφωνα με τις συνθήκες που επικρατούν στη Μεσόγειο
Σήμερα Τρίτη ξεκινά από την Περιφέρεια το τελευταίο ράντισμα κατά του δάκου της ελιάς, για να δοθεί η δυνατότητα στους ελαιοπαραγωγούς και στους ελαιοτριβείς να πάρουν πρώιμα ποσότητες από τον καρπό της ελιάς για έκθλιψη, ώστε να παραχθούν τα πρώτα αγουρέλαια στη Λέσβο. Ιδιαίτερα την τελευταία πενταετία, λόγω της συνεχούς βελτίωσης των επιπέδων ποιότητας του ελαιολάδου, οι τυποποιητές αναζητούν ολοένα και πιο πρώιμα λάδια, με στόχο την εμφιάλωση ελαιολάδου με τη μεγαλύτερη δυνατή ποιότητα. Αυτός ο προσανατολισμός φαίνεται και απ’ το γεγονός ότι τα ελαιοτριβεία τα τελευταία χρόνια ανοίγουν νωρίτερα σε σχέση με το παρελθόν, ακολουθώντας αυτή την τάση, καθώς οι αγρότες τρέχουν να μαζέψουν τις ελιές ώστε να πάρουν τις πιο χαμηλές οξύτητες, μια και πλέον και στη Λέσβο είναι ζητούμενο τα δέκατα και όχι ο άσος που αποτέλεσε για δεκαετίες σημείο αναφοράς στον τόπο μας.
Η δακοκτονία
Αν και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ο δάκος καταγράφηκε σε έξαρση στη Λέσβο το ότι το νησί μας φέτος δεν έχει μεγάλη ελαιοπαραγωγή, εκ των πραγμάτων περιορίζει τη ζημιά στον καρπό. Αυτή την περίοδο ο καρπός στα δέντρα βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο, σε μεγάλο μέγεθος, τα πάντα όμως θα εξαρτηθούν από τις βροχές αυτό το διάστημα, καθώς να θυμίσουμε ότι και πέρυσι υπήρξαν σοβαρά προβλήματα λόγω ανομβρίας και αυτό σημαίνει ότι η περίοδος που διανύουμε είναι οριακή, καθώς χρειάζονται βροχοπτώσεις για να κρατηθεί ζωντανός ο καρπός πάνω στα δέντρα.
Η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας έχει δώσει στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης εκτίμηση για παραγωγή 5.000 τόνων ελαιολάδου, την ίδια ώρα όμως ο Σύνδεσμος Ελαιοτριβείων Λέσβου εκτιμά ότι η παραγωγή ελαιολάδου κατά την περίοδο 2023-2024 θα κυμανθεί πάνω-κάτω στους 3.000 τόνους.
Πάντως σε όλη τη Λέσβο βλέπει κανείς τα δέντρα να έχουν αυξημένη παραγωγή ελαιολάδου και μάλιστα κατά τόπους πολλές ελιές, κυρίως στις πεδινές περιοχές και αυτό, αν μη τι άλλο, δίνει μία ελπίδα ότι σε κάποια χωριά οι αγρότες θα μπορέσουν να αντλήσουν εισόδημα από την συγκομιδή της ελιάς και μάλιστα σε μία περίοδο μεγάλης έλλειψης του ελαιολάδου στην παγκόσμια αγορά, με ό,τι αυτό σημαίνει για τις τιμές του προϊόντος, οι οποίες θα συνεχίσουν την πορεία τους προς τα πάνω.
Οι περιοχές όπου τα κλαδιά εντοπίζονται με βάρος από τον καρπό είναι στα βόρεια της Μυτιλήνης από την πλευρά της Θερμής, στην κεντρική Λέσβο και στην περιοχή της Πέτρας, ενώ και από την πλευρά του Πολιχνίτου, στον Ευεργέτουλα υπάρχουν χωράφια με πολλές ελιές, όπως και στη Γέρα και το Πλωμάρι καταγράφεται κατά τόπους παραγωγή. Αν και στο γενικό σύνολο αυτό που βλέπει κανείς είναι πως πάνω-κάτω η φετινή ποσότητα ελαιόλαδου που θα παραχθεί θα κυμανθεί στην εκτίμηση της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας.
