- Άμεση η παρέμβαση του Δημάρχου Μυτιλήνης μετά το χθεσινό σχόλιο των “Νέων της Λέσβου” για το κινέζικο πολυκατάστημα ζητώντας τον έλεγχο από την Πολεοδομία
- Διακόπηκαν οι εργασίες που εκτελούνται στο κέντρο της Μυτιλήνης, καθώς διαπιστώθηκε ότι δεν είχαν εκδοθεί οι προβλεπόμενες άδειες
Τα άμεσα αντανακλαστικά του Δημάρχου Μυτιλήνης, Παναγιώτη Χριστόφα, προκάλεσε χθες το αποκαλυπτικό σχόλιο των “Νέων της Λέσβου” για τις οικοδομικές εργασίες στο κτίριο που στέγαζε το κατάστημα παιχνιδιών Comfuzio και τώρα μετατρέπεται σε κινέζικο πολυκατάστημα. Στο σχόλιό μας σημειώναμε ότι ο εξωτερικός χρωματισμός σε μαύρο έρχεται σε αντίθεση με την παραδοσιακή ζώνη στην οποία είναι ενταγμένη και αυτή η περιοχή της Μυτιλήνης και διατυπώναμε το ερώτημα… «σε ποιον πλανήτη βρίσκεται η Πολεοδομία;». Διαβάζοντας το δημοσίευμά μας ο κ. Χριστόφας (αν και υπάρχει πολιτικός προϊστάμενος της Πολεοδομίας ο Αντιδήμαρχος Σωτήρης Μαρινάτος, ο οποίος δεν είχε παρέμβει μέχρι χθες), ζήτησε την άμεση παρέμβαση και τον έλεγχο των εργασιών από κλιμάκιο της Υπηρεσίας.
Αυτό έγινε άμεσα και το αποτέλεσμα του ελέγχου είναι η διακοπή των εργασιών, καθώς τα στελέχη της Πολεοδομίας διαπίστωσαν ότι δεν έχουν εκδοθεί οι προβλεπόμενες άδειες και ως εκ τούτου σήμερα αναμένεται να κοινοποιηθεί και εγγράφως στον ιδιοκτήτη του ακινήτου η διακοπή. Ωστόσο τα όσα συνέβησαν χθες έρχονται να αναδείξουν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Από τη μία, τον Δήμαρχο που με ευαισθησία αντέδρασε γρήγορα και αποτελεσματικά (κάτι που θα έπρεπε να είχαν κάνει συνεργάτες του και όχι να τα περιμένουν όλα να τα κάνει ο ίδιος!) και από την άλλη, μια Πολεοδομία που δεν είδε, δεν άκουσε και δεν εντόπισε παραβάσεις σε ένα τεράστιο κτίριο στο κέντρο της πόλης, που εξελίσσονταν κατά τα άλλα μπροστά στα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας, ώστε έπρεπε να παρέμβει ο κ. Χριστόφας.
Το τελευταίο μάλιστα όταν σχετικά πρόσφατα διαπιστώθηκε κενό ελέγχου και στην περιοχή του Πλωμαρίου όταν καταγγέλθηκαν από το Σύλλογο “Αλκαίος” σοβαρές αυθαίρετες εργασίες σε βίλες Ισραηλινών στην περιοχή, προκαλώντας και σ’ αυτή την περίπτωση μέσα από δημοσιεύματα ΜΜΕ την καθυστερημένη παρέμβαση της Υπηρεσίας.
Το “Comfuzio” που έγινε… μαύρο
Το κτίριο στη συμβολή των οδών Οδυσσέα Ελύτη και Ελευθερίου Βενιζέλου, λίγα μέτρα από το Δημαρχείο, υπήρξε επί δεκαετίες σημείο αναφοράς με το γνωστό κατάστημα παιχνιδιών Comfuzio.
Μετά το κλείσιμό του, το ακίνητο μισθώθηκε από Κινέζους εμπόρους, οι οποίοι ξεκίνησαν να το μετασκευάζουν σε νέο πολυκατάστημα, το τρίτο κατά σειρά στην ευρύτερη περιοχή του πάρκινγκ, που ήδη συγκεντρώνει αρκετές παρόμοιες επιχειρήσεις.
Όμως οι εργασίες εκτελούνταν χωρίς άδεια. Και όχι μόνο αυτό: Ολόκληρο το κτίριο βάφτηκε κατάμαυρο, σε περιοχή ενταγμένη στο παραδοσιακό τμήμα του οικισμού της Μυτιλήνης, όπου τέτοιοι χρωματισμοί απαγορεύονται ρητά.
Το παράδοξο; Όλα αυτά συνέβαιναν μπροστά στα μάτια των περαστικών, των κατοίκων και των ίδιων των υπηρεσιών, χωρίς να υπάρξει ούτε μία αυτεπάγγελτη παρέμβαση.
