Η ανέγερση των φοιτητικών εστιών στα παλιά υφαντήρια της Μυτιλήνης πριν από χρόνια με την δωρεά του οικοπέδου από τη Μητρόπολη Μυτιλήνης δημιούργησε εγκαταστάσεις για την φιλοξενία των οικονομικά ασθενέστερων φοιτητών, οι οποίες αποτελούν καύχημα και για την περιοχή μας αλλά και γενικότερα.
Ωστόσο οι σύγχρονες αυτές εστίες στις οποίες όλοι οι φοιτητές θα ήθελαν να στεγαστούν γιατί είναι μέσα στην πόλη, φυλάσσονται και είναι περιφραγμένες ώστε να υπάρχει έλεγχος και να αποτρέπεται η είσοδος ατόμων που δεν έχουν σχέση με το Πανεπιστήμιο.
Συνήθως για τις εστίες προτιμώνται οι πρωτοετείς φοιτητές, ώστε να έχουν μία πιο ομαλή προσαρμογή και στη συνέχεια όσο έρχονται νέοι φοιτητές, τα επόμενα χρόνια οι παλαιότεροι φοιτητές κατευθύνονται στα καταλύματα της Θερμής για να μένουν κενές οι εστίες της Μυτιλήνης και να βρίσκουν δωμάτια οι πρωτοετείς φοιτητές.
Με τα παραπάνω δεδομένα κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, οι ανακοινώσεις των πινάκων διανομής των φοιτητών στις εστίες προκαλούν δυσφορία σε έναν μεγάλο αριθμό παιδιών που περνώντας στο δεύτερο ή στο τρίτο έτος βλέπουν να καλούνται να αλλάξουν δωμάτιο και να βρεθούν εκτός Μυτιλήνης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις καθημερινές τους μετακινήσεις, καθώς θα πρέπει να τρέχουν να προλαβαίνουν λεωφορεία και γενικώς να βρίσκονται εκτός πόλης. Μπορεί μεν το Πανεπιστήμιο Αιγαίου να μην αφήνει ακάλυπτους τους οικονομικά ασθενέστερους φοιτητές του μισθώνοντας καταλύματα στη Θερμή και στην περιοχή του αεροδρομίου, πρόκειται όμως για κατοικίες οι οποίες ελέγχονται από τους ιδιοκτήτες και μάλιστα, σύμφωνα με καταγγελίες φοιτητών, προσπαθούν κατά καιρούς να περιορίζουν τα κόστη ειδικά στο θέμα της ενέργειας, κυρίως για τη θέρμανση κατά τη χειμερινή περίοδο.
Τα δύσκολα
Τα δύσκολα, λοιπόν, αρχίζουν για τους “τυχερούς” των εστιών στην περιοχή της Θερμής όπου υπάρχουν παράπονα για τη συμπεριφορά ιδιοκτητών που ζητούν από τα παιδιά να μην ανάβουν τη θέρμανση κατά τη διάρκεια του χειμώνα και μάλιστα σε μία περίπτωση φοιτήτρια ανέφερε ότι ενώ κοιμόταν μέσα στο δωμάτιό της μπήκε με τα δικά του κλειδιά ο ιδιοκτήτης χωρίς να χτυπήσει και να ζητήσει την άδεια, με σκοπό να κλείσει τη θέρμανση.
Από αυτά τα συμβάντα και όπως φαίνεται με τα λεγόμενα φοιτητών, την γκρίνια ιδιοκτητών ακινήτων για τα θέματα χρήσης της ενέργειας, κατά καιρούς δημιουργούνται προβλήματα στις σχέσεις των ενοίκων φοιτητών με τους ιδιοκτήτες, ενώ το Πανεπιστήμιο Αιγαίου προσπαθεί να ισορροπεί την κατάσταση, καθώς το προσωπικό και η διοίκηση καταβάλλουν σημαντική προσπάθεια δεδομένου ότι στα νησιά μας έρχονται αρκετοί φοιτητές από φτωχές οικογένειες και χρειάζονται στήριξη. Όταν όμως τα δωμάτια δεν φτάνουν και είναι συγκεκριμένα θα πρέπει με αμοιβαίες υποχωρήσεις να μπορεί να επιτυγχάνεται η συνύπαρξη των δύο πλευρών, η οποία όμως δεν είναι πάντα εύκολη.
Ιδιαίτερα με τη φετινή άνοδο του τουρισμού όταν τα καταλύματα στη Θερμή νοικιάζονταν από 100 ευρώ έως 200 ευρώ τη βραδιά, το καλοκαίρι, καταλαβαίνει κανείς ότι θα προκύψουν ακόμα περισσότερα προβλήματα στη συνεργασία ιδιοκτητών με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, το οποίο κάποιοι θα το αντιμετωπίζουν περίπου “σαν να τού κάνουν και χάρη” διαθέτοντας τα καταλύματά τους με πολύ λιγότερα χρήματα.
