Με το δάκο να βράζει στον ελαιώνα της Λέσβου σε τέτοιους πληθυσμούς ώστε να θεωρείται κάτι παραπάνω από βέβαιο – αν δεν ανακοπεί – ότι θα έχουμε εκτεταμένη καρπόπτωση και καταστροφή τον Οκτώβριο στα λιοχώραφα, η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας της Περιφέρειας επαναλαμβάνοντας τα όσα λέγονται κάθε χρόνο, εδώ και χρόνια, προσπαθεί για την επικοινωνιακή διαχείριση του ζητήματος, καταλογίζοντας σε κάθε αντίθετη φωνή και κριτική ματιά την προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων κι αυτό ενώ η απειλή της δακοπροσβολής έπρεπε αυτή τη στιγμή να είχε ενεργοποιήσει τους πάντες στον ελαιώνα. Μέχρι χθες δεν υπήρχε κάποια εξέλιξη για το πότε θα ξεκινήσει ο δεύτερος ψεκασμός, κάτι που αναμένεται να ανακοινωθεί μέχρι το τέλος της εβδομάδας καθώς πρέπει προηγουμένως να κοπάσει ο καύσωνας για να βγουν οι εργαζόμενοι και να ψεκάσουν.
Πού πηγαίνουν τα λεφτά;
Η Περιφέρεια δαπανά πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ για να γίνεται κάθε χρόνο η δακοκτονία και είναι χρήματα που προέρχονται από την τακτική χρηματοδότηση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης γι’ αυτό το σκοπό, ενώ υπήρξαν χρονιές που τόσο η Περιφερειακή Αρχή του Κώστα Μουτζούρη όσο και η προηγούμενη Περιφερειακή Αρχή της Χριστιάνας Καλογήρου έβαλαν λεφτά από τα Ταμεία της Περιφέρειας για να γίνουν επιπλέον ψεκασμοί. Το πρόβλημα όμως είναι οι ψεκασμοί, αν με απλά λόγια γίνει άλλο ένα ράντισμα πάνω από τους 3,5 ψεκασμούς φέτος θα λυθεί το πρόβλημα της δακοκτονίας;;
Όπως επανειλημμένα έχουν αναδείξει εμπλεκόμενοι με τη δακοκτονία και έχει παραδεχθεί και η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας, υπάρχει πρόβλημα ποιότητας στο προσωπικό που ασχολείται με τους ψεκασμούς. Με άλλα λόγια δεν βρίσκουν εργάτες που να έχουν εμπειρία ή και διάθεση, με συνέπεια πολλές φορές να απασχολούνται γυναικόπαιδα ή να μην μπορούν να βρουν εργαζόμενους για να συμπληρώσουν τα συνεργεία που προβλέπονται.
Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που έχει ακουστεί από τον κόσμο της υπαίθρου παρά τα οικονομικά προβλήματα ότι δεν αξίζει ο κόπος να απασχολούνται με 27 ευρώ μεροκάματο και χρήματα τα οποία θα έχουν να λαμβάνουν στο μέλλον, καθώς οι πληρωμές δεν γίνονται πάντα άμεσα! Όμως η σύμβαση της Περιφέρειας με τον εργολάβο προβλέπει συγκεκριμένο αριθμό συνεργείων, τα οποία είναι 116 για όλη τη Λέσβο και χωρίζονται σε πλήρη συνεργεία, δηλαδή συνεργεία με 8 εργάτες και έναν αρχιεργάτη, καθώς και ημισυνεργεία τα οποία έχουν 4 εργάτες και έναν αρχιεργάτη.
Συνολικά οι ψεκαστές που προβλέπονται από τη σύμβαση για όλη τη Λέσβο είναι 580 άτομα και 88 μεταφορείς, οι οποίοι θα πρέπει να έχουν ζώα και να μεταφέρουν το φυτοφάρμακο στις δύσβατες και δυσπρόσιτες περιοχές. Όμως από τις μαρτυρίες κατοίκων χωριών και ελαιοπαραγωγών φαίνεται ότι δεν έχουν δει ποτέ μεταφορέα με ζώο, κάτι που και στο παρελθόν έχει αναφερθεί επίσημα τροφοδοτώντας την εύλογη απορία γιατί ο αριθμός των 88 προβλέπεται στη σύμβαση από την οποία προκύπτουν και οι δαπάνες δακοκτονίας!
