Η 8η Μαρτίου έχει ξεχωριστή σημασία και ιδιαίτερο συμβολισμό για τις διεκδικήσεις και τους αγώνες των γυναικείων κινημάτων. Στις 8 Μαρτίου 1857 εργαζόμενες γυναίκες στη Νέα Υόρκη προχωρούν σε απεργιακές κινητοποιήσεις για να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ίση αμοιβή με τους άντρες. Η συγκέντρωσή τους καταστέλλεται. Οι στερεότυπες αντιλήψεις, που επικρατούσαν τότε έδειχναν ξεκάθαρα πως ο δρόμος για ίσα δικαιώματα στις γυναίκες και τους άνδρες επρόκειτο να είναι δύσκολος και εξαιρετικά μακρύς.
Μισό αιώνα αργότερα, το 1910, η 8η Μαρτίου καθιερωνόταν ως παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Ημέρα μνήμης και τιμής στους αγώνες των γυναικείων κινημάτων. Αλλά και ημέρα σύμβολο στη διεκδίκηση ίσων ευκαιριών σε όλους τους τομείς: Στη μόρφωση, στη δουλειά, στην επαγγελματική ανέλιξη, στη συμμετοχή στα δημόσια πράγματα.
Αμέσως μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η συμμετοχή και η μεγάλη προσφορά των γυναικών οδηγούσε στη βαθμιαία αναθεώρηση παγιωμένων αντιλήψεων. Στο ξεκίνημα του 20ύ αιώνα γίνονται τα πρώτα βήματα. Άρχισε σταδιακά να αναγνωρίζεται το δικαίωμα των γυναικών στο «εκλέγειν και εκλέγεσθαι».
Αρκετά χρόνια μετά, το 1974, η Ελλάδα πέρασε σε μια περίοδο σημαντικών αλλαγών, όχι μόνο στο δημόσιο βίο, αλλά και στην κοινωνική ζωή. Στο Άρθρο 4, αφού επαναλαμβανόταν ότι «οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου», διευκρινιζόταν αμέσως μετά ότι «οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις». Και αυτό δεν σήμαινε απλά και μόνον μια συνταγματική κατοχύρωση του αυτονοήτου, ήταν και μια ρητή υπαγόρευση υποχρεώσεων και ευθυνών της πολιτείας και της πολιτικής προς τη σύγχρονη Ελληνίδα. Ήταν και ένα χρέος δημοκρατίας αλλά και κοινωνικής ευθύνης.
Στα χρόνια που πέρασαν άλλαξαν πολλά. Η γυναίκα δεν περιορίζεται πλέον αποκλειστικά και μόνο στην οικογένεια και στον ιδιωτικό χώρο. Αποκτά ρόλους, που έως τότε, φαινόταν αδιανόητο να έχει. Αναπτύσσει αυτόνομα την προσωπικότητά της. Εργάζεται μέσα και έξω από το σπίτι. Αναλαμβάνει επιχειρηματικές δραστηριότητες. Κατακτά το χώρο του πολιτισμού, της επιστήμης και της έρευνας. Μετέχει ολοένα και πιο ενεργά στα κοινά: Σε θέσεις ευθύνης της δημόσιας διοίκησης. Στην τοπική αυτοδιοίκηση. Στα πολιτικά κόμματα. Στην κεντρική πολιτική σκηνή. Στη Βουλή και την Ευρωβουλή. Με μία φράση η σύγχρονη Ελληνίδα κάνει δυναμική εμφάνιση στο δημόσιο χώρο.
Ένα είναι περισσότερο από βέβαιο: Ότι η σύγχρονη Ελληνίδα έχει πλέον, ύστερα από μεγάλες και επίμονες προσπάθειες, τη δυνατότητα να κατακτά επάξια τη θέση που της αξίζει στην κοινωνική, την οικονομική και την πολιτική ζωή. Ταυτόχρονα η σύγχρονη γυναίκα παραμένει το κεντρικό πρόσωπο, η ψυχή της οικογένειας. Και αυτό είναι, βέβαια, δύσκολο, αλλά και εξαιρετικά σπουδαίο και εξαιρετικά σημαντικό. Γιατί η οικογένεια ήταν και είναι, το βασικό κύτταρο της κοινωνίας. Ήταν και είναι θεσμός, στον οποίο αναπτύσσονται οι θεμελιώδεις αξίες.
Μας χρειάζεται η γυναικεία αισθητική, η γυναικεία οπτική και ευαισθησία στην πολιτική. Η σύγχρονη Ελλάδα έχει ανάγκη και το «άρωμα και το όραμα των γυναικών».
Μείνετε ενημερωμένοι με τα πιο σημαντικά νέα