Φωτιά οι τιμές
Την ίδια ώρα οι τιμές του ελαιολάδου έχουν πάρει φωτιά. Αρκεί να αναφέρουμε ότι σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, Συνεταιρισμοί διαθέτουν ποσότητες έξτρα παρθένου ελαιολάδου περσινής σοδειάς αυτή την περίοδο σε τιμές 8,25 ευρώ το κιλό! Και με αυτό το δεδομένο δεν εξέπληξε η πρώτη δημοπρασία που έγινε στο Συνεταιρισμό των Αγίων Αποστόλων Λακωνίας για ένα βυτίο 26 τόνων αγουρέλαιο, το οποίο πουλήθηκε προς 9,25 ευρώ το κιλό για Ιταλία. Πρόκειται για το προϊόν της ποικιλίας αθηνολιά που γράφουμε κάθε χρόνο, το οποίο είναι πολύ υψηλής ποιότητας (κάτω από 3 δέκατα!) και γι’ αυτό διατίθεται στις υψηλότερες τιμές κάθε χρόνο Οκτώβριο μήνα και παρότι οι τιμές που διαμορφώνονται στη χώρα μας είναι χαμηλότερες, το προϊόν αυτό αποτελεί το βαρόμετρο για την τάση που θα επικρατήσει στην αγορά.
Για τη χώρα μας φέτος οι πρώτες εκτιμήσεις δίνουν παραγωγή στο 50% για την ελαιοκομική περίοδο 2023-2024, δηλαδή στους 170.000 τόνους, ενώ πέρυσι είχαμε 350.000 τόνους.
Στην Ισπανία, που είναι η μεγαλύτερη ελαιοπαραγωγός χώρα του πλανήτη μας, αναμένεται μειωμένη παραγωγή και συγκεκριμένα σε περίπου 770.000 τόνους και παρότι για τον ισπανικό ελαιώνα δεν είναι μεγάλη παραγωγή εντούτοις είναι αυξημένη σε σχέση με πέρυσι, που είχαν 664.000 τόνους πιάνοντας πάτο, καθώς το 2021-2022 η παραγωγή είχε αγγίξει τους 1,5 εκατ. τόνους!
Αυτό σημαίνει ότι προοπτική καθόδου των τιμών δεν φαίνεται στο άμεσο μέλλον να υπάρχει για την εγχώρια και τη διεθνή αγορά και μ’ αυτές τις τιμές του ελαιολάδου το προϊόν έχει γίνει απλησίαστο για τους καταναλωτές, ενώ είναι ενδεικτικό ότι στα γειτονικά παράλια της Τουρκίας έχουν βγει ο στρατός και η αστυνομία και φυλούν τις αγροτικές περιοχές με ελαιόδεντρα για να αποτρέψουν τις κλοπές του καρπού και αυτό, αν μη τι άλλο, δείχνει ότι το ελαιόλαδο έχει γίνει πια ένα πολύτιμο προϊόν. Αυτό φαίνεται και από το βάρος που δίνουν οι μεγάλοι αθηναϊκοί τηλεοπτικοί σταθμοί φιλοξενώντας συχνά ρεπορτάζ για την ελαιοπαραγωγή και τις τιμές του ελαιολάδου στη χώρα μας και για τους αγρότες και για τους καταναλωτές στα ράφια των εμπορικών καταστημάτων. Τέτοια ρεπορτάζ ουδέποτε είχαν μεταδοθεί μέχρι το πρόσφατο παρελθόν από τους σταθμούς εθνικής εμβέλειας που δεν ασχολούνταν συνήθως με το ελαιόλαδο, ενώ τώρα οι τιμές του προϊόντος εκ των πραγμάτων το φέρνουν στο προσκήνιο και για τις δημοσιογραφικές εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων της Αθήνας.
Παρά τις φημολογίες το προηγούμενο διάστημα για λήψη μέτρων σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τη συγκράτηση των τιμών, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται ότι θα ισχύσει τουλάχιστον άμεσα, καθώς η άποψη που διαμορφώνεται σε επίπεδο Κοινότητας είναι πως λόγω της έλλειψης του ελαιολάδου αν δεν είχαν ανέβει οι τιμές δεν θα υπήρχε προϊόν στην αγορά και υπ’ αυτήν την έννοια, η άνοδος των τιμών εκλαμβάνεται ως αντίδοτο στον περιορισμό της κατανάλωσης, ώστε να μην καταγράφονται ελλείψεις.
Όλα τα παραπάνω πριν από 5 χρόνια ήταν όχι μόνο ανέλπιστα, αλλά έμοιαζαν και με όνειρο θερινής νυκτός, ωστόσο η τελευταία πενταετία ήταν καθοριστική για να πάρει το ελαιόλαδο τη θέση που του αξίζει στα ράφια των καταστημάτων σε όλο τον κόσμο, αν και η υψηλή τιμή που το έχει μετατρέψει σε χρυσάφι δυσκολεύει την κατανάλωσή του από τα νοικοκυριά μισθωτών και χαμηλοσυνταξιούχων, που προσπαθούν με ένα μισθό να τα βγάλουν πέρα.
