50 χρόνια συμπληρώθηκαν μόλις τον προηγούμενο μήνα από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, εκεί όπου συμμετείχαν αρκετοί Έλληνες στρατιώτες στις μάχες που έγιναν. Κάποιοι από τους Έλληνες που στάλθηκαν στην Κύπρο προκειμένου να υπερασπιστούν την Μεγαλόνησο κατάφεραν και επέστρεψαν ζωντανοί, ωστόσο υπήρχαν και εκείνοι οι οποίοι έχασαν την ζωή τους στο πεδίο της μάχης. Ένας από τους πεσόντες ήταν και ο Λέσβιος με καταγωγή από τα Παράκοιλα, Γιώργος Ζερβομανώλης, ο οποίος σε ηλικία τότε 21 ετών είχε σταλεί μαζί με άλλους στρατιώτες στην Κύπρο.
Στις 16 Αυγούστου του 1974 ο Γιώργος έχασε την ζωή του, αμυνόμενος κατά την διαδικασία απαγκίστρωσης των υπερασπιστών του στρατοπέδου από το ύψωμα Α στα περίχωρα της Λευκωσίας. Από τότε και για περίπου 43 χρόνια οι γονείς του δεν είχαν λάβει κανένα σημείο ζωής από τον ίδιο, ενώ οι περισσότεροι τον θεωρούσαν ως έναν από τους αγνοούμενους. Το 2017, ωστόσο, τα λείψανά του βρέθηκαν θαμμένα περίπου 1.200 μέτρα βόρεια από το στρατόπεδο, σε έναν ομαδικό τάφο όπου υπήρχαν και τα λείψανα άλλων 11 ατόμων. Τα λείψανά του επέστρεψαν στην Ελλάδα το 2017 και ετάφησαν στο νεκροταφείο της γενέτειράς του. Με την συμπλήρωση των 50 ετών από τον θάνατό του, που είναι σε λίγες ημέρες, θα πραγματοποιηθεί η τοποθέτηση και τα αποκαλυπτήρια της προτομής του στην πλατεία, στην οποία έχει δοθεί το όνομά του, μπροστά από το κτίριο της Κοινότητας στα Παράκοιλα. Την τελετή αναμένεται να τιμήσει με την παρουσία της η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου που βρίσκεται αυτό το διάστημα στη Λέσβο για διακοπές και έχει προσκληθεί από τον Δήμαρχο Δυτικής Λέσβου, Ταξιάρχη Βέρρο και αναμένεται να παραστεί.
Ο ήρωας μέσα από τα μάτια της Αλεξάνδρας Ζερβομανώλη
Είχαμε την ευκαιρία με αφορμή την συμπλήρωση των 50 ετών από τον θάνατο του Ήρωα Γιώργου Ζερβομανώλη, να μιλήσουμε με την ξαδέρφη του, την Αλεξάνδρα Ζερβομανώλη η οποία τον θυμάται με συγκίνηση από τα παιδικά και νεανικά τους χρόνια στο χωριό. Η κ. Αλεξάνδρα μας ανέφερε ότι ήταν ένα πολύ καλό και φιλότιμο παιδί, πάντα με το χαμόγελο. Ο χαμός του είχε προκαλέσει μεγάλη θλίψη σε όλη την οικογένεια. Η ίδια μας εξιστόρησε τα γεγονότα, ενώ αναφέρθηκε με τα καλύτερα λόγια στον ξάδερφό της λέγοντάς μας: «Εγώ με τον Γιώργο ήμασταν ξαδέρφια. Ήταν μια οικογένεια πολύ δεμένη. Εκείνα τα χρόνια παρόλο που δεν υπήρχαν λεφτά ήμασταν ευτυχισμένοι. Η οικογένειά του ήταν μια από τις καλύτερες στο χωριό μας. Ο πατέρας του ήταν ψαράς. Το 1974 τον καλέσαν στον στρατό και τον έστειλαν κατευθείαν στην Κύπρο. Εκείνος είχε ακόμα δύο αδέρφια. Για πολλά χρόνια θεωρούσαν τον Γιώργο αγνοούμενο. Περιμέναμε όλοι τόσο εγώ όσο και η υπόλοιπη οικογένεια ότι θα βρεθεί ο Γιώργος. Και περάσανε τόσα χρόνια και τελικά δεν επέστρεψε. Το πήραμε απόφαση ότι τελικά είχε χαθεί στον πόλεμο. Μετά τα αδέρφια του είχαν δώσει DNA στην Κύπρο και όταν βρέθηκε ένας ομαδικός τάφος εκεί, βρήκαν τα οστά του Γιώργου. Μετά επικοινώνησαν εδώ με την οικογένεια. Τι να σας πω για τον Γιώργο. Πραγματικά ήταν ένα πολύ καλό παιδί, με το χαμόγελο συνέχεια. Ήταν τόσο καλό παιδί και τόσο καλή οικογένεια. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Παράκοιλα, μετά τον έστειλαν στην Κύπρο. Πιο συγκεκριμένα ήταν να στείλουν τον αδερφό μου που είχε το ίδιο επίθετο. Αλλά τον αδερφό μου τελικά τον έστειλαν στην Δράμα και εκείνον στην Κύπρο. Τώρα τα οστά του επέστρεψαν με τιμή και δόξα στο χωριό μας. Είχαν κάνει και μια εκδήλωση προς τιμήν του και τώρα θα γίνει και η προτομή σε λίγες μέρες. Στη γειτονιά του θα γίνει, εκεί κοντά στο κοινοτικό γραφείο. Είναι μια δικαίωση για τον Γιώργο αυτή η προτομή. Θα γίνει και κοντά στο σπίτι του, στην γειτονιά όπου μεγάλωσε. Όταν το θυμόμαστε δακρύζουμε. Είχαμε ζήσει πολλά μαζί. Ερχόταν στο σπίτι μας, παίζαμε. Ήμασταν πολύ αγαπημένοι. Με τον αδερφό μου όλοι μαζί παίζαμε. Ο Γιώργος επίσης ήταν ένα πολύ εργατικό παιδί. Πραγματικά είμαστε ακόμα στεναχωρημένοι και κλαίμε όταν τον θυμόμαστε. Είναι ένας ήρωας».
