- Εκπρόσωπος μιας νέας γενιάς καλλιτεχνών που βγαίνει δυναμικά στο προσκήνιο
- «Πιστεύω ότι θα βιώσουμε πολιτιστική άνθηση, όπως γίνεται μετά από κάθε κρίση»
Σε ένα από τα πιο γνωστά ονόματα στον χώρο του ελληνικού θεάτρου εξελίσσεται ο λεσβιακής καταγωγής θεατρικός σκηνοθέτης, Γιώργος Κουτλής, έστω κι αν πρακτικά λόγω των συνθηκών της πανδημίας έχουν καταφέρει να πραγματοποιηθούν σχετικά λίγες παραστάσεις έργων του. Αυτές, όμως, ήταν αρκετές για να ξεκινήσει ο καλώς εννοούμενος «θόρυβος» γύρω από τον νεαρό σκηνοθέτη, ο οποίος εκπροσωπεί και αυτός μια νέα γενιά καλλιτεχνών που βγαίνει δυναμικά και με αισιοδοξία στο προσκήνιο, έστω και μέσα από το δυσμενές για τον πολιτισμό περιβάλλον, το οποίο όμως… «ήταν έτσι εδώ και χρόνια, απλά δεν το αντιλαμβανόμασταν», σημειώνει.
Αυτές τις μέρες έκανε πρεμιέρα στον Πολυχώρο Πολιτισμού «Αθηναΐς» η νέα του παράσταση με τίτλο «Talk Show» σε κείμενο του Βασίλη Μαγουλιώτη, ενώ και οι προηγούμενες παραστάσεις του συζητήθηκαν έντονα στο θεατρόφιλο κοινό. Και αυτό ενώ, η ενασχόλησή του με το θέατρο προέκυψε μάλλον… κατά λάθος.
Το ξεκίνημα
«Στο σχολείο που πήγαινα υπήρχε μια αρκετά ενεργή θεατρική ομάδα και κάποια στιγμή βρέθηκα να συμμετέχω κι εγώ. Μου άρεσε γιατί είχε πλάκα, ωραίες κοπέλες και ήταν και μια καλή ευκαιρία να χάνω και μαθήματα» λέει γελώντας στα «ΝΕΑ της Λέσβου», υπογραμμίζοντας πως γενικά ήταν (και σε ένα βαθμό συνεχίζει να είναι), άνθρωπος που παρακολουθεί περισσότερο σινεμά και ταινίες από θέατρο. Η ερασιτεχνική του ενασχόληση με το θέατρο συνεχίστηκε και με τις σπουδές, ωστόσο παρατηρούσε πως αυτό που είχε ξεκινήσει σαν πλάκα έγινε χόμπι και σταδιακά αφιέρωνε όλο και περισσότερο χρόνο σε αυτό: «Σπούδαζα Νομική, αλλά έβλεπα να με τραβάει το θέατρο. Κάποια στιγμή είπα πως είτε θα κάνω τώρα το πέρασμά μου σε αυτό, ή δεν θα το κάνω ποτέ».
Έδωσε εξετάσεις για το Εθνικό Θέατρο και το Ωδείο Αθηνών και πέρασε με τη δεύτερη προσπάθειά του στο δεύτερο για να σπουδάσει υποκριτική. Εκεί συνάντησε δυο δασκάλους, που καθόρισαν έντονα το μέλλον του, την Κατερίνα Ευαγγελάτου – σήμερα καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου – και τον Δημήτρη Ήμελλο, που μεταξύ άλλων τον έφεραν σε επαφή και με το Ρωσικό Θέατρο. «Γρήγορα κατάλαβα πως θέλω να ασχοληθώ με τη σκηνοθεσία. Πως σπούδαζα ηθοποιός για να μπορέσω αργότερα να σκηνοθετήσω. Επειδή όμως δεν υπήρχε σχετική σχολή στην Ελλάδα, αποφάσισα να πάω στη Ρωσία», προσθέτει.
Η επαφή του με το Ρωσικό θέατρο είχε και μια άλλη πτυχή στην εξέλιξη της καριέρας του. Γνώρισε έργα που εκεί θεωρούνται κλασικά, αλλά στην Ελλάδα δεν έχουν παιχτεί καθόλου ή ελάχιστα. «Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με τη γενικότερη αντίληψη για τη Σοβιετική Ένωση ή με τις δυσκολίες στη γλώσσα, που υπάρχει. Αλλά στη Ρωσία υπάρχει ένα πλούσιο υλικό, που εδώ δεν έχει αξιοποιηθεί όσο θα μπορούσε», υποστηρίζει.
