Σε λίγες ημέρες οι περισσότερες ομάδες του τοπικού αλλά και ο Αιολικός θα ξεκινήσουν την προετοιμασία τους στα γήπεδα της Λέσβου, μια διαδικασία που στις περισσότερες από αυτές φέρνει τουλάχιστον «πονοκέφαλο». Όχι φυσικά μόνο στην περίοδο της προετοιμασίας, αλλά γενικότερα όλη την σεζόν, αφού μπορεί να «φυτρώνουν» γήπεδα με χόρτο συνεχώς και να έχουμε άλλα τόσα σε διαδικασία να γίνουν, τα προβλήματα όμως είναι πολλά και υπαρκτά. Ο λόγος; Η έλλειψη προσωπικού, οργάνωσης, γνώσης και σεβασμού στις ομάδες.
Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά, εξηγώντας την κατάσταση που επικρατεί διαχρονικά στα γήπεδα της Λέσβου και πώς και οι ίδιοι οι παράγοντες «σιγοντάρουν» αυτή την κατάσταση, που πολλές φορές γυρίζει μπούμερανγκ.
Ταρλάς και Σκούφος…Ferrari στο γκαράζ…
Μέσα στην Μυτιλήνη υπάρχουν δυο γήπεδα, ο Ταρλάς και το «Σκούφος» στα ΤΕΛ. Μετά την εποχή της Καλλονής όπου τα δυο αυτά γήπεδα είχαν αποκλειστική χρήση σχεδόν, έχουμε φτάσει στο σήμερα όπου ναι μεν είναι διαθέσιμα, αλλά δεν τα πολυχρησιμοποιούμε. Το Στάδιο Μυτιλήνης φιλοξένησε πέρυσι 10-11 παιχνίδια του Αιολικού όλη την σεζόν, 3-4 ματς του τοπικού, και κάτι παιχνίδια της πλάκας παλαιμάχων κτλ. άνευ ουσίας. Συν μερικές προπονήσεις. Ο αγωνιστικός χώρος «φυλάσσεται» ως κόρη οφθαλμού, δίνεται με το σταγονόμετρο και μετά από πιέσεις κτλ. και φυσικά τα χρήματα που δαπανούνται για την συντήρησή του είναι εντελώς δυσανάλογα για την χρήση που έχει.
Είναι με λίγα λόγια σαν να έχεις ένα πολύ ακριβό αμάξι, που θες μια περιουσία για να το συντηρείς αλλά το έχεις κλεισμένο στο γκαράζ για να μην το χαλάσεις. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στα ΤΕΛ. Ένα γήπεδο που μετά την Καλλονή (η οποία το είχε κάνει δικό της, «έπεσαν» δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να ανακατασκευαστεί και εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου) δίνεται στις ομάδες κάθε… Πάσχα και Χριστούγεννα. Πέρυσι είναι ζήτημα να έγιναν εκεί 5-6 παιχνίδια στο Β’ Τοπικό, κάποιες προπονήσεις και αυτό ήταν όλο.
Και παρότι υπάρχει αυτή η ελάχιστη χρήση, τα χρήματα συνεχίζονται να δαπανώνται για να φτιάχνονται πράγματα στην εγκατάσταση. Ο αντίλογος λέει πως δεν μπορούμε να δώσουμε τα γήπεδα αυτά σε όλους και να τα χαλάσουμε κτλ. Σύμφωνοι, αλλά αυτό από το να μην τα δίνουμε πουθενά και να τα κρατάμε απλά και μόνο για τις φωτογραφίες και για να δείχνουμε μια φορά στο τόσο πόσο καλό γήπεδο έχουμε, έχει διαφορά.
Τα υπόλοιπα γήπεδα
Στα υπόλοιπα γήπεδα δεν υπάρχει το παραπάνω φαινόμενο, αλλά το εντελώς αντίθετο. Τα γήπεδα Λουτρών και Μόριας ασφυκτιούν, καθώς συγκεντρώνουν, ιδίως η Μόρια, τις περισσότερες ομάδες που και προπονούνται και θέλουν να παίζουν εκεί τα παιχνίδια τους ακόμη και αν έρχονται από χιλιόμετρα μακριά. Για παράδειγμα η Ανεμότια φέτος θα κατέβει στην Μόρια για προπονήσεις, ίσως και για τα παιχνίδια της, ο Παλαιόκηπος δεν αποκλείεται να πάρει ως έδρα τα Λουτρά, ενώ αν δεν δοθεί το Σκούφος, τότε έχουμε και Παλλεσβιακό και Οδυσσέα Ελύτη και πάει λέγοντας.
