Η Καίτη Μεσσηνέζη, η Μυτιληνιά ζωγράφος, που έχει στο ενεργητικό της 37 ατομικές εκθέσεις και 46 συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις, οργανώνει φέτος μια ενδιαφέρουσα έκθεση ζωγραφικής στην αίθουσα της Φωτογραφικής Εταιρείας Μυτιλήνης στην Επάνω Σκάλα, στο κάτω Κάστρο. Τα εγκαίνια θα γίνουν την Δευτέρα 29 Ιουλίου, στις 8 και μισή το απόγευμα. Οι ώρες επίσκεψης στην έκθεση θα είναι καθημερινά 11-1 το πρωί και 6-10 το βράδυ.
Στο έντυπο της έκθεσής της η ζωγράφος αναφέρει: «Για την έκθεσή μου αυτή δούλεψα ελαιογραφίες και ακουαρέλες “με φαντασία και συναίσθημα”. Στις ελαιογραφίες με θέμα “Αντανακλάσεις ψυχής” επέλεξα σαν θέμα την “πεταλούδα”, σύμβολο ενσάρκωσης της “ψυχής” από την αρχαιότητα. Σίγουρα αγαπητό έντομο σε όλους. Συναρπάζει η ομορφιά της και έχει αποτελέσει σύμβολο αναγέννησης και μετενσάρκωσης, εδώ και αιώνες. Ο συμβολισμός είναι ότι: αν η πεταλούδα δεν αποφάσιζε κάποια στιγμή την αλλαγή, θα έμενε σε όλη τη ζωή της μια κάμπια, να σέρνεται αργά, για ν’ ανακαλύψει τον κόσμο. Ενώ σαν πεταλούδα έχει απεριόριστες πια δυνατότητες. Η πεταλούδα ενσαρκώνει την τόσο απαραίτητη αλλαγή στη ζωή, ταυτόχρονα και την ίδια την ψυχή. Την ψυχή που απελευθερώνεται από το θάνατο και επιστρέφει πια ελεύθερη από αυτόν. Μακάρι και η δική μας ζωή, έτσι να απελευθερώνεται από τον φόβο, φτάνει να κάνουμε κι εμείς την προσπάθεια που χρειάζεται, όπως οι πεταλούδες. Στην ακουαρέλα, με θέμα “Χρωματικές εναλλαγές στο λεσβιακό τοπίο”, άφησα για τον αγαπημένο τόπο μου, να με οδηγήσει η αγάπη που του έχω. Έχω την πεποίθηση, πως τούτες οι εικόνες, δεν είναι το όνειρο ενός ανθρώπου μονάχα, αλλά πολλών. Ίσως λοιπόν έρθουν εδώ, σ’ αυτόν τον χώρο, νέοι άνθρωποι, μα και άλλοι, που δεν είναι πια νέοι, για να ψάξουν να βρουν τα ιδανικά της αγάπης και της αδελφοσύνης, όπως τα ονειρεύτηκαν τα χρώματά μου. Γιατί στην τέχνη, όπως και στη ζωή, όλα μπορούν να γίνουν, αρκεί να γίνονται με αγάπη».
Η Ιστορικός Τέχνης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθηνά Σχινά, σε μια κριτική της για την ζωγράφο, μεταξύ άλλων γράφει: «Η Καίτη Μεσσηνέζη με χίλιους δυο τρόπους μας προσφέρει το απόσταγμα της ψυχής της, κάνοντάς μας κοινωνούς στα ταξίδια της ερημιάς και της ουτοπίας, της συμπυκνωμένης σιωπής και της υπέρβασης των αντιθέσεων, καθώς “περπατούμε όλοι στο σκοτάδι”, προτρέποντάς μας, εκείνη, μέσα από τα έργα της, να “ανάψουμε ο καθένας κάποτε το δικό του φως”…».
