Σε μάστιγα έχουν εξελιχθεί για τους ηλικιωμένους τα τελευταία χρόνια, σε παγκόσμιο επίπεδο, τα οστεοπορωτικά κατάγματα της Σπονδυλικής Στήλης, καθώς σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας περισσότεροι από 400.000.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από μυοσκελετικές νόσους (οστεοπόρωση, διαταραχές σπονδυλικής στήλης, τραυματισμούς) και ζουν με χρόνιους πόνους στην σπονδυλική στήλη και τη μέση!
Μάλιστα, οι μυοσκελετικοί νόσοι και η αρθρίτιδα είναι από τις βασικές αιτίες για αναπηρίες, απουσίες από την εργασία, νοσοκομειακή περίθαλψη και θανάτους στην τρίτη ηλικία.
Τη μερίδα του λέοντος στις μυοσκελετικές νόσους κατέχει η οστεοπόρωση που πλήττει τους ηλικιωμένους με κατάγματα κυρίως στην σπονδυλική στήλη.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες πάσχουν από οστεοπόρωση περίπου 14.000.000 άτομα και έχει υπολογισθεί ότι κάθε χρόνο συμβαίνουν 1.500.000 νέα κατάγματα λόγω οστεοπόρωσης. Τα 750.000 από αυτά συμβαίνουν στην Σπονδυλική Στήλη!
Σήμερα στην Ελλάδα υπολογίζεται πως περίπου 400.000 γυναίκες άνω των 50 χρόνων πάσχουν από βαριά οστεοπόρωση της σπονδυλικής στήλης που συνοδεύεται από κατάγματα σπονδύλων. Ο αντίστοιχος αριθμός ανδρών με βαριά οστεοπόρωση υπολογίζεται σε περίπου 50.000 άτομα, τα οποία αν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα οδηγούν πολλούς ασθενείς σε αναπηρία και κατάκλιση.
Στις ηλικιωμένες γυναίκες που πάσχουν από οστεοπόρωση, κατάγματα μπορούν να προκληθούν ακόμη και μετά από πολύ μικρή κάκωση. Ιδίως στη σπονδυλική στήλη μπορεί να δημιουργηθούν χωρίς ούτε καν κάκωση, μόνο με το βάρος του σώματος!
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο να υποφέρουν και να καθηλώνονται σε ένα κρεβάτι.
Σύμφωνα με τους νευροχειρουργούς της σπονδυλικής στήλης, η άμεση αντιμετώπιση των οστεοπορωτικών καταγμάτων μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα, όπως την καθήλωση για το υπόλοιπο της ζωής του ασθενούς στο κρεβάτι ή ακόμη και τον θάνατο.
Αντιμετώπιση
Η «αντιμετώπιση» των οστεοπορωτικών καταγμάτων σπονδυλικής στήλης μέχρι πριν από κάποια χρόνια γινόταν με κατάκλιση, αναλγητικά φάρμακα και κηδεμόνες.
Σήμερα, με την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης και της τεχνολογίας, τα κατάγματα αυτά αντιμετωπίζονται με την ελάχιστα επεμβατική μέθοδο – απαιτεί πολύ μικρή χειρουργική τομή και νοσηλεία – κυφοπλαστική. Η κινητοποίηση του ασθενούς είναι άμεση. Τα ποσοστά επιτυχίας είναι υψηλά για αυτού του είδους τις επεμβάσεις.
Μετά την επιστροφή στο σπίτι ο ασθενής μπορεί να επανέλθει στις συνήθεις δραστηριότητές του άμεσα χωρίς να χρειάζεται παραμονή στο κρεβάτι ή εφαρμογή ζωνών και κηδεμόνων. Ωστόσο ενέργειες που απαιτούν αυξημένη προσπάθεια π.χ. σήκωμα μεγάλου βάρους, πρέπει να αποφεύγονται για τουλάχιστον έξι εβδομάδες.
Οστεοπόρωση
Η οστική απώλεια συμβαίνει σταδιακά και συνήθως δεν υπάρχουν συμπτώματα μέχρι να συμβεί το πρώτο κάταγμα. Δυο είναι οι κατηγορίες παραγόντων κινδύνου, οι τροποποιήσιμοι, δηλαδή αυτοί που είναι δυνατό να διορθωθούν από δική μας παρέμβαση, και οι μη τροποποιήσιμοι.
Στους τροποποιήσιμους ανήκουν:
- Κάπνισμα
- Χαμηλό σωματικό βάρος (κάτω από 57 kg)
- Χαμηλή πρόσληψη ασβεστίου
- Κατάχρηση αλκοόλ
- Πρόωρη εμμηνόπαυση (<45)
- Παρατεταμένη αμηνόρροια (>1 έτος) πριν την εμμηνόπαυση
- Μειωμένη όραση
- Ανεπαρκής σωματική άσκηση ή παρατεταμένη ακινητοποίηση
Στους μη τροποποιήσιμους:
- Ηλικία
- Φύλο
- Ατομικό ιστορικό κατάγματος στην ενήλικη ζωή
- Ιστορικό κατάγματος σε πρώτου βαθμού συγγενή
- Εμμηνόπαυση/υστερεκτομή.