Η υπόθεση ήρθε στο φως από το χθεσινό καυστικό σχόλιο των “Νέων της Λέσβου”, με τίτλο «Ανεπίτρεπτο, αλλά… επιτρεπτό». Η εφημερίδα μας ανέδειξε το θέμα του μαύρου χρώματος στο κτίριο και έθεσε ευθέως ερωτήματα προς τον Δήμο και την Πολεοδομία:
- Πώς είναι δυνατόν να εκτελούνται εργασίες χωρίς άδεια σε τέτοιο σημείο;
- Γιατί δεν επεμβαίνει κανείς;
- Και τέλος γιατί πρέπει ένα μέσο ενημέρωσης να υποκαθιστά τον ελεγκτικό μηχανισμό;
Το δημοσίευμα προκάλεσε άμεση αντίδραση από τον Δήμαρχο Παναγιώτη Χριστόφα, ο οποίος έδωσε εντολή στην Πολεοδομία να πραγματοποιήσει αυτοψία στο ακίνητο.
Τα στελέχη της υπηρεσίας έσπευσαν στο σημείο και διαπίστωσαν ότι πράγματι εκτελούνταν εργασίες χωρίς τις απαραίτητες άδειες.
Η Πολεοδομία προχώρησε στην εντολή διακοπής εργασιών, η οποία κοινοποιείται εγγράφως στον επιχειρηματία.
Μπορεί να άργησε, αλλά η παρέμβαση ήρθε και ήταν απολύτως εύστοχη. Ο Δήμαρχος έδειξε ότι διαθέτει τα αντανακλαστικά, τη γνώση και τη βούληση να επιβάλει τη νομιμότητα, ειδικά σε ζητήματα που αγγίζουν την εικόνα και τον χαρακτήρα της πόλης.
Όταν η Πολεοδομία… δεν βλέπει το μαύρο
Όμως το ερώτημα παραμένει: Πώς γίνεται ένα κτίριο τέτοιου μεγέθους, λίγα μέτρα από το Δημαρχείο, να βάφεται ολόκληρο μαύρο και να μετασκευάζεται χωρίς κανείς να το εντοπίσει;
Δεν πρόκειται για κάποια ανακαίνιση σε διαμέρισμα ή σε απομονωμένο σημείο, αλλά για παρέμβαση μεγάλης κλίμακας στο κέντρο της Μυτιλήνης, σε ζώνη όπου κάθε αλλαγή χρώματος ή όψης οφείλει να εγκρίνεται.
Το περιστατικό αποκαλύπτει μια σοβαρή αδυναμία στους ελέγχους της Πολεοδομίας.
Η υπηρεσία φαίνεται να λειτουργεί περισσότερο αντιδραστικά παρά προληπτικά, περιμένοντας την καταγγελία ή την πίεση για να κινηθεί. Κι αυτό είναι πρόβλημα, όχι απλώς γραφειοκρατικό, αλλά βαθιά πολιτισμικό και αισθητικό.
Σε κίνδυνο η αρχιτεκτονική φυσιογνωμία
Η Μυτιλήνη είναι μια πόλη με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό αποτύπωμα, που συνδυάζει νεοκλασικά, οθωμανικά και νησιώτικα στοιχεία. Αυτή η φυσιογνωμία αποτελεί κομμάτι της ταυτότητας και του τουριστικού προϊόντος της.
Όταν επιτρέπονται αυθαίρετες επεμβάσεις, χωρίς έλεγχο και χωρίς σεβασμό στους κανόνες, αυτή η ταυτότητα αλλοιώνεται. Η υπόθεση του πρώην “Comfuzio” δεν είναι απλώς μια πολεοδομική παράβαση. Είναι σύμπτωμα μιας κουλτούρας ανοχής, όπου οι κανόνες εφαρμόζονται κατά περίπτωση, και όπου ο Δήμος χρειάζεται να «θυμίζει» στις υπηρεσίες του να κάνουν το αυτονόητο.
Σε κάθε περίπτωση, η Δημοτική Αρχή έχει τώρα μπροστά της μια ευκαιρία: Να αξιοποιήσει το περιστατικό αυτό ως αφετηρία για αναδιοργάνωση της Πολεοδομίας.
Να ενισχύσει τους ελέγχους, να θεσπίσει πιο συχνές αυτοψίες και να εφαρμόσει αυστηρά τον κανονισμό για τους χρωματισμούς και τις εξωτερικές επεμβάσεις στα κτίρια του κέντρου.
Γιατί δεν μπορεί η κάθε αυθαιρεσία να χρειάζεται δημοσιογραφικό «καμπανάκι» για να σταματήσει. Ούτε είναι ρόλος του Δημάρχου να κάνει τον επιθεωρητή πολεοδομίας.
Σε κάθε περίπτωση, η παρέμβαση του Παναγιώτη Χριστόφα ήταν ορθή, γρήγορη και αναγκαία. Αλλά, αν θέλουμε πραγματικά να προστατεύσουμε την εικόνα και την ιστορική ταυτότητα της Μυτιλήνης, χρειάζεται κάτι περισσότερο. Μια Πολεοδομία που βλέπει, ελέγχει και προλαμβάνει, όχι μια υπηρεσία που λειτουργεί μετά την παρέμβαση των πολιτικών της προϊσταμένων και τα δημοσιεύματα του Τύπου. Κι αυτό γιατί η πόλη δεν αντέχει άλλο «μαύρο», ούτε στους τοίχους, ούτε στη λειτουργία των θεσμών της.
