- Τις συνέπειες από την απουσία ελαϊκής πολιτικής από τη χώρα μας διαχρονικά πληρώνουν φέτος με τον πιο οδυνηρό τρόπο οι ελαιοπαραγωγοί
- Δυόμισι εβδομάδες πριν από το Πάσχα κυριαρχούν η αβεβαιότητα και το αρνητικό κλίμα στην αγορά
Η έλλειψη στοιχειώδους προσανατολισμού και ελαϊκής πολιτικής στην πατρίδα μας κάνει φέτος εντονότερες τις συνέπειες στον ελαιοκομικό τομέα από άκρη σε άκρη στην Ελλάδα και ακόμα πιο δύσκολες τις συνθήκες, ιδιαίτερα στις νησιωτικές κλειστές οικονομίες, όπως εδώ στη Λέσβο, όπου το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο οξύ. Για τρίτη εβδομάδα ελαιοτριβεία και εξαγωγικές επιχειρήσεις συνεχίζουν να μην αγοράζουν ελαιόλαδο από τους αγρότες, με συνέπεια αυτό να προκαλεί οικονομική ασφυξία καθώς οι παραγωγοί δεν μπορούν να ρευστοποιήσουν ούτε έστω ένα μικρό μέρος της παραγωγής τους για να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, στα μεροκάματα και τα καύσιμα για την ελαιοσυλλογή, όπως επίσης και για την καλλιέργεια των χωραφιών με λιπάσματα και κλαδέματα όσοι έχουν τελειώσει το λιομάζωμα.
Έχοντας απομείνει 2 εβδομάδες πριν από το Πάσχα των Καθολικών που φέτος συμπίπτει με των Ορθοδόξων, αυτό είναι το διάστημα που οι τυποποιητικές επιχειρήσεις της Ιταλίας κλείνουν, όπως συνηθίζεται παραδοσιακά στη γείτονα χώρα για ένα διάστημα λόγω του Πάσχα, που σημαίνει πως…«όσα μάζεψαν, μάζεψαν σε ελαιόλαδο», όπως λένε παράγοντες της αγοράς. Επί της ουσίας οι Ιταλοί έχουν εξασφαλίσει επαρκείς ποσότητες ελαιολάδου για την τυποποίηση – εξαγωγές τους και καθώς φέτος παρατηρήθηκε το φαινόμενο να πληρώσουν ακριβότερα από κάθε άλλη χρονιά το ιταλικό ελαιόλαδο, η τιμή του οποίου σε κάποιες περιοχές της χώρας έφτασε και τα 10 ευρώ το κιλό, αναζητούν φθηνότερο προϊόν για τις προσμίξεις βλέποντας τις αγορές της Ισπανίας και της Τυνησίας, καθώς ειδικά στην Ισπανία τα 3 δέκατα διατίθενται προς 3,80 ευρώ το κιλό.
Σε μια περίοδο, λοιπόν, που το ενδιαφέρον για απορρόφηση ελαιολάδου από τους Ιταλούς είναι υποτονικό, οι ελληνικές επιχειρήσεις εμπορίας ελαιολάδου, οι μεσάζοντες που παίρνουν από τον παραγωγό και διαθέτουν χύμα το προϊόν έχουν αποθέματα για να ανταποκριθούν την επόμενη περίοδο, ενώ προφανώς ποσότητες έχει εξασφαλίσει και η τυποποίηση στη χώρα μας. Το διαχρονικό «πολιτικό έγκλημα» στην Ελλάδα να έχουν αφήσει οι κυβερνήσεις το εθνικό προϊόν, που λέγεται ελαιόλαδο, να «φεύγει» στο μεγαλύτερο ποσοστό του στο εξωτερικό χύμα για να το τυποποιούν και να το μεταπωλούν συσκευασμένο άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, εισπράττοντας την υπεραξία, αφήνει ειδικά φέτος βαθύτερα σημάδια στο εισόδημα των αγροτών μας.
Η ανυπαρξία ενός σοβαρού σχεδιασμού, ιδιαίτερα μάλιστα όταν το ελληνικό ελαιόλαδο είναι από τα καλύτερα στον πλανήτη μας και μπορεί να στέκεται με αξιώσεις σε δύσκολες αγορές, όπως οι ΗΠΑ, έχει οδηγήσει στον γκρεμό τον ελαιοκομικό τομέα λόγω των χαμηλών τιμών και του μειωμένου αγοραστικού ενδιαφέροντος. Ταυτόχρονα όμως σε περιοχές όπου το περιβάλλον είναι ακόμα δυσκολότερο για τους αγρότες, δηλαδή στις κλειστές νησιωτικές οικονομίες, η ελαιοκαλλιέργεια οδηγείται από το ένα άκρο στο άλλο: Από την αναθέρμανση του ενδιαφέροντος των αγροτών τα τελευταία 2 χρόνια λόγω της ανόδου των τιμών, στην απαξίωση, όπως συνέβαινε κάποια χρόνια πριν οι τιμές παραγωγού βρεθούν στο τέλμα.
Ο Χαράλαμπος Παπαδέλλης
Έχοντας μεγαλώσει από παιδί στην οικογενειακή επιχείρηση-ελαιοτριβείο του πατέρα του, ο Χαράλαμπος Παπαδέλλης ένας από τους πρώτους τυποποιητές premium ελαιολάδου στη Λέσβο ανέφερε, χθες, μέσα από την εμπειρία του απαντώντας στα ερωτήματα της εφημερίδας μας ότι «τώρα οι Ιταλοί τυποποιητές κλείνουν και, κατά τη δική μου εκτίμηση, ουσιαστικό άνοιγμα της αγοράς να περιμένουν οι αγρότες μετά το Πάσχα. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον και δεν είναι στη Λέσβο το πρόβλημα, αν δείτε την εικόνα σε όλη την Ελλάδα δεν διαφέρει. Η Ισπανία έχει μεγάλη παραγωγή και πούλησε φθηνά ώστε να έχουμε πτώση τιμών και πάγωμα της αγοράς», είπε ο ίδιος.
