Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αγγελάκη το πρώτο μυθιστόρημα της Δήμητρας Πασπαλά με τίτλο «Ψίθυροι στο κύμα», το οποίο διαδραματίζεται στον Μανταμάδο της Λέσβου.
Παιδικά χρόνια… φτωχικά και τραυματικά. Το σχολειό, η δουλειά, ο έρωτας, η χαρά και η απώλεια στη δίνη του πολέμου, της Κατοχής και του εμφύλιου σπαραγμού. Κι έπειτα ο γάμος, τα παιδιά, τα εγγόνια και πάλι η απώλεια… Μνήμες που τρέχουν… και η Δωρούλα απέναντι στη θάλασσα να αφηγείται το Παραμύθι της ζωής της. Ψίθυροι στο κύμα… μήπως καταφέρει το θαλασσινό νερό ν’ απαλύνει τις πληγές της.
«Γιατί τελικά, πιο δυνατή από τον θάνατο, είναι η ίδια η ζωή. Είναι ο ερχομός μιας νέας ζωής. Όχι πως σβήνονται τα προηγούμενα, ούτε σταματάς να τα σέρνεις μαζί σου ποτέ, μα να, νιώθεις πως γεμίζουν τα πνευμόνια σου δύναμη και τούτο το βάρος που σέρνεις πίσω σου σού φαίνεται πια καθημερινό, και πως μπορείς να σηκώσεις και άλλο, πως μπορείς να αλλάξεις σελίδα».
Η Δήμητρα Πασπαλά γεννήθηκε και µεγάλωσε στον Μανταµάδο και στα είκοσί της χρόνια, έβγαλε φτερά για την Αθήνα, για σπουδές στο Γεωπονικό Πανεπιστήµιο Αθηνών. Με τον άντρα της, αργότερα, αποφάσισαν να ριζώσουν, στα σύνορα της Κερατέας και του Λαυρίου. Eκεί γεννήθηκαν τα δύο παιδιά τους, ένας µικρούλης ήλιος και µια νια σελήνη, που φωτίζουν τις µέρες και τις νύχτες τους. Δουλεύει ως Γεωπόνος στον Ανθοκοµικό Συνεταιρισµό, για να µπορεί να στολίζει τις µέρες της µε χρώµα, πέταλα και άνθη. Η σχέση της µε το βιβλίο ξεκινάει από πολύ µικρή, από τότε που θυµάται τον εαυτό της.
Πολύ διάβασµα, πολλά βιβλία, αµέτρητα τετράδια και στυλό, ίσα για να µπορεί να αποτυπώνει την ψυχή της. Γιατί το γράψιµο είναι καθηµερινότητα, είναι ανάγκη κι αγάπη ακριβή και ανεξάντλητη. Τούτη η απόπειρα υπήρχε µέσα της χρόνια τώρα. Μέχρι που σιγά-σιγά άρχισε να ξεδιπλώνεται στο χαρτί και στο πληκτρολόγιο. Ταξίδεψε πίσω στο χωριό, ταξίδεψε στον χρόνο. Στις αρχές του προηγούµενου αιώνα. Δανείστηκε πολλά από την ιστορία του τόπου της, έτσι όπως την άκουσε, τη διάβασε και την αφοµοίωσε µέσα της.
