Της Μαρίας Προκοπίου, Ενδοκρινολόγου – Διαβητολόγου
-Σε τι διαφέρουν ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 και τύπου 2;
O Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 οφείλεται σε αυτοάνοση καταστροφή των β-κυττάρων και αποτελεί το 5%-10% των περιπτώσεων του Σακχαρώδη Διαβήτη. Ο διαβήτης τύπου 2 οφείλεται σε μειωμένη βιολογική δράση της ινσουλίνης στα όργανα-στόχους (ινσουλινοαντοχή), σε απρόσφορα μειωμένη έκκρισή της ή και στα δύο.
-Τι είναι ο διαβήτης τύπου 1 και σε ποια ηλικία παρουσιάζεται;
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 οφείλεται σε αυτοάνοση καταστροφή των β-κυττάρων του παγκρέατος με συνοδό συνέπεια την αδυναμία έκκρισης της ινσουλίνης. Υπολογίζεται ότι στο 40%-50% των περιπτώσεων η διάγνωση γίνεται στην ηλικία των 16-18 ετών, αν και σημαντικό ποσοστό διαγιγνώσκεται προ της ηλικίας των 16 ετών, ενώ η συχνότητα εμφάνισης στην ενήλικο ζωή είναι μικρή.
-Με ποιον τρόπο εκδηλώνεται;
Στα αρχικά στάδια της νόσου πιθανά να μην εμφανίζονται συμπτώματα.
Στον Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1, η νόσος συνήθως εισβάλλει απότομα και συχνά η πρώτη εκδήλωσή της μπορεί να είναι η ανάπτυξη διαβητικής κετοξέωσης (ναυτία, εμετό, κοιλιακό πόνο, απώλεια συνείδησης).
Στον Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2, η νόσος εισβάλλει βαθμιαία ή ο ασθενής εμφανίζεται με πολυδιψία, πολυουρία, πολυφαγία, κνησμό, εξάντληση, δυσκολία επούλωσης πληγών, συχνές φλεγμονές και λοιμώξεις.
-Στην Ελλάδα για τι πληθυσμό μιλάμε;
Το ποσοστό επιπολασμού του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 στην Ελλάδα ανέρχεται σε 11%.
Η επίπτωση του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 το 1992 υπολογίσθηκε σε 6,25/100.000 πληθυσμού (αγόρια: 6,17/100.000, κορίτσια: 6,28/100.000), με έξαρση στην εφηβική ηλικία και διαφορετική κατανομή στην πρωτεύουσα, στα προάστια και τις αγροτικές περιοχές.
-Υπάρχουν θεραπείες και ποιες μπορεί να είναι οι επιπλοκές που μπορεί να παρουσιάσουν οι ασθενείς;
Η φαρμακευτική αντιμετώπιση του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 γίνεται με τη χορήγηση αντιδιαβητικών δισκίων ή/και με ινσουλίνη.
Η ινσουλινοθεραπεία κρίνεται απαραίτητη στον Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 για την επιβίωση του ατόμου.
Το σχήμα ινσουλινοθεραπείας που θα εφαρμοστεί θα πρέπει να μιμείται τη φυσιολογική έκκριση ινσουλίνης.
Οι επιπλοκές του σακχαρώδους διαβήτη διακρίνονται σε:
- Χρόνιες
- Διαβητική μικροαγγειοπάθεια (αμφιβληστροειδοπάθεια, νεφροπάθεια).
- Διαβητική μακροαγγειοπάθεια (στεφανιαία νόσο, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και περιφερική αρτηριακή νόσο).
- Οξείες
1.Διαβητική κετοξέωση και διαβητικό κώμα.
2.Υπογλυκαιμία.
-Οι υπογλυκαιμίες είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα;
Οι υπογλυκαιμίες συνοδεύονται από ιδιαίτερα ενοχλητικά για τον ασθενή συμπτώματα, όπως ιδρώτας, τρόμος, αίσθημα παλμών, ζάλη, πείνα και διαταραχές της διάθεσης. Σε σοβαρή υπογλυκαιμία ο ασθενής μπορεί να πέσει σε κώμα.
