Δεν έχω οξυγόνο, βοήθεια…

Spread the love

Του Παναγιώτη Ανδριώτη*

Δύο  χρόνια μετά το δυστύχημα στα ΤΕΜΠΗ (28/2/23), χρειάσθηκε η ενεργοποίηση της κοινωνίας, με τις συγκεντρώσεις ανά την επικράτεια, για να έρθει το θέμα στην επικαιρότητα, και να αποδοθούν ευθύνες.

Η κοινωνία καλώς ή κακώς έχει ταυτίσει την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ με την ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, γι’ αυτό γέμισε τις πλατείες, ζητώντας να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση των Τεμπών, και να αποκαλυφθούν οι αιτίες που οδήγησαν στον θάνατο  τους 57 συνανθρώπους μας, και στον τραυματισμό άλλων 80.

Είναι τραγικό που οι ανατριχιαστικές κραυγές των εγκλωβισμένων, και οι φωνές “δεν έχω οξυγόνο”, δεν στάθηκαν αρκετές στους κυβερνώντες, να επισπεύσουν την όλη υπόθεση, σαν ελάχιστο  φόρο τιμής στους νεκρούς.

Η πρόσφατη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη, βάζει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό, με τον ίδιο να δέχεται σφοδρά πυρά από την αντιπολίτευση για τους χειρισμούς της κυβέρνησης, η οποία τον κατηγορεί ευθέως για συγκάλυψη.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός συνειδητοποιώντας πολύ καθυστερημένα την κατάσταση, και εξαιρετικά θορυβημένος με την πρόσφατη συνέντευξή του παίρνει αποστάσεις, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ΑΥΤΑ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ και ΑΥΤΑ ΕΙΠΑ, και όσοι ευθύνονται θα βρεθούν ενώπιον της δικαιοσύνης. Τι σημαίνουν αυτές οι δηλώσεις; Ανασκευάζει τα όσα είχε δηλώσει προηγουμένως και κάνει πίσω  ολοταχώς. Φωνή λαού, οργή Θεού. Δυστυχώς σαν κοινωνία έχουμε βιώσει τελευταία μία παρόμοια τραγωδία στο  ΜΑΤΙ, είναι λοιπόν επόμενο ο κόσμος να δυσπιστεί με την δικαιοσύνη, που πρέπει να είναι το καταφύγιο των αδυνάτων. Δυσπιστεί γιατί η δικαιοσύνη είναι διορισμένη από τους κυβερνώντες. Θέλει λοιπόν ο κόσμος να δώσει να καταλάβουν οι κυβερνώντες ότι τα ΤΕΜΠΗ δεν θα περάσουν έτσι.

Επί της ουσίας τώρα, πρέπει να απαντηθούν ερωτήματα, όπως τα μπαζώματα, η πιθανή ή όχι αλλοίωση των ηχητικών, και βέβαια τι ήταν αυτό που προκάλεσε την έκρηξη-μανιτάρι. Ευρέως  συζητείται ότι σε κάποιο βαγόνι είχε φορτωθεί εύφλεκτο υλικό, το οποίο προκάλεσε την έκρηξη-μανιτάρι και αυτό ήταν η αιτία του θανάτου των 57 συνανθρώπων μας.

Υπάρχει ΒΙΝΤΕΟ ΙΔΙΩΤΗ που φαίνεται σε κάποιο βαγόνι μια δεξαμενή φορτωμένη. Τώρα τι είχε μέσα, αυτό είναι ένα άλλο θέμα, και εάν πράγματι υπήρχε φορτωμένη δεξαμενή.

Το ερώτημα τι περιείχαν τα κλειστά κιβώτια, που φορτώθηκαν στο βαγόνι, μπορούν να το απαντήσουν  μόνο οι Ιταλοί, που  διαχειρίζονται τα ελληνικά τρένα. Τα κιβώτια ήταν  κλειστά και το περιεχόμενό τους το γνωρίζει αυτός που τα φόρτωσε.  Εκτός και εάν άλλα γράφονται σαν φορτίο και άλλα  προϊόντα,  επί της ουσίας, μεταφέρονται. Εάν επί παραδείγματι μετέφεραν όπλα, ασφαλώς και δεν θα το αποκαλύψουν.

Συνεπώς από τους διαχειριστές δεν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια, γιατί υπάρχουν ευθύνες και τα στόματα θα παραμείνουν ερμητικά κλειστά. 

Απομένει η επιστημονική κοινότητα, οι πραγματογνώμονες, οι οποίοι σύντομα με πόρισμα  αναμένεται να προσεγγίσουν το θέμα, με βάση επιστημονικά κριτήρια.

Το ελάχιστο που όφειλε να κάνει το Υπουργείο Δικαιοσύνης ήταν να σπρώξει τα πράγματα για γρήγορες απαντήσεις και αυτό δεν το έκανε. Η διαχείριση ήταν κάκιστη, με αποτέλεσμα στην κοινωνία να επικρατεί η αίσθηση ότι κουκουλώνεται το θέμα, και κατά συνέπεια να κατηγορείται η κυβέρνηση για  συγκάλυψη, η οποία πιθανώς και να έχει γίνει. Σήμερα, δε, που βρισκόμαστε λίγο πριν  από τις αποκαλύψεις των ειδικών, θορυβημένος ο πρωθυπουργός παίρνει αποστάσεις, και λέει ότι μου είπαν, είπα. Εάν τέτοιες υποθέσεις χρειάζονται την κινητοποίηση της κοινωνίας για να επισπευσθούν, τότε μιλάμε για σοβαρό έλλειμμα Δημοκρατίας στη χώρα μας.

Εάν η δικαιοσύνη θέλει να είναι, και πρέπει να είναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ και καταφύγιο  των αδυνάτων, θα πρέπει η ίδια να επιλέγει τους επικεφαλής δικαστές. Γιατί όσο οι κυβερνώντες  διορίζουν ανώτατους δικαστές, ίσως έρχεται κάποτε η στιγμή που να ζητάνε αντάλλαγμα.

Η πολιτική αντιπαράθεση για το θέμα κορυφώνεται. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα καταθέσουν πρόταση δυσπιστίας. Ο πρωθυπουργός κρύβεται, και δηλώνει ότι θα επανεξετάσει την σύμβαση παραχώρησης των τρένων. Έτσι και αλλιώς η κυβέρνηση έπρεπε να είχε εξετάσει τις συνθήκες  παραχώρησης των Ελληνικών τρένων, στους Ιταλούς, με τίμημα 45 εκατομμύρια… Δεν χρειάζονταν η τραγωδία για να μπει το θέμα στο μικροσκόπιο. Σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου  συνέβαινε τέτοια τραγωδία, αυτόματα, λόγω πολιτικής ευθύνης, ο πρωθυπουργός θα είχε παραιτηθεί.

Λογικό, λοιπόν, είναι η κοινωνία να είναι θυμωμένη, και λογικό είναι η ίδια η κοινωνία να ζητά ΟΞΥΓΟΝΟ.

*Ο Παναγιώτης Ανδριώτης είναι Οικονομολόγος – συνταξιούχος διευθυντής Τράπεζας

Μείνετε ενημερωμένοι με τα πιο σημαντικά νέα

Πατώντας το κουμπί Εγγραφή, επιβεβαιώνετε ότι έχετε διαβάσει και συμφωνείτε με τηνΠολιτική Απορρήτου και τουςΌρους Χρήσης
Διαφήμιση