Συν τοις άλλοις ήδη ο Αίγειρος ζήτησε το γήπεδο Μόριας για προετοιμασία, ο Αστέρας Νίκης που δραστηριοποιείται ξανά επίσης, ενώ δεν αποκλείεται να δούμε ξανά στα γήπεδα και τον Βύρωνα Μόριας. Με λίγα λόγια… μύλος.
Το γήπεδο των δικαστηρίων επίσης «έχει σκάσει» από την πολλή χρήση, αφού πέραν των ομάδων των τοπικών έχουμε και τις ακαδημίες που προσπαθούν να «στριμωχθούν», ενώ το γήπεδο στο Βουναράκι, παρότι δημοτικό, έχει γίνει πλέον ιδιωτικό, αφού ο Απόλλων Βουναρακίου το χρησιμοποιεί σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα. Μέχρι πριν δυο χρόνια ιδιωτικό ήταν και το γήπεδο στην Χρυσομαλλούσα, το οποίο χρησιμοποιούσε ο Οδυσσέας Ελύτης, αλλά πλέον έχει εγκαταλειφθεί, αφού η δημοτική αρχή το άφησε στην μοίρα του όλα αυτά τα χρόνια. Τουλάχιστον έχει εγκριθεί ένα ποσό 50.000 ευρώ για να φτιαχτεί από το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων της Περιφέρειας. Ωστόσο χάσαμε 2-3 χρόνια που θα μπορούσε να έχει δώσει λύσεις, και περιμένουμε… Για το γήπεδο της Αγ. Μαρίνας δεν έχουμε να γράψουμε κάτι, αφού έχει πλέον μετατραπεί σε χωράφι και δεν ενδιαφέρεται κανείς.
Πρόβλημα και στην επαρχία
Και δεν είναι μόνο η Μυτιλήνη που αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά και οι ομάδες στο υπόλοιπο νησί. Στην Καλλονή το «Κώστας Κεντέρης» «έσκασε» πέρυσι από την χρήση, αφού δεν είναι και σε καλή κατάσταση και είχε δυο ομάδες να το χρησιμοποιούν. Φέτος ο Απόλλων Δαφίων θα είναι η μία, ενδεχομένως να το χρησιμοποιήσει και η Προοδευτική, αν και μπορεί να πάει και στην Αγ. Παρασκευή, η Ανεμότια δεν ξέρουμε αν θα παίξει εκεί ή στη Μόρια ή κάπου αλλού, ενώ στο γήπεδο Αγ. Παρασκευής υπάρχει ο Διαγόρας και ακούγεται πως θα το χρησιμοποιήσει εκτός από την Προοδευτική και ο Αρίων Μ. αρχικά για προετοιμασία και στην συνέχεια ως έδρα, αφού θέλει να παίξει σε χόρτο.
Τουλάχιστον «φεύγει από τη μέση» ο Μεσότοπος που απέκτησε το δικό του γήπεδο. Τι θα γίνει τώρα εκεί στο Λεκανοπέδιο; «Σφαγή», αφού το Στάδιο Καλλονής δεν μπορεί να σηκώσει τέτοιο βάρος αλλά οι ομάδες δεν θα καταλάβουν και φυσικά θα γίνει μάχη ποιος θα το πρωτοχρησιμοποιεί. Στο Πλωμάρι τώρα δεν υπάρχει πρόβλημα αφού το γήπεδο ανακατασκευάστηκε φέτος και το χρησιμοποιεί μόνο ο Αιγέας, στον Παπάδο επίσης δεν έχουμε θέματα, όπως και στην Αγιάσο.
Όποιος έχει μέσο και όποιος δώσει τα περισσότερα
Θα πεις κανείς, καλά δεν υπάρχει αρμόδιος να διαχειρίζεται τις εγκαταστάσεις αυτές και να βάλει ένα πρόγραμμα; Σαφώς και υπάρχει και είναι το Νομικό Πρόσωπο Αθλητισμού, αλλά εκεί δεν έχει μπει τάξη ακόμα στα του οίκου του, πώς θα μπορέσει να βάλει και στα γήπεδα της δικαιοδοσία του; Το πρώτο πράγμα που κάνει «δύσκολη» την υπόθεση καταμερισμού των γηπέδων είναι η έλλειψη υπαλλήλων. Στα περισσότερα γήπεδα δεν υπάρχει προσωπικό, με αποτέλεσμα, είτε αυτό να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για να μην δίνονται, είτε να τοποθετούνται αυθαίρετα κάποιοι, οι οποίοι πληρώνονται από τις ίδιες τις ομάδες. Και εκεί, όποιος δώσει τα πιο πολλά, έχει και την καλύτερη «εξυπηρέτηση».
