Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε στους Betarades, ο Μυτιληνιός ποδοσφαιριστής, Τάσος Χατζηγιοβάνης, ο οποίος αγωνίζεται φέτος στην Τουρκική Εγιούπσπορ με την φανέλα της οποίας μετράει 6 συμμετοχές και 1 ασίστ.
Ο άλλοτε παίκτης του Παναθηναϊκού, μίλησε για την παρουσία του στους «πράσινους», την επιθυμία του να επιστρέψει κάποια στιγμή στην ομάδα που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά, αλλά και τη σχέση του με τους προπονητές που είχε. Επιπλέον έκανε ειδική αναφορά στον Γιοβάνοβιτς, τον οποίο πλέον έχει προπονητή στην Εθνική Ελλάδας και στον τελικό κυπέλλου του 2022 με τον ΠΑΟΚ, εκφράζοντας την πικρία του για την απουσία του από την αποστολή του «τριφυλλιού». Ακόμη αναφέρθηκε στα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, τα οποία έγιναν στην ακαδημία του Οδυσσέα Ελύτη.
Αναλυτικά η συνέντευξη του 27χρονου μεσοεπιθετικού:
«Ο Δώνης έβαλε πολύ το χέρι του σε αυτή την προσπάθεια. Ο άνθρωπος είναι πολύ καλός προπονητής και είχε ένα πλάνο. Απλά ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας έδινε. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να βοηθήσουμε τον Παναθηναϊκό. Θυμάμαι τι έγραφαν, ότι θα πέσει κατηγορία η ομάδα. Εμείς ζούσαμε το όνειρο! Κάθε μέρα πηγαίναμε 11 το πρωί στην καφετέρια στο Κορωπί, χυμό, τοστ. Συζητούσαμε τι κάναμε. Έγραφαν τότε, τα βλέπαμε με τον Μπουζούκη και δεν τα πιστεύαμε.
Έβλεπα τον Μέσι και τον Νεϊμάρ που έβαφαν κίτρινα τα μαλλιά και το έκανα κι εγώ. Δεν καταλάβαινα τι έκανα. Έχω αλλάξει το mentality τώρα, καμία σχέση δεν έχω. Δεν ήμουν ώριμος τότε, δεν με ενδιέφερε τι έγραφαν.
Έχω δουλέψει με μεγάλους προπονητές και λένε για μένα τα καλύτερα λόγια. Άρπαξα πράγματα από όλους. Ο Δώνης και ο Γιοβάνοβιτς είναι οι καλύτεροι προπονητές. Και τον Αναστασίου τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση γενικά. Θα ήθελα να ξαναδουλέψω με τον Δώνη. Τώρα είμαι ακόμα καλύτερος απ’ όταν ήμουν μικρός. Αν με έπαιρνε, θα πήγαινα… χτες.
Όταν εκτέλεσα το πέναλτι αλά Πανένκα, έπαιξα την καριέρα μου κορώνα – γράμματα. Θεωρώ ότι βαράω πολύ καλά πέναλτι, το έβλεπε και ο κόουτς. Έκανα πάλι αλά Πανένκα στη Λάρισα και το έχασα. Αυτά είναι εμπειρίες, λάθη. Δεν έχω ξαναβαρέσει πέναλτι από τότε, στην Άνκαρα τα εκτελούσε ο αρχηγός.
Θα ξαναγυρνούσα στον Παναθηναϊκό, ειδικά τώρα! Δεν ήταν εύκολο τότε. Βλέπω τώρα τον Παναθηναϊκό, πιστεύω θα ήμουν αλλιώς στην τωρινή ομάδα. Έχουν περάσει παίκτες και παίκτες… Ο Δώνης με βοήθησε για το νέο συμβόλαιο, δεν ήθελα να πάω στην Μαλίν. Είχαν ακουστεί καλύτερες ομάδες, όπως η Στουτγκάρδη. Βέβαια, στην Μαλίν θα σε έπαιρναν πιο εύκολα άλλες ομάδες παρά σε εκείνον τον Παναθηναϊκό. Είχαμε βγάλει την ομάδα τέταρτη και είχαμε την τιμωρία για την Ευρώπη.
Οι πιο έμπειροι παίκτες ήταν οι Τζανδάρης, Διούδης, Κολοβέτσιος, Κουρμπέλης, Μολό. Ήρθε ο Μακέντα για τα γκολ. Ο Λάζαρος Λάμπρου ήταν από τα μεγαλύτερα ταλέντα του Παναθηναϊκού, ακόμα και τώρα τον πιστεύω. Στην Σιτάρντ είχε 9 γκολ και 10 ασίστ.
Σε άλλη ελληνική ομάδα θα πήγαινα αν δεν με ήθελε ο Παναθηναϊκός. Είμαι υπέρ να παίζουν οι Έλληνες. Κωνσταντέλιας, Κουλιεράκης, Κωστούλας, Μουζακίτης, Ρέτσος. Πρέπει να στηρίξεις τον Έλληνα, υπάρχει ταλέντο! Βλέπω τους ξένους που έρχονται και δεν βλέπω κάτι καλύτερο. Τον Ιωαννίδη κανείς δεν τον πίστευε.
Δεν δούλεψα σαν Τάσος μέχρι τα 25. Έπαιζα μόνο με το ταλέντο μου. Δεν έκανα τόσο γυμναστήριο, διατροφές. Τώρα είναι διαφορετικά. Στον Παναθηναϊκό το συμβόλαιο ήταν χαμηλό, ο Γιοβάνοβιτς μου είπε “δεν φεύγεις όσο είμαι εγώ προπονητής, θα σε κάνω τον καλύτερο εξτρέμ”. Στην Αλτάι μου έδιναν περισσότερα χρήματα. Ήμουν στεναχωρημένος γιατί δεν έπαιζα, δεν ήξερα τι μου γινόταν.
Πριν τον τελικό του Κυπέλλου, ο Γιοβάνοβιτς πήρε τον Βιτάλ κι όχι εμένα. Μου κόπηκαν τα πόδια, είχε έρθει όλη η οικογένειά μου να δει τον τελικό. Ήταν το τελευταίο μου παιχνίδι, έπρεπε να επέμβει και η διοίκηση. Ο Βιτάλ μπήκε στον τελικό. Μου το εξήγησε ο Γιοβάνοβιτς, αλλά του είπα ότι δεν το δέχομαι.
Στο προηγούμενο ματς έπαιξα βασικός με τον ΠΑΟΚ. Ο Βιτάλ χτύπησε τον ώμο του και συνέχισε. Ο κόουτς έλεγε στο 60′-65′ όποιος κουράζεται να σηκώσει το χέρι. Τότε δεν είχα αγωνιστικό ρυθμό. Κουράστηκα στο 65′ και ο Γιοβάνοβιτς εκνευρίστηκε. Επιβράβευσε τον Βιτάλ που συνέχισε με χτυπημένο τον ώμο του. Μου είπε ότι και να γυρνούσε τον χρόνο πίσω, το ίδιο θα έκανε. Εμένα μου έκανε την καρδιά πέτρα!
Ο Σαραβάκος μου μιλούσε, με αγαπούσε. Υπάρχει ένα κενό μέσα μου από τα χρόνια στον Παναθηναϊκό. Αγαπώ την ομάδα, εκείνη μου έδωσε τα χρήματά μου, με μεγάλωσε, εγώ ζούσα το όνειρό μου σε κάθε παιχνίδι».
