Κρίσιμα και χρήσιμα ήταν τα συμπεράσματα της συνεδρίασης της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιφερειών της Βουλής με θέμα «Διάβρωση ακτών – Μέθοδοι αντιμετώπισης – Θεσμικό πλαίσιο», στην οποία συμμετείχαν ο Πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Βορείου Αιγαίου και Δήμαρχος Δυτικής Λέσβου, Ταξιάρχης Βέρρος, η Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος, Ασανούλα Γιαννή – Κοκκινέλλη, καθώς και η Ειδική Σύμβουλος σε θέματα Περιβάλλοντος του Δήμου Δυτικής Λέσβου, Κάλια Μηλιορέλλη.
Όπως τονίστηκε, υπολογίζεται ότι η Ελλάδα έχει χάσει περίπου 250 τ.χλμ. παραλιών στο χρονικό διάστημα 1986 έως 2018, με κόστος περί τα 2,6 δις ευρώ ανά έτος (χωρίς να συνυπολογίζεται η απώλεια των οικοσυστημικών λειτουργιών). Οι απώλειες αυτές οφείλονται σε φυσικές διεργασίες και στην κλιματική αλλαγή, αλλά και σε άστοχα παράκτια έργα, κατασκευή φραγμάτων, οικιστική δόμηση, ποτάμιες/παραλιακές αμμοληψίες. Μέχρι σήμερα, προκρίνονταν «σκληρές» μέθοδοι αντιμετώπισης του ζητήματος, με μεγάλες κατασκευές από σκυρόδεμα ή ογκολίθους παρόμοιες με αυτές των λιμενικών έργων (π.χ. όπως παράκτιοι τοίχοι και διευθετήσεις πρανών, κατασκευή προβόλων, κατασκευή συστήματος παράλληλων κυματοθραυστών), οι οποίες ωστόσο, όπως αποδείχθηκε είχαν ως αποτέλεσμα εξίσου σημαντικές αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις (διάβρωση γειτονικών ακτών, ποιότητα νερού, αισθητική). Σήμερα, πλέον προτείνονται «ήπιες» μέθοδοι προστασίας ακτών (από άποψη λειτουργίας και κατασκευής).
Ειδική αναφορά έγινε στη Λέσβο, με την χαρακτηριστική περίπτωση της Σκάλας Ερεσού, στην οποία μετρήθηκε ανύψωση της στάθμης της θάλασσας κατά 10 εκατοστά, αλλαγές στη συχνότητα και το μέγεθος των ανέμων και των κυματισμών, τα τελευταία 30 χρόνια και η οποία έχει χάσει δεκάδες μέτρα από το πλάτος της. Σήμερα, προκρίνονται «ήπιες» μέθοδοι τεχνητής ανάπλασης της ακτής και ύφαλοι κυματοθραύστες. Ο κ. Βέρρος στάθηκε στο κοινωνικό και οικονομικό κόστος αποκατάστασης των παράκτιων περιοχών που έχουν πληγεί (Σκάλα Ερεσού, Νυφίδα, Εφταλού, αλιευτικά καταφύγια, κλπ.), την αδυναμία των Δήμων (ιδιαίτερα των μικρών νησιωτικών) να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις και την ανάγκη συνολικής παρέμβασης από την κεντρική διοίκηση και τα αρμόδια Υπουργεία.
Οι συμμετέχοντες ανανέωσαν το ραντεβού τους, προκειμένου να προηγηθεί επεξεργασία των προτάσεων που διατυπώθηκαν και αφορούν σε μια Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης, στην αποτύπωση της εξέλιξης των ελληνικών ακτογραμμών, μέσα σε ένα «Εθνικό Ακτολόγιο» (μήκος, πλάτος, δυναμική, άλλα χαρακτηριστικά), με την επισήμανση των «ευπαθών παραλιών», στην άρση της γραφειοκρατίας και στη δημιουργία ενός Κεντρικού Γνωµοδοτικού Συµβουλίου για την παράκτια ζώνη, το οποίο θα εγκρίνει παρεμβάσεις στην παράκτια ζώνη, καθώς και την επιβολή «ήπιων» μέτρων αντιμετώπισης της διάβρωσης ακτών.
