Πρωί-πρωί χτες είδα στην τηλεόραση το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Καθημερινή». Ένα πρωτοσέλιδο που έγραφε «Η Λέσβος εκπέμπει SOS». Από εκείνη την ώρα διαβάζω τις αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θετικές και αρνητικές, μερικές και απρεπείς πλην όμως καθείς δικαιούται να έχει άποψη. Και η απρέπεια ως γνωστόν δεν είναι ποινικό αδίκημα αν και το Ανώτατο Δικαστήριό μας, ο Άρειος Πάγος – και μόνο αυτό – έχει διαφορετική άποψη!!!
Η Λέσβος λοιπόν εκπέμπει SOS, η Λέσβος κινητοποιείται.
Θυμάμαι μια κινητοποίηση πριν ακριβώς 30 χρόνια. Το Μάρτιο του 1987. Μια ξεχασμένη κινητοποίηση, αυτήν της διεκδίκησης των πανεπιστημιακών παιδαγωγικών τμημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Μυτιλήνη. Δεν ζητούσαμε τότε τη διατήρηση της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, ούτε δεν θέλαμε το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, όπως η αντίθετη πλευρά διέδιδε. Διεκδικήσαμε την ίδρυση του παιδαγωγικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Μυτιλήνη αντί της Ρόδου όπου η τότε κυβέρνηση είχε σχεδιάσει τη δημιουργία του ως αντίδωρο του Ανδρέα στον Ζίγδη για τη συμφωνημένη συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ. Σωστό ή λάθος το αίτημα, έκρινε ήδη ο χρόνος και θα κρίνει η ιστορία.
Αυτό που λέω και το θυμήθηκα με αφορμή το πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής» είναι ότι ως αποτέλεσμα αυτής της κινητοποίησης γεννήθηκε η Επιτροπή Αγώνα για την επιβίωση και ανάπτυξη της Λέσβου. Μια Επιτροπή που δεν συνεδρίαζε αλλά έπραττε, καθοδηγούσε σε κινητοποιήσεις και είχε σαν αποτέλεσμα την καθιέρωση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου.
Σήμερα 40 χρόνια μετά, με τους μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ να αποτελούν ξανά ζητούμενο, το ερώτημα είναι αν απαιτείται πλέον η ανασύσταση αυτής της Επιτροπής αγώνα για την επιβίωση και ανάπτυξη της Λέσβου. Μια επιτροπή που θα κινητοποιήσει και θα απαιτήσει ένα ειδικό πρόγραμμα ανάπτυξης για το νησί.
Στη Λέσβο εδώ και σχεδόν τρία χρόνια τίποτα δεν είναι ίδιο με την άλλη Ελλάδα. Δεν είναι μόνο το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα. Είναι τα αποτελέσματα μιας σειράς γεγονότων (σεισμός, ύφεση, ζωονόσος της ευλογιάς) που όλα μαζί σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση δημιουργούν πλέον τεράστια προβλήματα κοινωνικής συνοχής. Σε μια πόλη 32.000 κατοίκων (με την απογραφή του 2011) ζουν σήμερα 8.300 πρόσφυγες και μετανάστες. Κάτι σαν 1.000.000 στην Αθήνα των 4.000.000! Φανταζόσαστε τι θα γινόταν σε μια τέτοια περίπτωση;
Δουλειές δεν υπάρχουν, ο τουρισμός μηδενίζεται, η κτηνοτροφία και μαζί της όλος ο πρωτογενής τομέας κατέρρευσαν, η σεισμική διεργασία ερημοποίησε μια ολόκληρη περιοχή. Ο κόσμος φεύγει, η νέα γενιά ψάχνει αγωνιωδώς τρόπους φυγής σε μια νέα πατρίδα…
Η σημαία που πριν λίγες μέρες την επέτειο της απελευθέρωσης του νησιού υψώθηκε στο κάστρο της Μυτιλήνης έχει ένα ιδιαίτερο μεγάλο κόστος. Ένα κόστος που κατέβαλε και καταβάλλει ο λαός του νησιού. Πλην όμως ως πότε; Ως πότε αντί το κράτος να δίνει στη Λέσβο «από αυτά που δεν έχει» (πού ‘σαι καημένε Ανδρέα που το είπες τούτο στο «Ξενία» εκείνο το 1987;) η Λέσβος θα δίνει από αυτά που κυριολεκτικά δεν έχει;
Ως πότε η ελληνικότητα του νησιού θα είναι θέμα μοναχά των νησιωτών; Πού είναι οι υποσχέσεις για ζώνες ελεύθερων συναλλαγών, για αφορολόγητο κατά 100% όσων ζουν και δραστηριοποιούνται στα νησιά, για επιδότηση κόστους μεταφορών, για, για, για…
Αλήθεια οι αρμόδιοι σκέφτηκαν την πιθανότητα κάποιοι να κουράστηκαν να ζουν στην σύγχρονη «Ellis island»;
ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ
Υ.Γ. Τούτη την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές οι νεκροί από τις πλημμύρες της δυτικής Αττικής είναι δέκα και άγνωστο πόσοι οι αγνοούμενοι.
Διαβάζω ότι κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση διέταξε ο προϊστάμενος της εισαγγελίας πρωτοδικών Αθήνας Ηλίας Ζαγοραίος σχετικά με τους θανάτους και τις καταστροφές που προκάλεσε η θεομηνία. Θα ερευνηθεί λέει αν έχουν διαπραχθεί αξιόποινες πράξεις και αν κριθεί αναγκαίο θα κινηθεί η αυτόφωρη διαδικασία. Ανάμεσα στα ενδεχόμενα αδικήματα που ερευνώνται είναι και πολεοδομικές παραβάσεις.
Διαβάζω και θυμάμαι εκείνη την προκαταρκτική εξέταση με αφορμή τον πνιγμό κάποιων ανθρώπων στην Παγανή πριν χρόνια. Ανάμεσά τους κι ένα μωρό που σήμερα αν ζούσε θα ήταν κοτζάμ άνδρας.
Ο Εισαγγελέας λέει διέταξε τότε τη διερεύνηση πολεοδομικών παραβάσεων. Τι να ‘γινε άραγε εκείνη η διερεύνηση, αλλά και… το μαχαίρι που θα ‘φτανε λέει στο κόκαλο;
