Ανά καιρούς, πολλές είναι οι ιστορίες πόνου και λύπης που μας γίνονται γνωστές από τα μεταναστευτικά ρεύματα που φτάνουν στο νησί μας. Οικογένειες χωρισμένες στα δυο, κουβαλώντας μαζί τους πονεμένες ιστορίες, διαλυμένες ζωές και όνειρα πνιγμένα στα αφιλόξενα νερά του Αιγαίου. Άνθρωποι που έρχονται με την ελπίδα να ξαναχτίσουν ό,τι έχασαν, και να αφήσουν πίσω τους όλα τα δύσκολα που έζησαν. Ιστορίες που σπάνια καταλήγουν σε κάτι το όμορφο και κλείνονται στους τοίχους των κέντρων φιλοξενίας.
Αυτή την φορά όμως, η ιστορία είχε το τέλος που πολλοί θα ήθελαν. Ο λόγος για τον Φράνσις Κολόμπο. Ένα 14χρονο παιδί από το Κονγκό, που κατάφερε να βρεθεί από την δυσκολία της μετανάστευσης, στην χαρά των γηπέδων και στον Αιολικό. Ας πιάσουμε όμως την ιστορία από την αρχή.
Ο Φράνσις ήταν μόλις 9 χρονών, όταν ο πατέρας του, γιατρός στο επάγγελμα, και ο επτάχρονος τότε αδερφός του, αποφάσισαν να ξεκινήσουν τον δύσκολο δρόμο προς την Ευρώπη και την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής στην Γηραιά Ήπειρο. Από το 2014 έως και το 2018 προσπαθούσαν να φτάσουν στα σύνορα της Ευρώπης, κάτι που κατάφεραν ένα χρόνο πριν, περνώντας από την Τουρκία στην Λέσβο.
Με την είσοδό τους στο κέντρο υποδοχής της Μόριας, ο Φράνσις έδειξε αμέσως την κλίση του προς το ποδόσφαιρο, ξεκινώντας να παίζει με κάθε διαθέσιμο μέσο, από πέτρες μέχρι και μπουκάλια. Κατάφερε να μπει στην “Cosmos FC”. Μια ποδοσφαιρική ομάδα που δημιουργήθηκε πριν δύο χρόνια από τους πρόσφυγες που ήρθαν από το νησί και ήθελαν να ξεχάσουν τις όποιες δυσκολίες είχαν στην θέα της στρογγυλής θεάς. Εκεί ενσωματώθηκε και ο Φράνσις, ώστε να μπορεί να κάνει αυτό που λατρεύει και να αφήνει πίσω του την θλιβερή πραγματικότητα.
Λένε πως το ταλέντο είναι έμφυτο και πως καμία δυσκολία δεν μπορεί να το κρύψει ή να το εξαλείψει. Το ίδιο συνέβη και με τον Φράνσις. Ο νεαρός πρόσφυγας από το Κονγκό έδειξε την καταπληκτική του ικανότητα με την μπάλα στα πόδια και κατάφερε να ξεχωρίσει στην ομάδα που αγωνίστηκε, με σκοπό και μόνο να «ξεφεύγει».
Ποτέ του δεν θα περίμενε πως αυτή του η ικανότητα να «μιλάει» στην μπάλα θα μπορούσε να κάνει την αλλαγή που έψαχνε στην ζωή του γι’ αυτόν και την οικογένειά του. Οι άνθρωποι του Αιολικού είδαν τον Φράνσις και θέλησαν να τον εντάξουν στην ομάδα και το έμψυχο δυναμικό τους.
Φυσικά η ιστορία δεν θα έφτανε τόσο εύκολα στο χαρούμενο τέλος της. Προϋπόθεση για έναν παίκτη ώστε να λάβει δελτίο ποδοσφαιριστή και να έχει το δικαίωμα να αγωνιστεί σε επίσημους αγώνες των εθνικών κατηγοριών, είναι να έχει στην κατοχή του επίσημο έγγραφο που να υποδηλώνει την ιθαγένειά του. Νόμος απαραβίαστος για την ΕΠΟ και την ΦΙΦΑ, που δεν μπορούσε να αλλάξει ούτε για τον νεαρό Φράνσις. Ο ίδιος όμως δεν τα έβαλε κάτω και κυνήγησε έως το τέλος το όνειρό του, βρήκε τρόπο μέσω ενός δικού του συγγενή πίσω στην πατρίδα του να βρει το έγγραφο που χρειαζόταν και να καταφέρει να εκπληρώσει το όνειρό του.
Έτσι, ο νεαρός ποδοσφαιριστής κατάφερε να ενσωματωθεί στο δυναμικό του Αιολικού Μυτιλήνης, μιας ομάδας που γνωρίζει από προσφυγιά, και να αγωνίζεται με την φανέλα της ομάδας της Μυτιλήνης, λίγα χιλιόμετρα μακριά από εκεί που όλα τα όνειρά του έμοιαζαν άπιαστα, το κέντρο της Μόριας.
Η ομάδα της Μυτιλήνης φρόντισε με τον καλύτερο τρόπο ώστε να παρέχει κάθε βοήθεια στον Φράνσις. Η οικογένειά του βρίσκεται πλέον Γιάννενα, ο ίδιος όμως παρέμεινε να ζήσει αυτό που σε όλο του το ταξίδι της ξενιτιάς ήθελε. Ο Αιολικός φρόντισε να του παρέχει στέγη και συμβόλαιο, καθώς και να πάει σχολείο ώστε να καταφέρει να μορφωθεί.
Η ιστορία αυτή δεν έμεινε όμως μόνο στα σύνορα του νησιού, με το όνομα και την περιπέτεια του Φράνσις να ταξιδεύει στην Ελλάδα και γνωστά αθηναϊκά site να κάνουν ιδιαίτερη αναφορά σε αυτόν, με την περιπέτειά του να αγγίζει τον κόσμο και να δίνει ελπίδα. Ελπίδα, πως τα όνειρά μας μπορούν να γίνουν πραγματικότητα παρ’ όλες τις δυσκολίες, αρκεί ποτέ να μην σταματήσουμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας και στην επίτευξη των στόχων μας.
