Ποτέ ξανά
Την λήξη του δανειακού προγράμματος της χώρας μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σηματοδοτεί η σημερινή μέρα σε μια Ελλάδα που έχει χάσει ένα σημαντικό κομμάτι της εθνικής της κυριαρχίας και βρίσκεται βαθιά πληγωμένη, προσπαθώντας για άγνωστο πόσο ακόμα να επουλώσει αυτές τις πληγές, με τους μνημονιακούς νόμους να παραμένουν και να επίκεινται και νέες περικοπές κυρίως στις συντάξεις για το 2019, αλλά και στο αφορολόγητο το 2020.
Και μόνο από το γεγονός ότι η Ελλάδα και μετά τη λήξη του δανειακού προγράμματος (ή αλλιώς, έξοδο από τα μνημόνια όπως τη χαρακτηρίζει η κυβέρνηση) παραμένει σε αυστηρή επιτροπεία ενώ συνεχίζουν κανονικά να υφίστανται τα capital controls στις Τράπεζες, γίνονται επίκαιροι οι στίχοι του Τάκη Σιμώτα που έκανε γνωστούς ανά το πανελλήνιο με τη φωνή του ο Νίκος Παπάζογλου από τα τέλη της δεκαετίας του ‘70 «Κανείς εδώ δε τραγουδά, κανένας δε χορεύει».
Άλλωστε τα 8 χρόνια αιματηρής λιτότητας που πέρασαν είναι πολλά και τα νερά ακόμα πάνω στα οποία καλείται να πλεύσει η χώρα μας παραμένουν αχαρτογράφητα.
Είναι βλέπετε ακόμα νωπές και οι μνήμες από το καλοκαίρι του 2015, δηλαδή μόλις 3 χρόνια πριν όταν οι πολίτες συνωστίζονταν έξω από τα μηχανήματα αυτόματων συναλλαγών για να πάρουν λίγα ευρώ με κλειστές τις Τράπεζες, όταν στο τσακ δεν έγινε στην Ελλάδα… «της Αργεντινής»!
Με τα παραπάνω δεδομένα μόνο για πανηγυρισμούς δεν προσφέρεται η σημερινή ημέρα. Απεναντίας θα πρέπει να είναι μια μέρα περισυλλογής για τους πολίτες και το πολιτικό σύστημα που τους εκπροσωπεί.
Ποτέ ξανά η Ελλάδα να μην βρεθεί σε αυτή τη δεινή θέση που βρέθηκε και προϋπόθεση για να μην ξανασυμβεί είναι οι πολίτες της, με κάθε ατομικό κόστος, να μάθουν επιτέλους να αναζητούν στο εξής από τους πολιτικούς τους τις μεγάλες και σκληρές αλήθειες και όχι τα εύκολα ψέματα και το χάιδεμα των αυτιών.
