Ιδιαίτερη περίπτωση ο Γεώργιος Καλατζής, ο οποίος εδώ και τρεις δεκαετίες που πήρε τη σύνταξή του, έχει βαλθεί να καταγράφει όλες τις αναμνήσεις του για τον Σκουτάρο, το χωριό που γεννήθηκε και μεγάλωσε, γεγονός που τον καθιστά μια από τις σημαντικές ιστορικές πηγές για τον τόπο μας! Στα 90 του εξέδωσε ο ίδιος και το βιβλίο «Σκουτάρος: Απ’ όσα θυμάμαι…» για να μοιραστεί αυτές τις ιστορίες και τις αναμνήσεις με τους αναγνώστες και τις επόμενες γενιές.
«Μέσα από αυτές τις αράδες θέλησα να κρατήσω ζωντανές κάποιες μνήμες που κουβαλάω από το παρελθόν του τόπου στον οποίο γεννήθηκα και μεγάλωσα, αποτίοντας φόρο τιμής στους προγόνους και ταυτόχρονα αφήνοντας παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές που θα θελήσουν να έρθουν σε επαφή με τις ρίζες τους», σημειώνει ο κ. Καλατζής στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του. Στις 250 περίπου σελίδες του ξεδιπλώνονται με τρόπο ευανάγνωστο και λακωνικό, δίχως φλυαρίες, δεκάδες στοιχεία του παρελθόντος: Από ήθη και έθιμα και το πώς βίωναν οι παλιοί τις μεγάλες γιορτές μέχρι επαγγέλματα, αγροτικές δραστηριότητες αλλά και η χαρτογράφηση του σπιτιού στο χωριό.
Γράφει, για παράδειγμα, ο Γιώργος Καλατζής για την 25η Μαρτίου που θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες:
«Στη διάρκεια της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά, η γιορτή της 25ης Μαρτίου ξεκινούσε από την παραμονή το βράδυ. Μας μάζευε, θυμάμαι, ο δάσκαλός μας Μηνάς Σπυρίδης τα χρόνια που πήγαινα εγώ στο σχολείο και με λαμπαδηφορίες και εμβατήρια πατριωτικά γυρίζαμε όλο το χωριό. Την επόμενη ημέρα, ξημερώματα, πριν ακόμα χτυπήσει η καμπάνα της εκκλησίας, συγκεντρωνόμασταν στο προαύλιο του σχολείου μας και με τον ίδιο πάλι δάσκαλο φέρναμε βόλτα στο χωριό και τραγουδούσαμε. […] Μετά την εκκλησία και την πανηγυρική δοξολογία που γινόταν, κατά τη διάρκεια της οποίας κάποιος κουνούσε τον πολυέλαιο, ακολουθούσε η γιορτή. Τον πανηγυρικό λόγο εκφωνούσε κάποιος δάσκαλος μπροστά από την πόρτα του Γραφείου της Κοινότητας που λειτουργούσε τότε δίπλα από το καμπαναριό. Εκεί έλεγαν τα παιδιά τα ποιήματά τους, τραγουδούσαν πατριωτικά τραγούδια και χόρευαν παραδοσιακούς χορούς».
Ο κ. Καλατζής γεννήθηκε το 1931 στον Σκουτάρο, ήταν παιδί φτωχής οικογένειας και ορφάνεψε σε μικρή ηλικία. Έμαθε και άσκησε την τέχνη του υποδηματοποιού, ενώ το 1975 άφησε το χωριό και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Το 1991 βγήκε στη σύνταξη και ξεκίνησε να καταγράφει στον ελεύθερό του χρόνο τις αναμνήσεις του από τη ζωή και τους ανθρώπους στο χωριό, που γεννήθηκε. Το βιβλίο του συνοδεύεται και με ένα CD στο οποίο ο ίδιος αφηγείται με την ντοπιολαλιά του Σκουτάρου μια κωμική ιστορία με τίτλο «Οι κουτσομπόλες».
