Ο Παναγιώτης Κυμούρης πέθανε από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου τις ημέρες του Πάσχα τον Απρίλιο του 2017 και όπως συμβαίνει για πολλούς αγώνες σε τούτη τη χώρα, με το θάνατό του άνοιξε το δρόμο που οδήγησε στην δημιουργία του Αιμοδυναμικού Εργαστηρίου στο νοσοκομείο Μυτιλήνης, με την ελπίδα ότι στη σωτήρια αυτή μονάδα στο μέλλον θα υπάρχει δυνατότητα να αντιμετωπίζονται άμεσα οι εμφραγματίες. Κι αυτό καθώς μέχρι τώρα η μονάδα λειτουργεί μία φορά την εβδομάδα με δανεικό γιατρό από το Ναυτικό Νοσοκομείο, που κάνει μόνο προγραμματισμένες στεφανιογραφίες και αγγειοπλαστικές.
Ο Παναγιώτης Κυμούρης ήταν στέλεχος πρώτης γραμμής του Λιμεναρχείου Μυτιλήνης, ο εκπαιδευτής του σκύλου ανιχνευτή ναρκωτικών και έφυγε πρόωρα από τη ζωή σε ηλικία 42 ετών, βυθίζοντας στο πένθος την τοπική κοινωνία. Ήταν ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας που κέρδιζε όσους τον γνώριζαν, με το φιλότιμο, την προθυμία και το χαμόγελό του. Ο θάνατός του σόκαρε τους λιμενικούς, οι οποίοι διαπιστώνοντας γρήγορα πως ο συνάδελφός τους ενδεχομένως να είχε σωθεί αν υπήρχε Αιμοδυναμικό Εργαστήριο στο νοσοκομείο, μόλις συνήλθαν από την απώλεια του 42χρονου ρίχτηκαν στη μάχη της διεκδίκησης για το Αιμοδυναμικό Εργαστήριο.
Έκαναν επαφές με όλους τους φορείς και αυτό που πέτυχε ο επικεφαλής τότε και κουμπάρος του Παναγιώτη, Γιώργος Κουτρομπίλας, ήταν να εξασφαλίσει την έγκριση του Υπουργείου Υγείας, η οποία ήταν προαπαιτούμενο για να κινηθεί κάθε διαδικασία προμήθειας του εξοπλισμού. Άλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος, που επί κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά χάθηκε για το νοσοκομείο η δημιουργία του Αιμοδυναμικού, καθώς ενώ επί διοίκησης Βασίλη Μουζάλα στο Βοστάνειο, με τον αγώνα του θωρακοχειρουργού Γιάννη Κακαδέλλη και του τότε διευθυντή της Ιατρικής Υπηρεσίας, Χρήστου Θεοδώρου είχε σχεδόν εξασφαλιστεί η δωρεά του εξοπλισμού του παλιού Αιμοδυναμικού Εργαστηρίου του Ωνάσειου, η κυβέρνηση ΔΕΝ έδινε την έγκριση με αποτέλεσμα να χαθεί χρόνος και μαζί και ο εξοπλισμός, που τελικά αξιοποιήθηκε από το ίδιο το Ωνάσειο σε άλλον τομέα.
Αυτή την έγκριση κατάφεραν να εξασφαλίσουν οι Λιμενικοί πείθοντας τον τότε Αναπληρωτή Υπουργό Υγείας, Παύλο Πολάκη, για την αναγκαιότητα αυτή. Ο κ. Πολάκης που ένα χρόνο πριν απαντούσε σε ερώτηση του Βουλευτή Σταύρου Τάσσου για το Αιμοδυναμικό Εργαστήριο ότι δεν μπορεί κάθε νησί να έχει Αιμοδυναμικό, δρομολογούσε τις εξελίξεις με την σημαντική και κρίσιμη συμβολή της Μυτιληνιάς Συμβούλου του τότε Υπουργού Υγείας Ανδρέα Ξανθού, Μαρίας Βαμβουρέλλη και του τότε Βουλευτή Γιώργου Πάλλη.
Εξίσου καθοριστική ήταν η συμβολή της τότε Περιφερειάρχη Χριστιάνας Καλογήρου, η οποία άρπαξε την ευκαιρία, τρέχοντας και προκηρύσσοντας ό,τι πόρους είχαν περισσέψει από το πρόγραμμα της Περιφέρειας για τον εξοπλισμό στον τομέα της υγείας. Και με μία ανακοίνωσή της έθετε την τότε διοικήτρια Άννα Ζερβού προ των ευθυνών της, σε μία αποστροφή για την αξιοποίηση αυτού του προγράμματος.