Πέραν τούτου, η γνώση για το αντικείμενο, είναι ένας σημαντικός παράγοντας. Αν δεν ξέρεις πρόσωπα και καταστάσεις, αν δεν μπορείς να επιβληθείς σε παράγοντες και ομάδες με επιχειρήματα (πάντα) και αν δεν κάνεις αυτό που πρέπει και όχι αυτό που σου επιβάλλουν άλλοι, αλλά και για ψηφοθηρικούς λόγους, τότε πολύ απλά γίνεται ένας μικρός «αχταρμάς» και χάνεται ο έλεγχος. Και δεν αναφέρομαι στην σημερινή διοίκηση, αλλά διαχρονικά. Και φυσικά το μεγαλύτερο λάθος όλων είναι η οργάνωση που δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ. Ούτε επιτροπές σταδίων λειτουργούν, ούτε έλεγχος υπάρχει από κανέναν αν τηρείται το πρόγραμμα, ούτε προσωπικό, με λίγα λόγια με ένα ΤΙΠΟΤΑ προσπαθούμε να κάνουμε πολλά. Ε, δεν γίνεται…
Τι μπορεί να γίνει
Και επειδή θα πει κανείς, ωραία τα ακούμε αλλά λύσεις δεν βλέπουμε να προτείνονται, ας πάμε λοιπόν και στις λύσεις. Καταρχήν θα πρέπει το Νομικό Πρόσωπο Αθλητισμού, όταν με το καλό τελειώσει με τις «κοκορομαχίες» για την καρέκλα, να ασχοληθεί σοβαρά με την δομή του. Να φτιάξει έναν εσωτερικό Οργανισμό, που θα μπορούσε εδώ και τέσσερα χρόνια να έχει κάνει, να ζητήσει θέσεις μόνιμες και να μπορέσει σε 1-2 χρόνια να λειτουργήσει κανονικά. Γιατί σήμερα δεν λειτουργεί, ως προς τα γήπεδα τουλάχιστον.
Δεύτερον θα πρέπει ο Ταρλάς να δοθεί στον Αιολικό για παιχνίδια και προπονήσεις, να μην έχει άλλη εμπλοκή με γήπεδα δηλαδή, ίσως καμιά προπόνηση στα ΤΕΛ και να δοθεί το «Σκούφος» στις ομάδες της Μυτιλήνης, Παλλεσβιακό, Οδυσσέα Ελύτη κτλ. (στην τελική ας το κάνουν πλαστικό να εξυπηρετεί όλες τις ομάδες). Να φτιαχτεί ενδεχομένως με πλαστικό και η Αγ. Μαρίνα και να μπορέσει και εκείνη να δεχτεί ομάδες της πόλης, αφού το φυσικό χορτάρι εκεί δεν πρόκειται ποτέ να διευκολύνει. Να γίνει σωστή χρήση των γηπέδων Μόριας, Λουτρών, Δικαστηρίων, να μπει στην «εξίσωση» και το γήπεδο της Θερμής, και το κυριότερο να τοποθετήσει το Νομικό Πρόσωπο είτε μια άτυπη επιτροπή σε κάθε γήπεδο, είτε έναν δικό του υπεύθυνο που θα είναι το «αφεντικό» και θα ασχολείται αποκλειστικά με το εκάστοτε γήπεδο. Και ο οποίος θα πληρώνεται από το Νομικό (υπάρχουν δεκάδες τρόποι, μην τους αναλύσουμε τώρα) και θα «απαγορεύεται» οποιαδήποτε ομάδα να πληρώνει, είτε πέντε, είτε δέκα ευρώ. Τα γήπεδα είναι δημοτικά και οφείλει ο δήμος όταν τα παραχωρεί να βρίσκει και τρόπους να καλύπτει τα έξοδά τους και όχι να ρίχνει το μπαλάκι στις ομάδες, βγάζοντας ουσιαστικά σε «πλειστηριασμό» το κάθε γήπεδο για μια προπόνηση. Συνεχίζεται…
