Ερασιτεχνισμοί που είναι ανεπίτρεπτοι
Όταν ο Δήμος είχε τη φαεινή ιδέα να βάψει με χρώμα κίτρινο τους στύλους των φωτεινών σηματοδοτών της Μυτιλήνης είχαμε γράψει ότι είναι αδιανόητο να βάφουν ανοξείδωτο μέταλλο, κατά πρώτον γιατί το ανοξείδωτο δεν χρειάζεται μπογιά και κατά δεύτερον γιατί η μπογιά δεν πιάνει στον ανοξείδωτο στύλο χωρίς προεργασία. Αυτές οι επισημάνσεις μας αγνοήθηκαν τότε από το Δήμο, καθώς φαίνεται πως κάποιοι αιρετοί στην αυτεπιστασία θεωρούν πως έχουν το αλάθητο του Πάπα και τα ξέρουν όλα! Και να ποια είναι σήμερα τα αποτελέσματα στους στύλους που φαίνονται σαν σαρακοφαγωμένοι! Με άλλα λόγια από το Δήμο “άνοιξαν δουλειές” εκεί που δεν χρειάζονταν, καθώς ως γνωστόν για το αλουμίνιο και το ανοξείδωτο μέταλλο δεν απαιτείται η παραμικρή συντήρηση. Τώρα όμως που το έβαψαν θα πρέπει να το φρεσκάρουν κάθε χρόνο!
Είναι ανεπίτρεπτοι τέτοιοι ερασιτεχνισμοί για την Αυτοδιοίκηση. Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι δεν βάφουν για… να βάφουν (για το θεαθήναι), αλλά κάθε τέτοια παρέμβαση θα πρέπει να μελετάται για τη σκοπιμότητά της. Και εν προκειμένω, για τους στύλους της φωτεινής σηματοδότησης δεν υπήρχε σκοπιμότητα, ένα καθάρισμα χρειαζόταν από τα διάφορα διαφημιστικά αυτοκόλλητα και μια χαρά θα ήταν. Πέραν του ότι το έντονο κίτρινο με το οποίο βάφτηκαν παραπέμπει σε συνθήκες και αισθητική μεγαλουπόλεων, όπως η Αθήνα και ο Πειραιάς και όχι μιας νησιωτικής πρωτεύουσας, όπως είναι η Μυτιλήνη.