Τελικά το νοσοκομείο μετά κόπων και βασάνων υπέβαλε φάκελο ο οποίος ήταν ελλιπής, επεστράφη πίσω από την Διαχειριστική Αρχή και μέσα από παλινωδίες που έδειχναν ότι τελικά θα χαθούν οι προθεσμίες και δεν θα γίνει η προμήθεια, το ακατόρθωτο επιτεύχθηκε, η προμήθεια του εξοπλισμού έγινε για το Αιμοδυναμικό.
Δεν τον ξέχασαν
Όταν το Σεπτέμβριο τέθηκε σε λειτουργία το Αιμοδυναμικό Εργαστήριο στο νοσοκομείο οι λιμενικοί με επιστολή τους προς τον Διοικητή, Γιώργο Καμπούρη, ζήτησαν το ελάχιστο, να τοποθετηθεί μία πινακίδα με το όνομα του Παναγιώτη Κυμούρη στην αίθουσα του Αιμοδυναμικού Εργαστηρίου για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι ότι αυτό το στέλεχος του λιμενικού, με το θάνατό του οδήγησε τις εξελίξεις για να μην χαθούν στο μέλλον και άλλες ανθρώπινες ζωές. Η διοίκηση του νοσοκομείου διά του διοικητή, Γιώργου Καμπούρη, παρότι δήλωσε τότε στα Νέα της Λέσβου θετική σε μία τέτοια προοπτική, δεν έχει ικανοποιήσει το αίτημα.
Αντιθέτως προκαλεί εντύπωση το παρασκήνιο καθώς σύμφωνα με τους λιμενικούς, γιατρός του νοσοκομείου ζήτησε να ενημερωθεί αν σκοπεύουν οι λιμενικοί να δωρίσουν χρήματα προς το Βοστάνειο (σ.σ.!!!), εννοώντας τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί τότε ως μία πρώτη μαγιά για την προμήθεια του εξοπλισμού. Πράγματι αυτό είναι ένα γεγονός. Τα χρήματα από τα στεφάνια και άλλες δωρεές συγκεντρώθηκαν από τους λιμενικούς θέλοντας να γίνει η αρχή και ξεκινώντας έναν έρανο για να μαζευτούν χρήματα, ενώ ο Πρόεδρος του Σωματείου τους, Φώτης Γαρουφαλιάς, είχε επικοινωνήσει ακόμα και με την Ένωση Εφοπλιστών ζητώντας βοήθεια, όπως και από άλλους φορείς.
Ωστόσο τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί ήταν ελάχιστα, κυρίως από τους ανθρώπους που συνέβαλαν αντί στεφάνου για την κηδεία του Παναγιώτη Κυμούρη και στη συνέχεια από εισφορές των λιμενικών, όταν όμως η Περιφέρεια εξασφάλισε τη χρηματοδότηση για τον εξοπλισμό τα χρήματα κατευθύνθηκαν μέσω Πολιτιστικού Συλλόγου σε δύο οικογένειες της Γέρας, που ήταν η γενέτειρα του Παναγιώτη και είχαν ανάγκη.
Ο διοικητής
Ο διοικητής του νοσοκομείου, Γιώργος Καμπούρης, κάλεσε τους λιμενικούς να παραστούν σε συγκεκριμένο Διοικητικό Συμβούλιο για να υποστηρίξουν το αίτημά τους. Οι λιμενικοί δεν μπόρεσαν να εκπροσωπηθούν, λόγω υποχρέωσής τους, στη συνεδρίαση και στη συνέχεια ξεκαθάρισαν στον κ. Καμπούρη ότι δεν επιθυμούν να υποστηρίξουν κάποιο αίτημα και πως ό,τι έχουν να πουν το αναφέρουν λεπτομερώς στην επιστολή που τέθηκε υπόψη του.
Οι δύο πλευρές
Τα Νέα της Λέσβου απευθύνθηκαν χθες στον Διοικητή του νοσοκομείου κ. Καμπούρη θέτοντας το συγκεκριμένο ερώτημα. Όπως απάντησε «πράγματι έχει υποβληθεί ένα αίτημα για να ονομάσουμε την αίθουσα του Αιμοδυναμικού σε Αίθουσα Παναγιώτη Κυμούρη και έχουμε καλέσει τους εκπροσώπους των λιμενικών να έρθουν σε ένα Διοικητικό Συμβούλιο να υποστηρίξουν το αίτημά τους, ώστε εν συνεχεία η διοίκηση να αποφασίσει. Τους περιμένουμε όποτε μπορούν για να γίνει ο σχετικός προγραμματισμός, ώστε να έρθουν σε ένα από τα επόμενα Διοικητικά Συμβούλια».
