- Η διάνοιξη του δρόμου θα φέρει τεράστια τουριστική ανάπτυξη στη Νότια Λέσβο
- Επί χρόνια περιμένουν οι κάτοικοι του Πλωμαρίου και των Βατερών, όμως, το έργο δεν λέει να προχωρήσει
- Τουριστικό «τρίγωνο» μεταξύ Αγιάσου, Πλωμαρίου και Βατερών
Στάσιμο εδώ και 24 χρόνια έχει μείνει το έργο για την διάνοιξη του δρόμου Πλωμάρι-Βατερά. Ένα έργο το οποίο θα φέρει τεράστια τουριστική ανάπτυξη στη Νότια Λέσβο καθώς θα συνδέσει δύο από τα πιο τουριστικά μέρη της Λέσβου, το Πλωμάρι και τα Βατερά. Λαϊκές συνελεύσεις, υποσχέσεις βουλευτών και πολιτικών του νησιού καθώς και συμφέροντα που εμπόδισαν την διάνοιξη του δρόμου χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο έργο, το οποίο έχει παραμείνει στο ίδιο σημείο από το 2000.
Οι κάτοικοι των Βατερών, του Πλωμαρίου, του Πολιχνίτου, ακόμα και της Αγιάσου επιζητούσαν χρόνια την σύνδεση αυτήν. Πολλοί ήταν οι βουλευτές και πολιτικοί από όλη την Ελλάδα οι οποίοι έρχονταν στο νησί μας ανά διαστήματα και υπόσχονταν ότι θα υλοποιήσουν το έργο σε πολύ σύντομο κιόλας διάστημα. Αυτό δεν έγινε ποτέ και ένα από τα μεγαλύτερα έργα του νησιού έμεινε μόνο στα χαρτιά.
Η έναρξη των εργασιών
Από τα τέλη του 20ού αιώνα κιόλας είχαν ξεκινήσει οι πρώτες διεργασίες με μελέτες και χαράξεις για την υλοποίηση του δρόμου. Οι Μικτές Ομάδες Μηχανημάτων Ανασυγκροτήσεως (ΜΟΜΑ) του ελληνικού στρατού είχαν αναλάβει το έργο, αλλά αφού έκαναν την χάραξη το άφησαν στάσιμο. Ο τότε Δήμαρχος Πλωμαρίου, Μιχάλης Μαμάκος, ανέλαβε να ολοκληρώσει ό,τι είχαν αφήσει μισό. Μαζί με την ομάδα του επιχείρησε να διανοίξει τον δρόμο. Και αυτή η προσπάθεια ήταν ατελέσφορη αφού άγνωστοι κατέστρεψαν την μπουλντόζα που έκανε τις εργασίες ρίχνοντας άμμο στην τάπα λαδιού. Το μόνο που απέμεινε από όλο αυτό ήταν ο χωματόδρομος από τη Μελίντα μέχρι την Παναγία την Κρυφτή. Αντί αυτού η δημοτική αρχή του αείμνηστου Σπύρου Γαληνού προχώρησε στον σχεδιασμό του δρόμου στον οικισμό της Δρώτας.
Ο πρώην Δήμαρχος Πλωμαρίου, Μανώλης Αρμενάκας, ο οποίος κατά τη θητεία του από το 2014 μέχρι το 2019 ασχολήθηκε αρκετά με τον συγκεκριμένο δρόμο, ανέφερε στην εφημερίδα μας: «Εγώ διατέλεσα αντιδήμαρχος Πλωμαρίου απο το 2014 μέχρι το 2019. Στο πλαίσιο των έργων που θεωρούσα ότι έπρεπε να κυνηγήσω και να φτιάξω ήταν και αυτός ο δρόμος που ενώνει το Πλωμάρι με τα Βατερά και έχει μήκος περίπου 16 χιλιόμετρα. Τον συγκεκριμένο δρόμο τον είχαν υποσχεθεί και κατά την επίσκεψή τους στο νησί μας πολλοί βουλευτές, δήμαρχοι. Τελικά δεν τον έκανε κανένας. Στην Περιφέρεια υπήρχε μια μελέτη του δρόμου, η οποία δεν είχε υλοποιηθεί ποτέ. Ο κ. Μιχάλης Μαμάκος όταν ήταν δήμαρχος μέχρι το 2007, με τον αντίστοιχο τότε δήμαρχο Πολιχνίτου είχαν αρχίσει με μπουλντόζες και έκαναν ένα μερικό άνοιγμα του δρόμου από τη Μελίντα μέχρι την Παναγία Κρυφτή. Είχαν καταβάλλει και κάποιες αποζημιώσεις για τις απαλλοτριώσεις. Εγώ τότε είχα κάνει μια πρώτη επίσκεψη με τον Γενικό Γραμματέα του Δήμου και τον Ταγματάρχη του Μηχανικού, ο οποίος έκανε μια επιθεώρηση του χώρου, του δείξαμε και εμείς την περιοχή και είπε ότι ο δρόμος είναι εφικτός, αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό αν δεν του έδιναν την εντολή οι ανώτεροί του. Ενάμιση χρόνο μετά περίπου συνάντησα στο γραφείο του Αντιδημάρχου Οικονομικών τότε του Δήμου Λέσβου έναν αξιωματικό της ΜΟΜΑ του στρατού, που είχε έρθει με την ομάδα του προκειμένου να φτιάξουν ένα τμήμα του βιολογικού στο ΚΥΤ της Μόριας, αν δεν κάνω λάθος. Οπότε βρήκα την ευκαιρία, του είπα για τον δρόμο και μου είπε και αυτός το ίδιο. Ότι ο δρόμος είναι εφικτός αλλά χρειαζόμαστε εντολή από τους ανώτερους. Και οι ανώτεροι ήταν από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας που τότε ήταν ο κ. Καμμένος. Εγώ με τον κ. Καμμένο είχαμε πολύ καλές σχέσεις και αφού πήρα τα στοιχεία που είχα πήγα και τον βρήκα. Εκείνος μου είπε ότι ο δρόμος θέλει πολλά λεφτά για να γίνει και γι’ αυτό είναι δύσκολο να γίνει».
