Ένα από τα μεγαλύτερα έργα στη Μυτιλήνη, το οποίο μάλιστα δεν κόστισε ούτε ευρώ στο Δήμο Μυτιλήνης (αν εξαιρέσουμε το κόστος των πινακίδων), είναι αυτό που βλέπετε στην αριστερή φωτογραφία. Να περνάς το απόγευμα με κλειστά τα μαγαζιά ή το βραδάκι και να βλέπεις τον κόσμο να χαίρεται να κάνει τη βόλτα του, χωρίς ρόδες, καυσαέρια, κορναρίσματα και γενικότερα την όχληση που δημιουργούσε στο παρελθόν η συνεχής διέλευση κάθε είδους τροχοφόρου.
Ομολογουμένως ο Δήμαρχος Παναγιώτης Χριστόφας πήρε μία γενναία απόφαση κάνοντας αυτό που δεν έκαναν οι προκάτοχοί του (και που είχε προσπαθήσει να εφαρμόσει ο Νάσος Γιακαλής) παρά τον κίνδυνο του πολιτικού κόστους. Και να ποια είναι σήμερα τα αποτελέσματα: Ο κόσμος να χαίρεται την Ερμού (με τις όποιες εξαιρέσεις των δικύκλων που παραβιάζουν τις απαγορεύσεις) και κυρίως οι επισκέπτες που κυκλοφορούν σαν άνθρωποι στην αγορά, όχι όπως στο παρελθόν σαν κυνηγημένοι. Και από την άλλη πλευρά ο Δήμος γλιτώνει και χρήματα για τις επισκευές των πλακόστρωτων που ξεχαρβαλώνονταν από τα αυτοκίνητα.
Αυτό είναι το ιστορικό κέντρο που έπρεπε να έχει χρόνια η Μυτιλήνη. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως. Ένα σημαντικό βήμα ώστε αυτή η απάνθρωπη πόλη να αρχίσει επιτέλους να γίνεται ανθρώπινη.