Τα προβλήματα
Τα προβλήματα είναι πολλά, καθώς φοιτητές καταγγέλλουν παραβίαση της ιδιωτικότητάς τους από τους ιδιοκτήτες, όπως και ότι υπάρχει και «ανώτατο όριο» για πλυντήρια και οι φοιτητές πρέπει να πάρουν άδεια από τους ιδιοκτήτες, πράγμα απαράδεκτο, καθώς οι ιδιοκτήτες των κατοικιών που μισθώνονται αμείβονται για να μπορούν οι φοιτητές να χρησιμοποιούν και τη θέρμανση και τα πλυντήρια και οτιδήποτε άλλο για τις καθημερινές τους ανάγκες από χρήματα του κράτους. Ωστόσο προσπαθούν να περιορίζουν το κόστος τους, όπως φαίνεται, για να αυξάνουν το κέρδος. Για τις εστίες της Θερμής έχουν καταγραφεί και άλλα παράπονα φοιτητών, όπως είναι η έλλειψη συντήρησης των κατοικιών, δηλαδή δεν γίνονται συχνά ελαιοχρωματισμοί, με συνέπεια κάποια δωμάτια να έχουν μούχλα.
Καλύτερα τα πράγματα φαίνονται για τις εστίες του αεροδρομίου, που είναι επίσης ιδιόκτητες. Οι ιδιοκτήτες δεν φαίνεται να εμπλέκονται ενεργά στον προσωπικό χώρο, γεγονός που προκαλεί μεγαλύτερη ασφάλεια για τους φοιτητές.
Για να γίνει κανείς δεκτός στις εστίες του Πανεπιστημίου πρέπει να υποβάλει αίτηση με οικονομικά κριτήρια, συγκεντρώνοντας τα απαραίτητα μόρια για την παραμονή. Όμως πρέπει να λαμβάνονται υπόψη μόνο αυτά; Φοιτητές αναφέρουν ότι κάποιοι άλλοι φοιτητές «πιάνουν» δωμάτια λόγω των κριτηρίων και στο Πανεπιστήμιο δεν εμφανίζονται! Αυτό όμως μπορεί να το διαπιστώσει από τα στοιχεία του το Πανεπιστήμιο για το ποιοι έχουν έρθει στη Μυτιλήνη να σπουδάσουν και ποιοι όχι.
Οι περισσότεροι εισακτέοι έρχονται από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας, επομένως δεν έρχονται όλοι για φοιτητική ζωή, αλλά για να παρακολουθήσουν μαθήματα και υπ’ αυτήν την έννοια φαίνεται ότι τα κριτήρια χρειάζονται ενίσχυση με δικλείδες ασφαλείας ώστε να έχουν προτεραιότητα όσοι πραγματικά έρχονται εδώ για να σπουδάσουν. Να σημειωθεί ότι η αίτηση στην αρμόδια αρχή του κράτους γίνεται αρκετούς μήνες πριν, και φέτος συγκεκριμένα τον Απρίλιο, ενώ τα αποτελέσματα βγήκαν μόλις τη Δευτέρα έχοντας μια εβδομάδα περιθώριο για παραλαβή και εγκατάσταση στα δωμάτια. Πράγμα που δεν αφήνει επαρκή χρόνο στο φοιτητή να ψάξει για στέγη σε περίπτωση μη εισαγωγής του στις εστίες. Κι αυτό γίνεται κάθε χρόνο.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι το ζήτημα των φοιτητικών εστιών είναι φλέγον και έχει και πολλά περιθώρια βελτίωσης για το Πανεπιστήμιο Αιγαίου στο οποίο οφείλουν να συντρέξουν οι τοπικοί φορείς και να το στηρίξουν. Από τα όσα προκύπτουν από το ρεπορτάζ μας φαίνεται ξεκάθαρα ότι η λειτουργία των φοιτητικών εστιών των παλιών υφαντήριων στο Πανεπιστήμιο είναι απόλυτα επιτυχημένη και χρειάζεται περαιτέρω επέκταση με νέο συγκρότημα, ενδεχομένως, αν υπάρχουν πολεοδομικές δυνατότητες σε αυτόν ή σε άλλο χώρο που μπορεί να προσφέρει η Αυτοδιοίκηση ή άλλος φορέας.
Σε μία εποχή κατά την οποία έχει ανάψει το πράσινο φως για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια στη χώρα μας και τα περιφερειακά Πανεπιστήμια πιέζονται από τα νέα αυτά δεδομένα, είναι προφανές ότι μπορούν να βασίσουν τη βιωσιμότητά τους επενδύοντας στους οικονομικά ασθενέστερους φοιτητές και προβάλλοντας ότι στη Λέσβο εκτός από το υψηλό επίπεδο πανεπιστημιακών σπουδών τα νέα παιδιά μπορούν να σπουδάζουν έχοντας εξασφαλίσει το θέμα της στέγασης και της σίτισης, ώστε με αυτό τον τρόπο να εξισώνεται κατά κάποιο τρόπο το κόστος της μετακίνησής τους προς τις πόλεις από τις οποίες προέρχονται για να επισκέπτονται κατά καιρούς τις οικογένειές τους.