Η πανδημία
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο για τον Γιώργο Κουτλή, είναι πως το ξεκίνημα της καριέρας του στην Ελλάδα συνέπεσε με την πανδημία. «Το πρώτο μου έργο καθυστέρησε να ανέβει για λίγους μήνες, ανέβηκε Οκτώβριο του 2020, ενώ ήταν να ανέβει τον Μάρτιο. Κάναμε γενική και μαθαίνουμε ότι κλείνουν τα θέατρα! Με πλησίαζαν και μου έλεγαν “μπράβο και συλλυπητήρια”» λέει χαρακτηριστικά σχολιάζοντας πως πρακτικά δεν έχει δουλέψει υπό κανονικές συνθήκες, αλλά έχει βιώσει το θέατρο μόνο μέσα σε αυτή την προβληματική κατάσταση.
«Ο πολιτισμός είχε ήδη μεγάλο πρόβλημα, αλλά δεν ασχολιόταν κανένας. Τώρα όμως υπήρξαν συσπειρώσεις και πρέπει να δούμε πώς θα διατηρηθεί μια δυναμική που θα αντιμετωπίσει παθογένειες πολλών ετών» αναφέρει, ενώ μοιράζεται και την αισιοδοξία του για το μέλλον: «Πιστεύω ότι θα βιώσουμε πολιτιστική άνθηση, όπως γίνεται μετά από κάθε κρίση. Περιμένω με πάρα πολύ ενδιαφέρον να δω τα πρόσωπα που θα αναδειχθούν αυτή την περίοδο».
Το θέατρο στην Ελλάδα
Ο Γιώργος Κουτλής δηλώνει προβληματισμένος για την κατάσταση του θεάτρου στην Ελλάδα. «Έχουμε μια υπερπληθώρα παραστάσεων, έχουμε περισσότερες πρεμιέρες και περισσότερο κόσμο να δουλεύει στο θέατρο από το θεατρόφιλο κοινό, ενώ έχουμε και παραγωγές που γίνονται με κακούς όρους, που τραυματίζουν το θέατρο» υποστηρίζει, σχολιάζοντας πως αν ένας θεατής «πέσει» σε 1-2 κακές παραστάσεις μετά θα απαξιώσει το θέατρο συνολικά.
«Δεν είναι φθηνό το εισιτήριο, είναι ακριβότερο από μια μηνιαία συνδρομή στο Netflix. Άρα πρέπει να προσφέρεις μια εμπειρία για την οποία αξίζει να σηκωθεί ο θεατής από τον καναπέ, να πληρώσει εισιτήριο και να σε παρακολουθήσει. Πρέπει να επανεφεύρουμε κάπως το ζήτημα του “θεάματος”», επισημαίνει και προσθέτει την ανάγκη της κρατικής ενίσχυσης. «Το θέατρο δεν είναι κάτι εμπορικό, χρειάζεται και κρατική ενίσχυση. Στην Ελλάδα δεν είναι αρκετή, δεν πιστεύουν στο θέατρο, αλλά πρέπει να αποτελεί λαϊκό θέαμα. Από την παραγωγή τέχνης σε μια χώρα καταλαβαίνεις το επίπεδό της», δηλώνει και σημειώνει πως στο εξωτερικό δεν πιστεύουν πως στην Ελλάδα που γέννησε το θέατρο, αυτό είναι τόσο απαξιωμένο.
Το Παλαιοχώρι
Με ιδιαίτερη αγάπη μιλά ο Γιώργος Κουτλής και για το χωριό καταγωγής του στη Λέσβο, το Παλαιχώρι. «Φέτος το καλοκαίρι, λόγω μιας παράστασης που έκανα στην Εσθονία, ήταν το πρώτο της ζωής μου που δεν ήρθα στη Λέσβο και σκέφτομαι… πώς θα βγάλω τον χειμώνα!» τονίζει γελώντας. Όπως λέει, φροντίζει κάθε χρόνο, όσο του επιτρέπει το πρόγραμμά του, να έρχεται στο νησί και να «γεμίζει μπαταρίες». «Είμαστε μια παρέα φίλων και συγγενών που φροντίζουμε να μαζευόμαστε κάθε Αύγουστο εκεί στο χωριό. Δεν πάω κάπου αλλού στο νησί, μου αρκεί το Παλαιχώρι, το Πλωμάρι και η Μελίντα για να ξεκουραστώ και να πάρω δυνάμεις. Εκεί έχει όλα όσα χρειάζομαι!», αναφέρει.
Το Talk Show παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη έως και την 1η Μαρτίου και είναι η 3η παράσταση του Γιώργου Κουτλή στην Ελλάδα. Έχουν προηγηθεί το «Παίζοντας το θύμα» των Όλεγκ και Βλαντιμίρ Πρεσνιακόφ (2020) και το «Οι Παίκτες» του Νικολάι Γκόγκολ (2021).