Από διαφορετική οπτική γωνία βλέπουν τα πράγματα οι συνάδελφοι του αδικοχαμένου Παναγιώτη, που διεκδικούν στη μνήμη του το ελάχιστο. Όπως τόνισε στα Νέα της Λέσβου ο πρόεδρος του Σωματείου των Λιμενικών, Φώτης Γαρουφαλιάς: «Εμείς υποβάλλαμε γραπτώς το αίτημά μας και αυτό που περιμέναμε ήταν να μας απαντήσουν αν εγκρίνεται ή αν απορρίπτεται από το Διοικητικό Συμβούλιο και σε περίπτωση έγκρισης να τοποθετηθεί μία πινακίδα με το όνομα του Παναγιώτη και ενδεχομένως να κληθούμε σε κάποια εκδήλωση, αν θελήσουν αυτό να το κάνουν πιο επίσημα. Μας κάλεσαν, όπως είπαν, να παραβρεθούμε στη διοίκηση για να υποστηρίξουμε το αίτημά μας. Τι να υποστηρίξουμε δηλαδή; Δικαστήριο θα γίνει; Έχουμε υποβάλει γραπτώς το αίτημα. Αν θέλουν το εγκρίνουν, αν δεν θέλουν δεν το εγκρίνουν. Δεν έχουμε κάτι άλλο να υποστηρίξουμε εμείς, ούτε επιθυμούμε δημοσιότητες και φωτογραφίες, είμαστε υπηρεσιακά στελέχη», είπε ο ίδιος και αυτή η φράση μπορεί να τροφοδοτήσει και ερμηνείες για προσπάθεια επικοινωνιακής εκμετάλλευσης από πλευράς Βοστάνειου την οποία αντιλήφθηκαν εγκαίρως οι λιμενικοί.
Για το σκέλος των χρημάτων που είχαν συγκεντρωθεί αμέσως μετά το θάνατο του Παναγιώτη Κυμούρη, ο κ. Γαρουφαλιάς είπε: «Είχαμε ξεκινήσει μία προσπάθεια συγκέντρωσης χρημάτων για να γίνει η αρχή για το Αιμοδυναμικό Εργαστήριο και είχαμε απευθυνθεί και σε μεγάλους φορείς περιμένοντας να μας απαντήσουν. Τελικά, όμως, όταν η χρηματοδότηση εξασφαλίστηκε από την Περιφέρεια αυτά τα χρήματα, που ήταν και λίγα μέχρι εκείνη την περίοδο, κατευθύνθηκαν μέσω πολιτιστικών φορέων της Γέρας σε δύο οικογένειες που είχαν ανάγκη», εξήγησε ο πρόεδρος του Σωματείου των Λιμενικών, υπογραμμίζοντας ότι από πλευράς τους δεν υπάρχει δυνατότητα οικονομικής δωρεάς προς το νοσοκομείο από τη στιγμή που το Αιμοδυναμικό Εργαστήριο είναι πλήρως εξοπλισμένο.
4 χρόνια από το χαμό του ΚΥΜ
Έχουν περάσει πάνω από 4 χρόνια από τον θάνατο του Παναγιώτη Κυμούρη, ο οποίος ενδεχομένως σήμερα να ζούσε ανάμεσά μας αν το 2017 υπήρχε στο Βοστάνειο Αιμοδυναμικό Εργαστήριο και μόνιμος επεμβατικός καρδιολόγος, ώστε η μονάδα να εφημερεύει. Ο Παναγιώτης “έφυγε”, όμως αυτά τα 4 χρόνια που μεσολάβησαν το νοσοκομείο Μυτιλήνης απέκτησε Αιμοδυναμικό Εργαστήριο γιατί πάνω σε αυτήν την διεκδίκηση ξέσπασαν τον πόνο τους οι συνάδελφοί του, διεκδικώντας και επιτυγχάνοντας το ακατόρθωτο με τα μέχρι τώρα δεδομένα. Στα τόσα ονόματα λοιπόν των ευεργετών του νοσοκομείου Μυτιλήνης το να τοποθετηθεί σε μία αίθουσα και το όνομα του 42χρονου λιμενικού δεν είναι τίποτα. Θα είναι όμως μία μεγάλη ικανοποίηση για τους συναδέλφους του, στους οποίους άπαντες αναγνωρίζουν τον αγώνα που κατέβαλαν για το Αιμοδυναμικό Εργαστήριο.
Μπορεί πράγματι ο Παναγιώτης σε αντίθεση με τους ευεργέτες του νοσοκομείου Μυτιλήνης να μην κατέθεσε χρήματα για να γραφτεί το όνομά του, η κατάθεση της ζωής του όμως και η κατάθεση ψυχής από τους συναδέλφους του για να σωθούν οι επόμενοι, ξεπερνούν τις υλικές αξίες.