Και συνέχισε: «Παρόλα αυτά έστειλε τον νέο διοικητή του μηχανικού και τον υποδιοικητή, οι οποίοι περπάτησαν όλο τον δρόμο και μου είπαν και εκείνοι ότι ο δρόμος είναι εφικτός και μπορεί και σε σύντομο διάστημα να γίνει, αλλά ήθελαν να τους πληρώσουμε τα πετρέλαια. Συζήτησα τότε με τον δήμαρχο και συμφωνήσαμε ότι μπορούμε να δώσουμε τα λεφτά, που ήταν γύρω στις 150.000. Μετά έπρεπε να εξασφαλίσουμε την διαμονή και την σίτιση των στρατιωτικών που θα ερχόντουσαν για το έργο. Περιμέναμε την τελική έγκριση από τον Γενικό Γραμματέα Εθνικής Αμύνης. Δυστυχώς δεν ήρθε ποτέ αυτή η έγκριση. Μια μέρα με πήρε ο δήμαρχος και μου είπε ότι τελικά είναι δύσκολο να γίνει ο δρόμος, δεν μπορεί να γίνει, αλλά αντί αυτού θα φτιάξουμε τον δρόμο στη Δρώτα. Και τελικά μείναμε εκεί και εγκαταλείφθηκε το σχέδιο. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο δρόμος είναι εφικτός να γίνει και σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά για τις υπηρεσίες του στρατού δεν είναι στρατηγικής σημασίας. Αν περιμένουμε να γίνει με τις κανονικές διαδικασίες που προβλέπονται, δηλαδή χάραξη, μελέτες, δημοπράτηση και χρηματοδότηση δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Καμία Περιφερειακή Αρχή δεν έχει κάνει μια προεργασία. Ο δρόμος αυτός είναι πολύ σημαντικός. Γιατί δημιουργείται ένα τουριστικό τρίγωνο στη Νότια Λέσβο που συνδέει το Πλωμάρι με τα Βατερά και την Αγιάσο. Γιατί ο θρησκευτικός τουρισμός της Αγιάσου θα έρθει στο Πλωμάρι και το αντίθετο και από τα Βατερά στο Πλωμάρι και το αντίθετο. Αυτό θα δώσει μια μεγάλη τουριστική ανάπτυξη στη Νότια Λέσβο και θεωρώ ότι θα φέρει και επενδύσεις πολύ σημαντικές. Επενδύσεις που μέχρι τώρα δεν έχουν γίνει γιατί αυτός ο δρόμος δεν έχει φτιαχτεί. Κάποιοι όμως επί χρόνια δεν θέλουν να γίνει αυτός ο δρόμος. Και είναι πολύ κρίμα γιατί είναι ένας πολύ σημαντικός δρόμος. Χρειάζεται βούληση και κάποιος να κάτσει να ασχοληθεί. Αλλά σε όλους αυτό το πράγμα φαίνεται βουνό».
