Τα 100 χρόνια συμπληρώνονται, τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, από τον θάνατο του Αεροπόρου Δημήτρη Γιανναρέλη και τα Νέα της Λέσβου ήρθαν σε επικοινωνία με τον πιλότο εκπαιδευτή της Πολεμικής Αεροπορίας, Αδαμάντιο Ζυγομαλά, ο οποίος είναι ένας άνθρωπος που έχει κάνει ενδελεχή έρευνα για την ζωή αλλά και για την προσφορά του «αγνώστου» για πολλούς πιλότου από τη Μυτιλήνη, προς τιμήν του οποίου έχει δοθεί και το όνομα σε έναν από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης μας.
Ο κ. Ζυγομαλάς δεν κατάγεται από τη Λέσβο, όμως, την αγαπάει σαν να είναι δική του πατρίδα και επισκέπτεται το νησί μας αρκετές φορές το χρόνο από το 1991. Ένα από εκείνα που του τράβηξαν το ενδιαφέρον ήταν η ονομασία μιας εκ των κεντρικών λεωφόρων της Μυτιλήνης σε «Ανθυπολοχαγού (ΠΖ) Αεροπόρου Δημητρίου Γιανναρέλη» και όντας και ο ίδιος πιλότος ξεκίνησε την έρευνά του για τον Μυτιληνιό Αεροπόρο που άφησε την τελευταία του πνοή στις 6 Σεπτεμβρίου του 1924. Μάλιστα, όπως και κάθε χρόνο από το 2014, έτσι και φέτος ο κ. Ζυγομαλάς ετοιμάζεται να κάνει το μνημόσυνο του Δημήτρη Γιανναρέλη τον ερχόμενο Σεπτέμβρη.
Ο Ανθυπολοχαγός Δημήτρης Γιανναρέλης γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1902. Το 1920 κατατάχθηκε στη Στρατιωτική Αεροπορία ως εθελοντής στρατιώτης, και πήρε πτυχία οδηγού αεροπόρου. Πήρε μέρος στις επιχειρήσεις της Μ. Ασίας υπηρετώντας στη Γ΄ Μοίρα Αεροπλάνων. Κατά την διάρκεια των εκστρατειών ταξίδεψε πάνω από την Μικρά Ασία αρκετές φορές φτάνοντας μάλιστα μέχρι και το Εσκισεχίρ. Η εμπειρία του αλλά και οι δεξιότητες που είχε σαν πιλότος τον οδήγησαν μετά τον πόλεμο στην Αθήνα, όπου έγινε εκπαιδευτής στο στρατόπεδο στο Τατόι. Ωστόσο στις 6 Σεπτεμβρίου του 1924 κατά την εκτέλεση ακροβατικών ελιγμών το αεροσκάφος του έχασε την πορεία του, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί.
Την επομένη του θανάτου εφημερίδες και δημοσιεύματα του αθηναϊκού τύπου είχαν αναφέρει: «Την 8:30 το πρωί ο ανθυπολοχαγός αεροπόρος ΓΙΑΝΝΑΡΕΛΗΣ απεγειώθη από την Α΄ Μοίρα αεροπλάνων στο Γουδί, επιβαίνων ενός αεροπλάνου τύπου Mαρς εκ των τελευταίως αγορασθέντων. Ο Γιανναρέλης ανελθών εις ύψος 1.000 μέτρων εξετέλεσε επί ημίωρον περίπου, διαφόρους ακροβατικούς ελιγμούς, περί την 9 π.μ, στο αεροδρόμιο της ναυτικής αεροπορίας Τατοΐου. Μετά την προσγείωσήν του ο Γιανναρέλης εξήλθε και παρέμεινεν επί τινά λεπτά εις το αεροδρόμιο. Ακολούθως ανήλθε πάλι επί του αεροπλάνου του περί την 9:15 και απεγειώθη. Μόλις ανήλθε εις ύψος 10 περίπου μέτρων ήρχισεν εκτελών στροφήν μικράς ακτίνος με χαρακτηριστικήν απότομον και ουχί ευθείαν ανάβασιν, ήτις εγένετο αιτία απώλειας της ταχύτητος. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι το αεροσκάφος ευρέθη σε αυτήν την κατάσταση μετά από βλάβη του κινητήρα. Το αεροπλάνον εις ύψος 15 περίπου μέτρων κατέπεσεν, αποτόμως συνετρίβη και ανεφλέγη αμέσως. Ο ατυχής Γιανναρέλης ανεσύρθη απηνθρακωμένος εκ των ερειπίων του τελείως καταστραφέντος αεροπλάνου».
Μιλώντας στα Νέα της Λέσβου ο κ. Ζυγομαλάς έκανε λόγο για τις έρευνες που πραγματοποίησε σχετικά με την ζωή και την προσφορά του Αεροπόρου Δημήτρη Γιανναρέλη: «Ερχόμενος στη Μυτιλήνη το 1991, όπως όλοι οι κάτοικοι, έτσι και εγώ κατέβαινα από το δρόμο Αεροπόρου Γιανναρέλη. Αυτό ήταν το πρώτο ερέθισμα που μου κίνησε το ενδιαφέρον να ψάξω ποιος ήταν ο Δημήτρης Γιανναρέλης. Κατάλαβα ότι είναι από τη Μυτιλήνη και είπα να ξεκινήσω μια έρευνα για τη ζωή του. Δημοσιεύματα και κείμενα για τον ίδιο δεν βρήκα, οπότε άρχισα να ρωτάω. Κανένας όμως δεν ήξερε ποιος ήταν ο αεροπόρος Γιανναρέλης. Βρήκα κάποια στιγμή από στοιχεία ότι σκοτώθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1924. Βρήκα από δημοσιεύσεις των εφημερίδων ότι έφτασε μέχρι το Εσκισεχίρ. Και με δύσκολες συνθήκες για μια πτήση τότε. Με τα καύσιμα, τους διαδρόμους».
Αναφέροντας τα στοιχεία που βρήκε ο κ. Ζυγομαλάς σχετικά με τον θάνατο του Αεροπόρου Γιανναρέλη συνέχισε σημειώνοντας: «Βρήκα τα στοιχεία του θανάτου του Αεροπόρου Γιανναρέλη λίγο αργότερα. Την ληξιαρχική πράξη του θανάτου και ορισμένα οικογενειακά στοιχεία. Βρήκα αποφάσεις του στρατού που δείχνουν τις ώρες πτήσης κατά την διάρκεια της εκστρατείας. Επίσης βρήκα στοιχεία ότι παρουσιάστηκε ως εθελοντής στην Πολεμική Αεροπορία και ότι μετατέθηκε μετά στην Αθήνα. Όταν σκοτώθηκε του δόθηκαν μεγάλες τιμές από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Έγινε προσκύνημα τρεις μέρες τότε στη Μητρόπολη Αθηνών με την ταφή του να γίνεται στο Α’ νεκροταφείο. Φέτος θα ξανακάνουμε το μνημόσυνο τον ερχόμενο Σεπτέμβριο».
