Είπαν να φτιάξουν ποδηλατόδρομο στην Πάτρα. Έκατσαν λοιπόν οι άνθρωποι κάτω, έπιασαν μία άκρη ενός δρόμου σχεδιάζοντας φυσικά πού θα γίνει, τον έστρωσαν με έναν τάπητα, όπως το ταρτάν του γηπέδου και όχι όπως το ρεζιλίκι στα Τσαμάκια, που πληρώθηκε σε τιμή χρυσόσκονης και μαδάει ο ποδηλατόδρομος (και δεν ευθύνεται προφανώς γι’ αυτό η παρούσα Δημοτική Αρχή, αλλά η προηγούμενη που το σχεδίασε), έχτισαν και ένα μικρό τοιχαλάκι για να υπάρχει διαχωρισμός από τον αυτοκινητόδρομο και αυτό ήταν! Πάνω σε αυτό τον ποδηλατόδρομο βλέπει κανείς καθημερινά τους Πατρινούς με τα παιδιά τους, με τα ποδήλατα, αλλά και να τρέχουν με αθλητική περιβολή.  

Υπάρχουν κάποια κενά μεταξύ της διαδρομής (δηλαδή ο ποδηλατόδρομος κόβεται καθώς τεχνικά σε αυτές τις περιοχές δεν μπορούσε να γίνει καθώς περνά ο σιδηρόδρομος), όμως η αρχή έγινε, πολύ μεγάλο τμήμα έχει κατασκευαστεί και από ό,τι είδαμε συνεχίζεται η κατασκευή με τον ίδιο πρακτικό τρόπο.  

Εδώ στη Μυτιλήνη συζητάμε δύο δεκαετίες για να φτιάξουμε ποδηλατόδρομο λες και θα γίνει η ζεύξη Ρίου – Αντιρρίου!