Σε άρθρο μου τον Φλεβάρη του 2019 για τη Νότια Παράκαμψη της Μυτιλήνης, είχα τεκμηριώσει την αναγκαιότητα για αυτό το κυκλοφοριακό έργο πνοής για την πόλη της Μυτιλήνης, αλλά και για ολόκληρο το νησί της Λέσβου, καθώς και για όλες τις ενέργειες που έκανα από την πρώτη ημέρα της βουλευτικής θητείας μου, ώστε να σωθεί (η απαγόρευση έκδοσης οικοδομικών αδειών στη ζώνη διέλευσης του έργου ίσχυε μέχρι την 7η Απριλίου 2018, χωρίς δυνατότητα παράτασης) και να υλοποιηθεί το έργο (με την Πράξη 3 του υπουργικού συμβουλίου της 15.2.2019, που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, το έργο υπάγεται στις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 7Α του Κώδικα Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων και παροχής εξουσιοδότησης στα αρμόδια όργανα για την κήρυξη απαλλοτριώσεων).
Έχοντας την εμπειρία και γνωρίζοντας, από την παρουσία μου στο Δημοτικό Συμβούλιο Λέσβου από το 2010, ότι το έργο θα χανόταν μέσα στη γραφειοκρατία και τα μικροσυμφέροντα, έθεσα ως πρωταρχικό στόχο μου, τη διαφύλαξη και την υλοποίηση του έργου της Νότιας Παράκαμψης. Ως ευθύνη και συνέχεια όλων εκείνων που από το μακρινό 1985 εντόπισαν με όραμα για το μέλλον του τόπου μας την αναγκαιότητα του έργου και έβαλαν τις βάσεις του, κόντρα στα μικροσυμφέροντα που το εγκλώβιζαν. Με σύμμαχο τον αείμνηστο Δήμαρχο Λέσβου, Σπύρο Γαληνό, που παρά το γεγονός ότι ο Δήμος δεν εμπλεκόταν σε καμία διαδικασία, εργασθήκαμε με αυταπάρνηση ώστε σε συνεργασία με τα αρμόδια υπουργεία να χαρακτηριστεί ως έργο γενικότερης σημασίας για την οικονομία της χώρας με την ΠΥΣ 3/2019, να διασφαλιστεί θεσμικά η υλοποίησή του και να εξασφαλιστούν οι πόροι.
Το άρθρο κατέληγε ως εξής: «Μέχρι τώρα έχουν δοθεί οι εγκρίσεις για όλες τις απαραίτητες μελέτες που έχουν συνταχθεί και εγκαίρως παραδοθεί. Έτσι έχει οριστικά αποφασιστεί η αναγκαιότητα χάραξης του συγκεκριμένου οδικού άξονα, το εύρος κατάληψης της οδού, τα απαραίτητα τεχνικά και όλα τα παράλληλα έργα. Υπολείπεται μόνο το Κτηματολόγιο, η μελέτη του οποίου παραδόθηκε στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου το καλοκαίρι του 2018 και η έγκρισή του τώρα, μετά την τελευταία απόφαση (ΠΥΣ 3/2019) επιστρέφει στα χέρια της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου (ΠΒΕ). Έτσι, με συντονιστή την Τεχνική Υπηρεσία της ΠΒΕ και τη σύμπραξη των οικονομικών και νομικών της υπηρεσιών, έπεται:
1) Να πραγματοποιηθεί η ενημέρωση των περιοίκων της χάραξης,
2) να υποβληθούν οι πιθανές ενστάσεις,
3) να οριστικοποιηθούν οι κτηματολογικοί πίνακες και ακολούθως,
4) να καθοριστούν οι τιμές μονάδας, να οριστικοποιηθεί το ύψος αποζημίωσης κάθε δικαιούχου και το οριστικό κόστος του Κτηματολογίου.
Εφόσον αυτά ολοκληρωθούν, το έργο της Νότιας Παράκαμψης Μυτιλήνης θα καταστεί ώριμο για δημοπράτηση και θα ενταχθεί σε πρόγραμμα χρηματοδότησης ως έργο γενικότερης σημασίας για την οικονομία της χώρας που έχει χαρακτηρισθεί».
Από τότε λίγα πράγματα έχουν γίνει. Όλο και περισσότερο θυμάμαι τον κύριο Μπεζά, τον μελετητή του έργου, που στην αρχή ήταν πολύ επιφυλακτικός μαζί μου (δυστυχώς είχε κακή εμπειρία από τους ντόπιους πολιτικούς, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων), αλλά μετά από αλλεπάλληλες συναντήσεις και δουλειά κατάλαβε τις προθέσεις μου. Μου περιέγραφε καταστάσεις απερίγραπτες, μίζερες, προσβλητικές για τον τόπο και την ιστορία του και χαρακτηριστικές μιας παλαιοκομματικής και ρουσφετολογικής εποχής. Όποτε με την ψυχή στο στόμα, προλαβαίναμε μια ημερομηνία – κάναμε ένα βήμα για την υλοποίηση του έργου, μου έλεγε: «Αυτοί θα προσπαθήσουν να το μπλοκάρουν, μην τους αφήνεις».
Για να έρθουμε στο σήμερα και αφού μετά από μια χαμένη πενταετία αλλά και της χρηματοδότησης του έργου να επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ο κύριος Μπεζάς. Ο Περιφερειάρχης, εκλεγμένος από το 2019 προβάλλοντας όλα τα προηγούμενα χρόνια την επιστημοσύνη του (ο Πρύτανης), έρχεται τώρα να την κουρελιάσει ως τυπικός λάτρης της παλαιοκομματικής κουλτούρας των προσωπικών και μικροπολιτικών συμφερόντων. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η μόνη οδός, μετά από σχεδόν μισό αιώνα για την ωρίμανση του έργου, είναι η άμεση δημοπράτησή του. Το αίτημα περί αποκατάστασης δήθεν αδικιών, αποτελεί την ομολογία της αδιαφορίας για την ποιότητα ζωής των τωρινών και επόμενων γενεών της πόλης μας. Είναι η ομολογία ότι τα συμφέροντα ελάχιστων συμπολιτών μας είναι πάνω από όλων των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης και του νησιού μας.
Αναμένοντας λοιπόν και την πιθανή επίσκεψη του αρμόδιου (αν είναι ακόμα) Υπουργού, η πρόσκληση του Περιφερειάρχη, ηθικού αυτουργού της ματαίωσης του έργου, ισοδυναμεί με πρόσκληση φυσικού αυτουργού προς αναζήτηση συνενόχων. Ο Δήμος Μυτιλήνης, που στο κάτω-κάτω κυρίως εκείνον και τους δημότες του αφορά περισσότερο το έργο, οφείλει να παρέμβει δυναμικά και να φροντίσει για τη λειτουργικότητα της πόλης τον 21ο αιώνα.
Γιώργος Πάλλης
π. βουλευτής
