Το πρώτο δεκαήμερο του Ιουνίου θα ξεκινήσει η πρώτη διαβροχή κατά του δάκου της ελιάς στη Λέσβο, όπως αποφάσισε η Περιφέρεια, σύμφωνα και με τις υποδείξεις της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας, εκτός κάποιου απροόπτου που μπορεί να αλλάξει αυτό το πρόγραμμα μεταθέτοντας το ράντισμα πιο πίσω ή φέρνοντας τον ψεκασμό πιο μπροστά.
Χθες η Αντιπεριφερειάρχης αγροτικού και κτηνοτροφικού τομέα Αναστασία Αντωνέλη συνάντησε στο γραφείο της τους εργολάβους της δακοκτονίας και της παγιδοθεσίας, παρουσία του Διευθυντή Αγροτικής Οικονομίας, Γιώργου Λαγουτάρη και των εποπτών.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης συζητήθηκαν και τεχνικά θέματα καθώς και οι θετικές ενδείξεις για μια καλή χρονιά από άποψη παραγωγής, αλλά και οι ελλείψεις εργατοτεχνικού προσωπικού που παρουσιάζονται τα τελευταία χρόνια. Στη σύσκεψη τέθηκαν προτάσεις για τον καλύτερο σχεδιασμό του προγράμματος καταπολέμησης του δάκου, ενώ τονίστηκε στους εργολάβους η αναγκαιότητα εφαρμογής κριτηρίων για την επιλογή του κατάλληλου εργατοτεχνικού προσωπικού, η αντικατάσταση πεζοπόρων τμημάτων με μηχανοκίνητα όπου αυτό το επιτρέπει η μορφολογία του εδάφους, ο επανασχεδιασμός των περιοχών ευθύνης των συνεργείων ψεκασμού.
Το σοβαρό πρόβλημα πάντως που φαίνεται ότι υπάρχει στο θέμα της δακοκτονίας έχει να κάνει με την απουσία έμπειρου προσωπικού, ενώ πολλές φορές υπάρχει αδυναμία στελέχωσης των συνεργείων σε συγκεκριμένα χωριά ακόμα και με ανειδίκευτους εργάτες, καθώς ο κόσμος στην ύπαιθρο δεν δείχνει ενδιαφέρον να εργαστεί στη δακοκτονία, δεδομένου πως και οι αποδοχές δεν είναι υψηλές αλλά και οι πληρωμές γίνονται με καθυστέρηση. Αυτό έχει ως συνέπεια σε κάποιες περιοχές να αναλαμβάνουν καθήκοντα γυναικόπαιδα, ελλείψει άλλου προσωπικού στη δακοκτονία και τελικά οι ψεκασμοί να μην γίνονται με τον τρόπο που πρέπει ή να προσλαμβάνεται προσωπικό που δεν έχει διάθεση να εργαστεί και κοιτάζει να αποφύγει την εργασία με διάφορους τρόπους.
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που τα προηγούμενα χρόνια είχαμε άμεσες καρατομήσεις προσωπικού από συνεργεία με παρεμβάσεις των εργολάβων, ώστε να δώσουν το μήνυμα ότι δεν θα ανεχτούν καταστάσεις υποβάθμισης των ψεκασμών.
Από την άλλη πλευρά και παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια στη Λέσβο δεν έχουν ωριμάσει ακόμα οι συνθήκες ώστε η δακοκτονία “να γίνει κτήμα” των ίδιων των ελαιοπαραγωγών, δηλαδή οι ιδιοκτήτες και οι μισθωτές των χωραφιών να συμμετέχουν ενεργά παρακολουθώντας και καταγράφοντας τα προβλήματα από τους ψεκασμούς, ώστε εκ των πραγμάτων εκεί που κάποια συνεργεία δεν θέλουν να δουλέψουν να είναι αναγκασμένα μπροστά στους ιδιοκτήτες των χωραφιών να κάνουν τη δουλειά τους.
Στον αντίποδα των παραπάνω θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στη Λέσβο ένας μικρός αριθμός ελαιοπαραγωγών βλέποντας ότι τ’ αποτελέσματα της δακοκτονίας παραμένουν κατώτερα των προσδοκιών αναλαμβάνουν οι ίδιοι δράση για να προστατεύσουν τα χωράφια τους, κάνοντας ακόμα και καθολικούς ψεκασμούς στα δέντρα, οι οποίοι δεν προβλέπονται για ελαιώνες, όπως της Λέσβου, από τους οποίους παράγεται προϊόν Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης. Τέτοιοι ψεκασμοί γίνονται μόνο όταν προβλεφθεί εξαίρεση από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Το γεγονός ωστόσο της ανάμειξης έστω ενός μικρού αριθμού καλλιεργητών στο κομμάτι της δακοκτονίας λειτουργώντας οι ίδιοι αυτόνομα, δείχνει το πρόβλημα της απόδοσης των ψεκασμών.
