Επιστρέφοντας οικογενειακώς στη Μυτιλήνη από τη Θεσσαλονίκη και θέλοντας να αξιοποιήσει την περιουσία των παππούδων της για να αναβιώσει το οικογενειακό ελαιοτριβείο καθετοποιώντας μάλιστα με μονάδα τυποποίησης την παραγωγή, μια 30χρονη αναγκάστηκε να εγκαταλείψει προσωρινά τη Λέσβο προκειμένου να εργαστεί στο εξωτερικό, μη μπορώντας να υλοποιήσει την επένδυσή της.
Η 30χρονη υπέβαλε φάκελο στον προηγούμενο κύκλο του προγράμματος για τη μεταποίηση, που επιδοτεί κατά 75% τις επενδύσεις από ευρωπαϊκούς πόρους και καλούνται να συνεισφέρουν με το 25%, το οποίο προβλέπεται κατά το ήμισυ, δηλαδή το 12,5% να το αντλήσουν με δανεισμό από τις τράπεζες. Έχοντας εξασφαλίσει 12,5% και κάτι παραπάνω η νέα γυναίκα γύρισε όλες τις τράπεζες μαζί με τον πατέρα της για να πάρει το δάνειο των 187.500 ευρώ, που αντιστοιχεί στο ποσό που μπορεί, σύμφωνα με το πρόγραμμα, να εξασφαλίσει μέσω δανεισμού, ωστόσο μετά από μεγάλη αναμονή εισπράττει την άρνηση. Ακόμα και τράπεζα που ενδιαφέρθηκε να τη δανειοδοτήσει μετά από 6 μήνες αποφάνθηκε ότι η επένδυση δεν είναι βιώσιμη και ως εκ τούτου δεν μπορεί να ρισκάρει τα λεφτά της.
Η οικογένεια της 30χρονης εμφανίζει στην τράπεζα εγγυητές από την Αμερική για να πάρει το δάνειο, ωστόσο οι τράπεζες ζητούν να υποβάλλουν φορολογική δήλωση στην Ελλάδα όσοι θα εγγυηθούν και κάπως έτσι δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί για να προχωρήσει την επένδυση.
Σημειωτέον ότι η επένδυση που έχει ήδη ξεκινήσει να υλοποιείται βρίσκεται σε μικρό χωριό στην περιοχή του Ευεργέτουλα.
Μιλώντας ο πατέρας της 30χρονης στα Νέα της Λέσβου σημείωσε ότι «ξεκινήσαμε βάζοντας τα λεφτά μας για τη ριζική ανακαίνιση του ελαιοτριβείου. Ήδη έχουμε εισπράξει τη μία δόση του προγράμματος και σκοντάφτουμε σε αυτό το 12,5%, που δεν είναι μικρό, είναι 187.500 ευρώ, καθώς το συνολικό ύψος της επένδυσης είναι 1,5 εκατ. ευρώ. Όσο κι αν προσπαθήσαμε, οι τράπεζες μάς κλείνουν την πόρτα και η κόρη μου αναγκάστηκε να φύγει στις Βρυξέλλες για να μπορέσει δουλεύοντας στο εξωτερικό να στέλνει χρήματα για να προχωρήσουμε. Είναι άδικο. Ήρθαμε οικογενειακώς από τη Θεσσαλονίκη για να εγκατασταθούμε στον τόπο μας και να αξιοποιήσουμε την περιουσία των γονιών μας. Σε βάζουν να μπεις μέσα στο πρόγραμμα για να λειτουργήσεις το ελαιοτριβείο και να επεκταθείς, να κάνεις και τυποποίηση. Έχουμε και 2.500 δικά μας ελαιόδεντρα και την ώρα που φτάνεις να δεις τις προσπάθειές σου να παίρνουν σάρκα και οστά σου λένε οι τράπεζες ότι δεν θεωρούν βιώσιμη την επένδυση. Πάμε να δημιουργήσουμε μια επιχείρηση σε ένα χωριό 150 κατοίκων, να ζωντανέψει και να δουλέψουν άνθρωποι και βρίσκουμε κλειστές πόρτες».
Τον περασμένο Οκτώβριο κατά την επίσκεψη του Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Διονύση Σταμενίτη, ο πατέρας της 30χρονης ζήτησε ακρόαση από τον Υφυπουργό, ο οποίος δέχτηκε και τον άκουσε. «Ο Υφυπουργός έδειξε κατανόηση στα όσα του είπα και μάλιστα μου απάντησε ότι δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό. Του δώσαμε όλα τα διαθέσιμα στοιχεία και είπε ότι θα το έβλεπε και θα μας απαντούσε. Μέχρι σήμερα έχουν περάσει πάνω από 3 μήνες, δεν έχουμε κάποια απάντηση. Επισκεφτήκαμε και άλλους τοπικούς παράγοντες. Τους είπαμε το πρόβλημα, έδειξαν κατανόηση, κατάλαβαν ότι αδικούμαστε, αλλά δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι. Μας είπαν να προσφύγουμε στα δικαστήρια, να ανοίξουμε δηλαδή ένα δικαστικό αγώνα και να ξοδέψουμε μία περιουσία για να ξεμπερδέψουμε σε 10 χρόνια ή και αργότερα. Ειλικρινά σας το λέω, έτσι μου έρχεται κάποιες φορές να πάρω μια μπουλντόζα και να τα γκρεμίσω ό,τι χτίσαμε μέχρι τώρα. Δεν είναι για να δημιουργήσει κανείς τίποτα στην Ελλάδα. Αφήσαμε τη Θεσσαλονίκη, γυρίσαμε στο χωριό μας, ήρθαμε να δουλέψουμε με κτήματα, με ελαιόδεντρα, με μια μονάδα που προσπαθούμε όλη η οικογένεια να την αναστήσουμε, να την κάνουμε σύγχρονη, να εξυπηρετήσουμε τους ελαιοπαραγωγούς της περιοχής, να τυποποιήσουμε το λάδι και να το εξάγουμε, μας ενέκριναν, μας έβαλαν στο πρόγραμμα, ξεκινήσαμε το έργο, μας έδωσαν την πρώτη δόση και δεν μπορούμε να συνεχίσουμε», είπε αγανακτισμένος τονίζοντας: «Έμπλεξα το κορίτσι μας, είπαμε να λειτουργήσει το ελαιοτριβείο των παππούδων της να μείνει στη Λέσβο, να δημιουργήσει στη γενέτειρά της και να πού φτάσαμε. Αναγκάστηκε να φύγει στο εξωτερικό για να βρει δουλειά και να μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της», είπε ο πατέρας.
Να σημειωθεί ότι η οικογένεια στην προσπάθειά της να προχωρήσει την επένδυση και να λειτουργήσει το ελαιοτριβείο απευθύνθηκε και στο Σύνδεσμο Μελετητών Συμβούλων Επιχειρήσεων, ωστόσο μέχρι τώρα δεν έχει βοηθηθεί από κάποιο φορέα, ενώ εκφράζει την απορία πώς είναι δυνατόν το ίδιο το κράτος που προκήρυξε αυτά τα προγράμματα, να θεωρεί την επένδυση βιώσιμη και την ενέταξε για να τη χρηματοδοτήσει ανοίγοντας την προοπτική να δανειοδοτηθεί για ένα μικρό ποσοστό στο σύνολο της επένδυσης από τις τράπεζες, οι οποίες ωστόσο δεν δανειοδοτούν θεωρώντας μη βιώσιμη την επένδυση!