Ο Βασίλης Κοκκινοφόρος
Από τη δική του πλευρά το μέλος της διοίκησης του Συνδέσμου ελαιοτριβέων Λέσβου, Βασίλης Κοκκινοφόρος, σημείωσε ότι «δεν υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον, αυτή τη στιγμή κινούνται η Ισπανία και η Τυνησία, όπου οι τιμές είναι χαμηλότερες από την Ελλάδα. Το ότι υπάρχει πρόβλημα στον κόσμο, υπάρχει, έχουμε αγρότες που θέλουν οι άνθρωποι να πουλήσουν ποσότητες για να πάρουν κάποια χρήματα για να μπορέσουν να ανταποκριθούν σε άμεσες ανάγκες τους. Καταλαβαίνετε όμως πως όταν δεν μπορούμε να πουλήσουμε το ελαιόλαδο που θα πάρουμε και δεν ξέρουμε σε τι τιμή θα το δώσουμε την επόμενη μέρα, εμείς οι ελαιοτριβείς είμαστε μικρές επιχειρήσεις για να πάρουμε ρίσκα, περιμένουμε λοιπόν από τις εξαγωγικές επιχειρήσεις». Ο κ. Κοκκινοφόρος άφησε μια ακτίδα φωτός μήπως αυτές τις μέρες ακόμα και αύριο Παρασκευή δοθεί κάποιος νέος τιμοκατάλογος στην δημοσιότητα, ώστε να ανοίξει η αγορά πριν από το Πάσχα, ωστόσο, όπως είπε, δεν μπορεί να το θεωρήσει ακόμα βέβαιο.
Ο Γιώργος Κατζανός
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελαιοτριβείων, Γιώργος Κατζανός, ο οποίος σημείωσε στα Νέα της Λέσβου ότι «υπάρχουν κάποιες πληροφορίες για εμπορικές συμφωνίες που μπορεί να συμβάλλουν ώστε να ανοίξει η αγορά, ωστόσο ο τιμοκατάλογος που θα δοθεί, αν δοθεί στη δημοσιότητα, θα μειώνει περαιτέρω τις τιμές καθώς υπάρχει αστάθεια στην αγορά για παρατεταμένο διάστημα όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο».
Ο Κώστας Ροδίτης
Το στέλεχος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Σκοπέλου, Κώστας Ροδίτης, σχολίασε στα Νέα της Λέσβου ότι «το ελαιόλαδο είναι από τα προϊόντα που βρίσκονται στην αιχμή του δόρατος για τη χώρα μας, όμως δεν υπάρχει ουσιαστικό ενδιαφέρον από το Κράτος για την ενίσχυση της τυποποίησης. Δεν θα σας πω για την Ισπανία και την Ιταλία, εκεί είναι διαφορετικά δομημένες οι αγορές του ελαιολάδου, έχουν και καλύτερα οργανωμένους τους αγρότες. Με τα δεδομένα της Ελλάδας όμως και με το ποιοτικό προϊόν που παράγεται, έπρεπε να υπήρχε εδώ και χρόνια ένας κρατικός μηχανισμός που να ασχολείται μόνο με την ενίσχυση των εξαγωγών του τυποποιημένου προϊόντος. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, ο καθένας παλεύει μόνος του, τα βλέπετε και στη Λέσβο και θα σας έλεγα μάλιστα ότι έχουμε και τρικλοποδιές, καθώς ειδικά τα ελαιοτριβεία το τι έχουμε τραβήξει με τον κατσίγαρο δεν περιγράφεται. Φανταστείτε ότι βγαίνουν τώρα παλιές υποθέσεις από ελέγχους για ρύπανση, μόνο που τα πρόστιμα που καλούμαστε να πληρώσουμε δεν είναι με τα δεδομένα του παρελθόντος που ήταν πιο μικρά, αλλά κοστολογούνται με τα σημερινά δεδομένα, δηλαδή καλείται η κάθε μονάδα να πληρώσει 5.000 και 10.000 ευρώ. Εμείς ως Συνεταιρισμός έχουμε εκσυγχρονίσει με νέα μηχανήματα τη μονάδα μας, το ελαιοτριβείο είναι διφασικό, δεν υπάρχει κατσίγαρος, ωστόσο αισθανόμαστε ότι ακόμα μας κυνηγούν. Όταν κάνεις μία επένδυση και εκσυγχρονίζεσαι, και θα το πω αν θέλετε κι αλλιώς, προσαρμόζεσαι και στα δεδομένα που θέλουν να μην υπάρχει κατσίγαρος, αντί να σε αφήσουν να δουλέψεις για να κάνεις απόσβεση, σε κυνηγούν με τις παραβάσεις του παρελθόντος. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον πώς μπορεί μια επιχείρηση, που είναι και μικρές στα νησιά, να σχεδιάσει και να αναπτύξει την τυποποίησή της όταν δεν έχει και βοήθεια στο άνοιγμα που μπορεί να κάνει για να διαθέσει προϊόν στο εξωτερικό, ούτε ρευστότητα, ενώ κάθε μέρα δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει με τα πρόστιμα του παρελθόντος;», είπε ο κ. Ροδίτης.
