Αν έχετε κάνα φίλο Αριστερό, το καινούργιο βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη «Κάτω από τις στάχτες» είναι ό,τι πρέπει για δώρο. Αρκεί ν’ αντέχει την κριτική. Γιατί ο συγγραφέας ο οποίος υπηρέτησε πιστά το ΚΚΕ, όταν αφέθηκε κομματικά ελεύθερος, άφησε να εκδηλωθεί το πνευματώδες χάρισμα που διαθέτει. Με ραδιοφωνικές, τηλεοπτικές εκπομπές, με άρθρα και βιβλία, ξεκίνησε να ιστορεί την εποχή μας ως ένας καλός γνώστης των πολιτικών εξελίξεων. Καυτηριάζοντας στάσεις και επιλογές των κομμάτων και ηγετών της Αριστεράς.
Άλλωστε ένα από τα κεφάλαια του πολυσέλιδου βιβλίου του ονομάζεται «Νευρώσεις και Αριστερά». Ενώ όπως γράφει χαρακτηριστικά για τη στάση «της ιστορικής Αριστεράς», έναντι των σταθεροποιητικών προγραμμάτων Παπανδρέου και Σημίτη, τη χαρακτηρίζει πως «λειτούργησε σαν υπερσυνδικάτο»! Για την «reform» του Γκορμπατσώφ παρατηρεί πως: «Ότι ξεκίνησε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘80 ήταν σε γενικές γραμμές αναγκαίο το ‘60».
Ο συγγραφέας ψυχογραφεί με το δικό του διεισδυτικό τρόπο τον Ανδρέα Παπανδρέου ως πολιτικό, αλλά και ως άνθρωπο. Ειδικά στο κεφάλαιο που αναπτύσσει τη σχέση, τον περίγυρο του Ανδρέα με την παιδική του ηλικία. Δεν παραλείπει στο βιβλίο του να αποκαλύψει πολλές προσωπικές, ανθρώπινες και ιδιαίτερες στιγμές των πρωταγωνιστών της εποχής αυτής.
Τέτοια βιβλία αξίζουν γιατί δεν περιγράφουν την πολιτική ως έναν απλό μηχανισμό γεγονότων που κινούν οι μάζες. Ο χαρακτήρας του ανθρώπου, οι αδυναμίες του, η έλξη του κέρδους είναι στοιχείο εξουσίας. Ενώ οι ικανότητες, η ευφυΐα, αλλά και η διορατικότητα είναι αυτά που σφυρηλατούν τους πρωταγωνιστές των πολιτικών εξελίξεων και καθορίζουν τις τύχες κρατών και κοινωνιών.
Ο χώρος είναι μικρός για ένα βιβλίο 620 σελίδων από το οποίο παρελαύνουν δεκάδες προσωπικότητες της μεταπολίτευσης. Όμως απαραίτητο για όσους ασχολούνται με την σύγχρονη ελληνική ιστορία.
ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΑΛΑΒΟΣ
