- Δυσάρεστη έκπληξη για δεκάδες ελαιοπαραγωγούς που διαπιστώνουν ότι οι τίτλοι ιδιοκτησίας για τα χωράφια τους δεν έχουν ισχύ
- Για παράβαση καθήκοντος μιλά ο Περικλής Αντωνίου, τονίζοντας ότι υπάρχει άλλο καθεστώς για τα νησιά μας που δεν εφαρμόζεται
Όχι μόνο βρέθηκαν εκτός της στρεμματικής ενίσχυσης, αλλά xάνουν και τις περιουσίες τους δεκάδες ελαιοπαραγωγοί της Λέσβου, τα χωράφια των οποίων εμπίπτουν στις δασικές διατάξεις. Με άλλα λόγια είναι καταχωρημένες στους δασικούς χάρτες ως δασικές ή χορτολιβαδικές εκτάσεις και ως εκ τούτου οι τίτλοι ιδιοκτησίας που κατέχουν δεν έχουν καμία ισχύ!!
Το πρόβλημα είναι εξαιρετικά σοβαρό και ουσιαστικά ανακαλύπτεται τον τελευταίο χρόνο μετά την ανάρτηση των δασικών χαρτών και για πολλούς γίνεται τώρα αντιληπτό λόγω των διασταυρώσεων στις επιδοτήσεις, που επιταχύνει η ψηφιακή διακυβέρνηση που προώθησε ως Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης ο σημερινός Υπουργός Παιδείας, Κυριάκος Πιερρακάκης. Όπως προκύπτει, χωράφια τα οποία βρίσκονται σε αμιγώς ελαιοπαραγωγικές περιοχές της Λέσβου, όπως η Γέρα, ο Ευεργέτουλας, ο Πολιχνίτος, η Καλλονή, η Αγία Παρασκευή μέχρι και την περιοχή της Πηγής εμφανίζονται ως χορτολιβαδικές και δασικές εκτάσεις και ως εκ τούτου τυπικός ιδιοκτήτης είναι… το Κράτος!
Εντονότερο είναι το πρόβλημα στη Δυτική Λέσβο, καθώς εκεί έχουμε κατά κύριο λόγο βοσκότοπους. Αυτό όμως ήταν ένα θέμα γνωστό καθώς η επιλεξιμότητα των βοσκοτόπων γενικότερα και ανεξάρτητα με την κύρωση των δασικών χαρτών απασχολεί από την εποχή προ οικονομικής κρίσης. Ουδείς όμως μπορούσε να φανταστεί ότι θα άγγιζε και τα ελαιοτεμάχια και μάλιστα σε κατάφυτες περιοχές με ελαιόδεντρα χωρίς να υπάρχουν γειτονικά πεύκα.
Το αγνοούσαν
Γεγονός είναι ότι ένας σημαντικός αριθμός από αυτούς τους ελαιοπαραγωγούς αγνοούσαν ότι τα χωράφια τους είναι χαρακτηρισμένα ως δασικά στους χάρτες και γι’ αυτό το λόγο δεν είχαν κινηθεί τόσο καιρό. Όπως απαντά σε σχετική ερώτησή μας ο πλειοψηφών Σύμβουλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου (δεν έχουν ακόμα συγκροτηθεί σε σώμα) Στρατής Μανωλακέλλης «θα θυμάστε όταν πριν από 1,5 χρόνο έγινε η κύρωση των δασικών χαρτών ότι είχαμε προειδοποιήσει εγκαίρως ως Περιφερειακό Τμήμα Βορειοανατολικού Αιγαίου ότι θα πρέπει να ενημερωθούν οι ιδιοκτήτες γης και αν διαφωνούν να προσφύγουν αρμοδίως. Προφανώς ένας σημαντικός αριθμός ιδιοκτητών υποεκτίμησαν την κατάσταση ή δεν ασχολήθηκαν καθόλου, πιστεύοντας ότι οι εκτάσεις τους δεν είναι δασικές και χορτολιβαδικές, κάτι που ανακαλύπτουν εκ των υστέρων. Υπάρχει όμως ακόμα το περιθώριο να κάνουν ενστάσεις, να υποβάλλουν τις αντιρρήσεις τους και μάλιστα έχουν ήδη υποβάλει ένας σημαντικός αριθμός ιδιοκτητών αντιρρήσεις και η αρμόδια Τριμελής Επιτροπή που απαρτίζεται από μηχανικό, νομικό και δασολόγο θα αρχίσει το επόμενο διάστημα να εξετάζει τις ενστάσεις για όλο το Βόρειο Αιγαίο.
Ένας αριθμός αγροτών ανακάλυψαν το πρόβλημα με τα χωράφια τους όταν φέτος δεν πληρώθηκαν τη στρεμματική ενίσχυση και ψάχνοντας να δουν γιατί δεν έχουν πάρει τα χρήματα διαπίστωσαν ότι τα συγκεκριμένα χωράφια τους έχουν πεταχτεί εκτός συστήματος λόγω του ότι είναι χορτολιβαδικές εκτάσεις! Πρόκειται για χωράφια που μέχρι και το 2023 είχαν πληρωθεί την επιδότηση και τώρα οι ίδιοι με μεγάλη έκπληξη διαπιστώνουν ότι οι τίτλοι που κρατούν στα χέρια τους είναι αμφισβητούμενοι, καθώς τα χωράφια ανήκουν στο Κράτος».
Ο Γιάννης Φλωρίδης
Ο Γιάννης Φλωρίδης, υπεύθυνος για το ΟΣΔΕ από τη Γεωτεχνική Αιγαίου, με ιδιαίτερη γνώση πάνω σε τέτοια θέματα, απαντώντας σε σχετική ερώτησή μας σημείωσε ότι «ναι όντως το πρόβλημα αυτό είναι σοβαρό και πολύ φοβάμαι πως όταν θα γίνουν οι αναρτήσεις από τη β’ φάση του κτηματολογίου τότε οι εκπλήξεις θα είναι πολύ δυσάρεστες και δεν είναι απίθανο να βρεθεί μετέωρο ακόμα και το 30% των δικαιωμάτων καλλιεργούμενων σήμερα εκτάσεων».
Ο κ. Φλωρίδης επισημαίνει ότι συνήθως αυτές οι καλλιεργούμενες εκτάσεις δεν έχουν ισχυρούς τίτλους και σκοντάφτουν στις αεροφωτογραφίες του 1947, όπου φαίνονται ως χορτολιβαδικές ή δασικές. Πρόκειται όμως για εκτάσεις που σήμερα είναι κατάφυτες με ελαιόδεντρα και επ’ αυτού ρωτήσαμε τον κ. Φλωρίδη για την προσωπική του άποψη για το τι πρέπει να γίνει σε περιοχές όπου το 1947 καταγράφονταν χορτολιβαδικές, αλλά εδώ και 50 χρόνια καλλιεργούνται ως ελαιώνες. Ο ίδιος επισημαίνοντας ότι η γη θα πρέπει να ακολουθεί τις δραστηριότητες του ανθρώπου τονίζει ότι δεν εννοεί προφανώς ότι θα πρέπει να γίνουν τα δάση καλλιεργούμενες εκτάσεις, αλλά να «απενεργοποιηθούν» ελαιώνες που σήμερα δεν είναι δάση, καθώς αυτό στο μόνο που θα οδηγήσει θα είναι η εγκατάλειψη της υπαίθρου από τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους.
Σύμφωνα με τον κ. Φλωρίδη αυτή τη στιγμή ένα 10% του ελαιώνα της Λέσβου αντιμετωπίζει αυτά τα προβλήματα, ενώ σημειώνει με παράπονο ότι «σήμερα σε όλη την Ευρώπη με το σύστημα Corine 2.000 ο καθένας μπορεί να βλέπει τη χρήση γης στο σημείο στο οποίο βρίσκεται, αν δηλαδή είναι καλλιέργεια, βιομηχανική ζώνη ή οτιδήποτε άλλο. Ακόμα και χώρες, όπως η Βουλγαρία, είναι ενταγμένες σε αυτό το σύστημα, ενώ οι μόνες δύο χώρες που δεν έχουν ενταχθεί ως τώρα είναι η Ελλάδα και η Αλβανία».
Ο Περικλής Αντωνίου
Ο Περικλής Αντωνίου είναι από τους λίγους που έχουν ασχοληθεί, με γνώση και πλούσια αλληλογραφία με τα Υπουργεία για τα θέματα του κτηματολογίου, αλλά και τα ζητήματα των δασικών χαρτών. Σε ερώτησή μας σημειώνει ότι η αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να βρίσκεται αμέτοχη σε αυτά τα θέματα, αλλά πρέπει να μπει μπροστά και να προασπίσει τις περιουσίες των δημοτών. Ακόμη προχωρά ένα βήμα πιο μπροστά σημειώνοντας ότι «όσοι ιδιοκτήτες αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα όχι μόνο δεν θα πρέπει να λειτουργούν παθητικά, αλλά απεναντίας να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη κατά παντός υπευθύνου για παράβαση καθήκοντος». Όπως αναφέρει υπάρχει διαφορετική νομοθεσία που καλύπτει πλήρως τους ιδιοκτήτες εκτάσεων που αμφισβητούνται από το κράτος ως δασικές ή χορτολιβαδικές και ο Δικηγορικός Σύλλογος όφειλε να είχε αναδείξει εδώ και καιρό αυτό το ζήτημα και τη διαφοροποίηση που υπάρχει για τις περιοχές που ανήκουν στις λεγόμενες νέες χώρες και στις οποίες ισχύει ειδικό καθεστώς.
Ο κ. Αντωνίου έχει στείλει επιστολές στα συναρμόδια Υπουργεία επισημαίνοντας ότι βάσει της κείμενης νομοθεσίας, το τεκμήριο κυριότητας υπέρ του Δημοσίου δεν ισχύει, μεταξύ άλλων περιοχών της Επικράτειας και στη Λέσβο. Που σημαίνει ότι, προκειμένου να χαρακτηριστεί μια ιδιοκτησία περιουσία του Δημοσίου, πρέπει το Δημόσιο να διαθέτει τίτλους της «επίμαχης» ιδιοκτησίας.
«Θα ήταν σκόπιμο να τοποθετηθούν για το υπόψη θέμα, που ταλανίζει, ζημιώνει και κρατά σε ομηρία, χρόνια τώρα, την τοπική κοινωνία, σε βάρος της Ανάπτυξης, Απασχόλησης και Προόδου της, οι αρμόδιες Αρχές και Υπηρεσίες, απαντώντας μας γιατί δεν εφαρμόζεται η κείμενη νομοθεσία και συγκεκριμένα το άρθρο 62 του Ν.998/79, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 37, Παρ.1 του Ν.4280/2014, ΦΕΚ Α’ 159/08.08.2014, σύμφωνα με την οποία δεν ισχύει το τεκμήριο κυριότητας υπέρ του Δημοσίου στις Περιφέρειες των Πρωτοδικείων Ν. Λέσβου, Σάμου, Χίου, Ιονίων Νήσων, Κρήτης κ.ά.», αναφέρει ο κ. Αντωνίου.
Υπογραμμίζει δε ότι «τα νησιά αυτά, υπαχθέντα υπό την οθωμανική κυριαρχία, όχι δικαιώματι πολέμου, αλλά ειρηνικά κατόπιν συναφθεισών συνθηκών μεταξύ των μέχρι τότε Γενουατών ή Ενετών κατακτητών τους αφενός και του Σουλτάνου αφετέρου, δεν θεωρήθηκαν περιελθόντα στο Σουλτάνο, αλλά οι γαίες των νησιών αυτών χαρακτηρίστηκαν κατά τον ιερό μουσουλμανικό νόμο ως ιδιωτικές, ανήκουσες στην κατά τα άρθρα 1 και 2 του από της 7ης Ραμαζάν έτους 1274 Οθωμανικού νόμου «περί γαιών», κατηγορία των καθαράς ιδιοκτησίας ακινήτων, τα οποία εξακολούθησαν εξουσιαζόμενα υπό των μέχρι τότε κυρίων αυτών και δη κατά πλήρη κυριότητα, υπό τον όρο καταβολής εγγείου φόρου.
Κατά συνέπεια τα ακίνητα αυτών των νησιών, μη εξουσιαζόμενα πριν από την Επανάσταση από το Σουλτάνο, ουδέ κατεχόμενα από Οθωμανούς ιδιώτες, δεν περιήλθαν στο Ελληνικό Δημόσιο, κατά διαδοχή του Τουρκικού Δημοσίου, δικαιώματι πολέμου και δυνάμει των περί ανεξαρτησίας της Ελλάδος πρωτοκόλλων του Λονδίνου και της από 7.7.1832 συνθήκης της Κωνσταντινούπολης».
«Άλλωστε η περιουσία του Δημοσίου είναι καταγεγραμμένη και τη γνωρίζει πολύ καλά τόσο η Ελληνικό Κτηματολόγιο, όσο και η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου και δεν νοείται κάθε λίγο και λιγάκι ιδιωτικές εκτάσεις να χαρακτηρίζονται αρμοδίως ως… «περιουσία» του Δημοσίου», σημειώνει καταλήγοντας καλώντας τους θιγόμενους να προσφύγουν κατά παντός υπευθύνου, ακόμα και με ομαδικές προσφυγές και τους τοπικούς φορείς να μπουν μπροστά και να στηρίξουν τους πολίτες του τόπου που θίγονται.