Η… ευελιξία υπέρ των εργολάβων
Η σύμβαση για τη δακοκτονία περιλαμβάνει και ευέλικτα σημεία για την εξυπηρέτηση του έργου και των εργολάβων όταν δεν βρίσκουν εργάτες. Για παράδειγμα ένα πλήρες συνεργείο, όπως προβλέπεται από τη σύμβαση, μπορεί να αντικατασταθεί από ένα μηχανοκίνητο μέσο, που σημαίνει δηλαδή ότι ένα αγροτικό αυτοκίνητο που έχει στην καρότσα του ψεκαστήρα και μπορεί να ψεκάζει μπορεί να αντικαταστήσει 8 εργάτες!! Αυτό ωστόσο που δεν διευκρινίζεται στη σύμβαση είναι πώς καλύπτεται η ευελιξία των εργατών να ανεβαίνουν τις πεζούλες και να ψεκάζουν, να μπαίνουν και να βγαίνουν μέσα στα χωράφια με το αγροτικό ή το τρακτέρ, το οποίο δεν έχει άλλη δυνατότητα από το να ψεκάζει μόνο από το δρόμο! Μήπως τελικά αυτό είναι το ζητούμενο, ο περιορισμός των ψεκασμών μόνο από το δρόμο;; Οι υπεύθυνοι ας απαντήσουν!
Της… δακοπαγίδας
Πολύς λόγος έγινε και για τις δακοπαγίδες το τελευταίο διάστημα και μάλιστα οι τομεάρχες γεωπόνοι με επιστολή τους κατέβαλαν εναγώνια προσπάθεια να διαψεύσουν ρεπορτάζ των Νέων της Λέσβου, βλέποντας τους εαυτούς τους σε αυτά που εμείς γράφαμε τα οποία δεν τους αφορούσαν.
Σύμφωνα με τη σύμβαση της Περιφέρειας θα πρέπει να υπάρχει σήμανση με χρώμα στα δέντρα που έχουν αναρτηθεί οι δακοπαγίδες και αυτό, αν όχι σε όλα, σε πολλά δέντρα που είναι τοποθετημένες δακοπαγίδες δεν ισχύει, αν και κατά τα άλλα προβλέπεται στη σύμβαση. Οι γεωπόνοι τομεάρχες με την επιστολή τους πριν από λίγες μέρες στα Μέσα Ενημέρωσης έδωσαν εφαρμογή του Πανεπιστημίου Αιγαίου που αποτυπώνονται οι τοποθεσίες στις οποίες είναι αναρτημένες οι δακοπαγίδες, όμως, η πρόβλεψη στη σύμβαση δεν γράφει για την εφαρμογή (που φυσικά καλώς υπάρχει), αλλά ότι θα πρέπει να υπάρχει σήμανση και στα δέντρα. Γι’ αυτή την έλλειψη, απάντηση οι αρμόδιοι δεν έχουν δώσει μέχρι τώρα!
Και ο δάκος… βράζει
Πολύς λόγος έχει γίνει το τελευταίο διάστημα ότι το πρόβλημα της δακοπροσβολής οφείλεται στα βιολογικά χωράφια, καθώς οι βιοκαλλιεργητές – όπως τους καταλογίζει η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας – δεν τοποθετούν, όπως προβλέπεται, παγίδες για να συλλαμβάνουν το δάκο. Αυτό πράγματι έχει μια λογική βάση, δεν αφορά όμως όλα τα βιολογικά κτήματα, καθώς υπάρχουν βιοκαλλιεργητές που χρησιμοποιούν μέσα προστασίας των χωραφιών τους και άλλωστε αυτό προκύπτει και από αυτοψία που έκαναν τα Νέα της Λέσβου.
Μάλιστα αυτό που διαπιστώσαμε στις δακοπαγίδες που ήταν αναρτημένες πάνω στα δέντρα δείχνει τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται αντιμέτωπη φέτος η Λέσβος, καθώς όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες μας είναι γεμάτες δάκο, ενδεχομένως και κάποια άλλα έντομα που θα έχουν κολλήσει πάνω σε αυτό το σύστημα αντιμετώπισης του επιβλαβούς εντόμου που εγκλωβίζει το δάκο με κολλώδες υλικό. Ωστόσο το υλικό είναι τέτοιο για να προσελκύει τους δάκους, κάτι που σημαίνει ότι τα περισσότερα από τα έντομα που βλέπετε στις δακοπαγίδες των φωτογραφιών μας ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία.