Ο πρώην Δήμαρχος Πλωμαρίου, Μιχάλης Μαμάκος, που έκανε τις πρώτες προσπάθειες διάνοιξης του δρόμου μιλώντας για όλη την προσπάθεια που έγινε τόσο από τον ίδιο όσο και από άλλους αυτοδιοικητικούς και αιρετούς του τόπου όλα αυτά τα χρόνια, ανέφερε στην εφημερίδα μας: «Είχε ξεκινήσει μια αρχική μελέτη και οι πρώτες εργασίες έγιναν απο τότε που λειτουργούσε ακόμα η ΜΟΜΑ. Όταν εγώ ανέλαβα δήμαρχος την πρώτη μου τετραετία το 1999, είχα την παλιά χάραξη και την μελέτη που είχε φτιάξει η ΜΟΜΑ για τον δρόμο από Πλωμάρι σε Μελίντα και από εκεί να προχωρήσει πέρα προς Βατερά. Μάλιστα είχαν πληρωθεί και οι απαλλοτριώσεις για τον δρόμο Πλωμάρι-Μελίντα. Το έργο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, έμεινε μισό. Επειδή είχα στα χέρια μου την χάραξη και την μελέτη τότε είχα ζητήσει από τον Νομάρχη τον κ. Βουνάτσο μια μπουλντόζα. Εγώ είχα σαν Δήμαρχος χειριστή και μας την παραχώρησαν. Εμείς ξεκινήσαμε από την Μελίντα πάνω στην χάραξη δειλά-δειλά και διανοίξαμε περίπου 3 χιλιόμετρα δρόμο μέχρι την Παναγία την Κρυφτή. Βέβαια με τις συγκαταθέσεις των ανθρώπων που είχαν τα κτήματά τους εκεί. Όταν η μπουλντόζα έφτασε στην Παναγία την Κρυφτή, βέβαια απο κακόβουλη ενέργεια κάποιων ή κάποιου δημιούργησαν πρόβλημα στην μπουλντόζα η οποία μας ήταν πάρα πολύ χρήσιμη και δεν μπορούσε καν να επιδιορθωθεί και έχει παραμέινει εκεί. Είχαν ανοίξει την τάπα λαδιού και είχαν ρίξει άμμο μέσα. Είχαν πάει να την επιδιορθώσουν, αλλά δεν γινόταν και μάλιστα η μπουλντόζα παραμένει ακόμα εκεί. Ο σκοπός μου ήταν να προχωρήσω στα βράχια και να γυρίσω μετά από την πίσω πλευρά και να συναντηθεί με τον δρόμο της Δρώτας. Τότε είχαμε κάνει και δύο λαϊκές συνελεύσεις, μία στο Πολύκεντρο Πλωμαρίου και μια στον Πολυχνίτο. Εκεί με τον τότε Δήμαρχο, τον Γιάννη τον Συκά σημφωνήσαμε να ξεκινήσει και αυτός από τα Βατερά να διανοίγει τον δρόμο πάνω στην παλιά χάραξη. Ζητήσαμε μετά από τον Νομάρχη που είχε αλλάξει και είχε αναλάβει ο κ. Βογιατζής μια καινούργια μπουλντόζα. Δυστυχώς δεν μας παραχωρήθηκε ποτέ και ο δρόμος παρέμεινε όπως είναι σήμερα. Ο δρόμος μέχρι την Παναγία την Κρυφτή είναι ανοιχτός, αλλά χωματόδρομος βέβαια».
Και κατέληξε: «Πολλοί ήρθανε, πολλοί τάξανε, μάλιστα είχαν πετάξει και με ελικόπτερο για να δούνε πώς μπορούν να συνεχίσουν τον δρόμο αλλά τίποτα δεν έγινε. Δεν προχώρησε κάτι. Μελέτες άλλες δεν έγιναν ποτέ, μόνο εξαγγελίες. Έμεινε έτσι ένα έργο που ήταν και είναι απαραίτητο. Το Πλωμάρι με τα Βατερά είναι τόσο κοντά και όπως καταλαβαίνετε είναι κρίμα να μην γίνει ένας δρόμος που θα ενώσει τις δύο περιοχές και θα φέρει τεράστια τουριστική ανάπτυξη. Και ο δρόμος που διανοίξαμε βέβαια τότε μέχρι την Παναγία την Κρυφτή σε όλη την έκτασή του έχουν ανοίξει του κόσμου οι βίλες. Άρα αξιοποιήθηκε μια περιοχή που ήταν εγκαταλελειμμένη. Και φανταστείτε τι θα γίνει αν ανοίξει ολόκληρος ο δρόμος. Σήμερα με τα μέσα που υπάρχουν μπορεί πολύ εύκολα να γίνει. Θεωρώ ότι είναι ένα έργο απαραίτητο για το νησί γιατί και στο Πλωμάρι έρχονται πολλοί τουρίστες το καλοκαίρι, οι οποίοι δεν μπορούν να πάνε πουθενά και γυρίζουν πίσω. Ενώ αν γίνει ο δρόμος θα μπορούν να πάνε και Βατερά και Πολιχνίτο και να γυρίσουν όλο το νησί πιο γρήγορα και πιο εύκολα. Το Πλωμάρι πάντα ήθελε να γίνει αυτός ο δρόμος. Είχαμε κάνει και λαϊκές συνελεύσεις και ψηφίσματα και ο κόσμος το ήθελε πολύ. Αν η Νομαρχία μας είχε δώσει την μπουλντόζα θα τον είχαμε φτιάξει τον δρόμο. Τώρα το μόνο που χρειάζεται είναι η πολιτική βούληση. Η χάραξη υπάρχει, οι αποζημιώσεις για τις απαλλοτριώσεις έχουν δοθεί».
