Του Παναγιώτη Ανδριώτη*
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στις φίλες και στους φίλους της εφημερίδας, και της στήλης μας.
Η συνέχεια της ευχής που δεν είναι άλλη από το ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, με κουμπώνει. Ο λόγος που με κάνει επιφυλακτικό είναι ότι διαμορφώνεται μια νέα τάξη πραγμάτων στον πλανήτη, και μία άλλη πραγματικότητα, η οποία δείχνει ότι ρυθμιστής δεν θα είναι οι κατά καιρούς διεθνείς συμφωνίες, και συνθήκες, αλλά η δύναμη των όπλων.
Υπό αυτή την έννοια, παραθέτω μια εικόνα του πλανήτη μας σήμερα, για να αιτιολογήσω την θέση μου, και ξεκινώ από τις υπερδυνάμεις του πλανήτη.
-ΚΙΝΑ: Ένα καθεστώς που δεν αλλάζει, τύπου κομμουνιστικό, το οποίο έχει την διαχείριση, και την πάει κληρονομικά. Υπό την έννοια αυτή δεν έχει αναταράξεις, και προσπαθεί να ΕΛΕΓΞΕΙ την παγκόσμια κοινότητα, μέσω της οικονομίας, και έως ένα σημείο το έχει καταφέρει, Αφού εκτός των άλλων έχει συγκεντρώσει στα χέρια της το χρέος της Αμερικής.
-Η.Π.Α.: Η εκλογή του κ. Ντ. Τραμπ, δείχνει ότι πάμε για πολιτική – μπίζνες (επιχειρηματική πολιτική και οικονομικά συμφέροντα), ένα μοντέλο δηλαδή για τους ελάχιστους, που μόνο πολιτικές δεν θα παράγει. Ένας καουμπόι με τα πιστόλια επιβάλλει τον νόμο του, είναι το δόγμα που ονομάζεται ΤΡΑΜΠΙΣΜΟΣ. Πώς αλλιώς κάποιος μπορεί να εξηγήσει τον χάρτη που κυκλοφόρησε ο πρόεδρος Τραμπ (θυμίζω εδώ τον αντίστοιχο χάρτη της Τουρκίας), σύμφωνα με τον οποίο η Γροιλανδία είναι οικόπεδο της Αμερικής, και ο ΠΑΝΑΜΑΣ η μελλοντική 51η πολιτεία των ΗΠΑ. Χαρακτηριστικό είναι ότι το δεξί χέρι του Τραμπ, ο μεγιστάνας των ΜΜΕ Ι. Μασκ, έκανε ωμή παρέμβαση για τις επικείμενες Γερμανικές εκλογές, υπέρ των ακροδεξιών, και παράλληλα προέτρεψε τους Άγγλους να στείλουν φυλακή τον σημερινό πρωθυπουργό της Αγγλίας, Keirstarmer, προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση του τελευταίου, και την αποχώρηση των βρετανικών πανεπιστημίων από την ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ Χ του Ι. Μασκ.
Τι κάνουν αυτή τη στιγμή οι γύρω – γύρω από τον Τραμπ; Τον τρέμουνε, είναι η απάντηση. Προκύπτει επομένως, και αυτό θα φανεί ότι οι κοινωνίες και η πολιτική πάνε στην άκρη και αντικαθίστανται από τον σερίφη.
-ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ: Εδώ τα πράγματα, ας μου επιτραπεί ο όρος, είναι ΤΟΥΡΛΟΥ-ΤΟΥΡΛΟΥ. Τραμπίζει η Ουγγαρία, η Ιταλία και από κοντά η ΑΥΣΤΡΙΑ, με την ακροδεξιά να αναδεικνύεται πρώτο κόμμα, έχοντας σαν επικεφαλής έναν απόγονο των ΝΑΖΙ, τον Χέρμπερτ Κικλ, οποίος είναι φιλόρωσος και αντιευρωπαϊστής. Από κοντά ακλουθούν και οι Ολλανδοί.
Η ατμομηχανή της Ευρώπης, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ασθμαίνει, με την οικονομία της, σύμφωνα με τους ειδικούς, να είναι σε ΥΦΕΣΗ, και οικονομική συρρίκνωση, η οποία βοηθά τον ακραίο λόγο των ακροδεξιών ΝΑΖΙ. Η ΓΑΛΛΙΑ, με τον πρόεδρο ΜΑΚΡΟΝ να είναι αδύναμος, έκανε το παράδοξο να ενωθούν στις εκλογές οι ακροαριστεροί και δεξιοί για να εμποδίσουν την ΛΕΠΕΝ. Το πέτυχαν έως ένα σημείο. Τα οικονομικά της χώρας είναι άθλια, και επιβάλλουν λιτότητα και ο πρωθυπουργός που όρισε ο πρόεδρος ΜΑΚΡΟΝ καταψηφίστηκε, και ήρθε ο επόμενος μέχρι να φύγει και αυτός.
Η Μ. ΛΕΠΕΝ, το 2010 δεν δίστασε, για να δείξει διαλλακτικότητα, να διαγράψει από το κόμμα ακόμα και τον πατέρα της, ο οποίος σημειωτέον ήταν ο ιδρυτής του κόμματος. Ο εν λόγω είχε δηλώσει ότι το ολοκαύτωμα των Εβραίων, από τον Χίτλερ ήταν μια λεπτομέρεια. Αυτός ο άνθρωπος έβαλε την ακροδεξιά στο κάδρο της εξουσίας στη Γαλλία.
Σήμερα στην Ευρώπη Σοσιαλδημοκράτες, Λαϊκό κόμμα, Μελόνι (ΙΤΑΛΙΑ), διοικούν την Ε.Ε. και παίρνουν αποφάσεις…
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί το μήνυμα που κατά καιρούς εξέπεμψαν οι πολιτικοί και ιδιαίτερα οι Σοσιαλδημοκράτες, ήταν θολό, και το αποτέλεσμα είναι να εξοργίζονται οι πολίτες και αντιδρώντας, να επιλέγουν αντισυστημικές ψήφους.
-ΡΩΣΙΑ: Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ο πρόεδρος ΠΟΥΤΙΝ, λογικό είναι να χαίρεται βλέποντας τα δείγματα γραφής του επερχόμενου προέδρου ΤΡΑΜΠ, τα οποία τον επιβεβαιώνουν για τον πόλεμο της Ουκρανίας που διεξάγει. Ο Πούτιν έχει βάλει σαν στόχο την μεγάλη Ρωσία, με την προσθήκη των χωρών της Βαλτικής κλπ.. Έτσι θα γίνει συνομιλητής του Τραμπ, και μαζί και η ΚΙΝΑ, θα αποφασίζουν τρεις για τις τύχες του πλανήτη, και γιατί όχι, θα ορίσουν και τα οικόπεδά τους. Καθεστώτα, δηλαδή, τα οποία θα παραδίδουν στους υιούς τους. Ο Τραμπ στον υιό του, ο Ερντογάν στον δικό του, ο Πούτιν ίσως στην κόρη του, ο Βορειοκορεάτης Κιμ στην αδελφή του κλπ. κτλ..
Η ΚΙΝΑ στην κεντρική της επιτροπή.
-ΑΦΡΙΚΗ – ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ, πέρα από την Αίγυπτο, η εικόνα είναι θολή, οι δικτάτορες έχουν επικρατήσει, οι εμφύλιοι διεξάγονται για την εξουσία, ενώ ο πληθυσμός λιμοκτονεί.
Οι σκανδιναβικές χώρες αποτελούν μία εξαίρεση, και νομίζω ότι εξαίρεση αποτελεί και η χώρα μας όπου οι θεσμοί λειτουργούν, και το πολίτευμα λειτουργεί μέσα σε αυτή την παγκόσμια αναταραχή.
Άφησα τελευταίο το ΙΣΡΑΗΛ, το οποίο μπροστά σε αυτές τις γεωπολιτικές εξελίξεις πήρε το όπλο του και κατά την γνώμη μου πολύ καλά έκανε, βλέποντας τον αντισημιτισμό να διογκώνεται, προσπαθεί στην ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ να προστατεύσει τον εαυτό του ή και να επεκταθεί. Παράλληλα προετοιμάζεται για να αντιμετωπίσει και άλλους μελλοντικούς εχθρούς, όπως το θεοκρατικό ΙΡΑΝ και την οθωμανική ΤΟΥΡΚΙΑ, με την οποία η σύγκρουση δεν θα αργήσει κατά την άποψή μου. Πρόσφατα βομβάρδισε την ΣΥΡΙΑ για να καταστρέψει εργοστάσιο πυραύλων, και κατέλαβε με κομάντος το μεγαλύτερο φράγμα νερού της ΣΥΡΙΑΣ.
Σε αυτόν τον κόσμο, που διαμορφώνεται, εμείς είμαστε μόνοι μας, δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι από την Ε.Ε. ή άλλους παραδοσιακούς συμμάχους. Κατόπιν αυτού οφείλουμε στην πατρίδα μας ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ, και οι πολιτικοί οφείλουν συζήτηση και χάραξη κοινής γραμμής στην εξωτερική πολιτική, γιατί στην ΣΥΡΙΑ πιαστήκαμε στον ύπνο, και τώρα τρέχουμε…
Είναι φανερό ότι τα συμφέροντά μας ταυτίζονται απολύτως με αυτά του ΙΣΡΑΗΛ, το οποίο δεν θέλει να ξαναζήσει το ολοκαύτωμα του ΧΙΤΛΕΡ, και παίρνει τα μέτρα του, προετοιμαζόμενο από τώρα, για μία πιθανή απευθείας σύγκρουση με την ΤΟΥΡΚΙΑ. Εμείς θα εξοπλίσουμε τα νησιά μας με πυραύλους μεγάλης εμβέλειας, πριν ο Ερντογάν βάλει στο τραπέζι την ντε φάκτο αποστρατικοποίησή τους. Όπως βάζει σήμερα τον χωρισμό της Κύπρου, σε δύο ανεξάρτητα κράτη.
Κάτω από το παραπάνω πρίσμα δυσκολεύομαι να αναφέρω το ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. Ελπίζω γρήγορα κάποια έστω πράγματα να διορθωθούν, διαφορετικά, θα δούμε τα ΤΡΑΜΠΑΚΙΑ που φυτεύονται στην Ευρώπη να ενώνονται, και να εμφανίζεται ξανά ο εφιάλτης του Αδόλφου ΧΙΤΛΕΡ, με επικεφαλής κάποιον ή κάποια.
Είμαι δυσάρεστος, το γνωρίζω, δεν χαϊδεύω αυτιά, και φυσικά θέλω να μην επιβεβαιωθώ στις προβλέψεις μου.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.
*Ο Παναγιώτης Ανδριώτης είναι Οικονομολόγος – συνταξιούχος διευθυντής Τράπεζας
