- Σε τέσσερις τοίχους από τσιμεντόλιθους χωρίς πόρτες και παράθυρα ζει μία 62χρονη γυναίκα, που έχει χτυπηθεί από τον καρκίνο αδυνατώντας να ανταποκριθεί με 250 ευρώ εισόδημα το μήνα
- Την συντηρούν με ένα πιάτο φαγητό οι γειτόνισσες, ενώ η ίδια ξεσπά σε λυγμούς μιλώντας για την κατάστασή της
Απάνθρωπες είναι οι συνθήκες διαβίωσης για μία 62χρονη γυναίκα στο Σκόπελο της Γέρας, η οποία έχει συγκεντρώσει όλα τα υπάρχοντα και τη ζωή της σε ένα γιαπί, στο ύψος του Δημοτικού Σχολείου του χωριού, ζώντας όλη την ημέρα εκτεθειμένη στις καιρικές συνθήκες, καθώς η οικοδομή όχι μόνο δεν ενδείκνυται για στοιχειώδη διαβίωση, αλλά δεν έχει ούτε καν πόρτες και παράθυρα. Αυτές οι συνθήκες είναι ανεπίτρεπτες για οποιονδήποτε άνθρωπο, πόσο δε για μία γυναίκα 62 ετών με ρευματολογικά προβλήματα, σακχαρώδη διαβήτη και, το κυριότερο, έχοντας δώσει μάχη με τον καρκίνο. Με τέτοιο πρόβλημα υγείας η Χριστίνα διαβιώνει σε έναν χώρο όπου τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας αλλά και τη νύχτα η υγρασία και το κρύο τρυπούν κόκκαλα.
Έχοντας από τα «Νέα της Λέσβου» αναδείξει την περασμένη εβδομάδα δύο περιπτώσεις καρκινοπαθών του τόπου μας που βρίσκονταν μπροστά σε αδιέξοδο, όμως μετά το δημοσίευμά μας η κοινωνία για άλλη μία φορά φώτισε το δρόμο τους βοηθώντας ο κάθε πολίτης από το υστέρημά του, όπως και επιχειρηματίες και τα Φιλανθρωπικά, κάτοικοι της Γέρας πήραν την πρωτοβουλία κάνοντας γνωστή στην εφημερίδα μας την ανθρώπινη ιστορία της Χριστίνας, που σε πολλούς ακόμα και στην κοινωνία της Γέρας παραμένει άγνωστη. Η 62χρονη γυναίκα που δεν έχει δημιουργήσει δική της οικογένεια είναι ένας αξιοπρεπέστατος άνθρωπος, που εργάστηκε για χρόνια, ως μετανάστρια στο εξωτερικό, στέλνοντας χρήματα σε συγγενή της για να πληρώνει τις δαπάνες επισκευής της κατοικίας, η οποία ποτέ δεν επισκευάστηκε.
Επιστρέφοντας η γυναίκα από το εξωτερικό και βλέποντας την κατάσταση του σπιτιού έμεινε στο ενοίκιο. Ωστόσο τα σοβαρά προβλήματα της υγείας της σε συνδυασμό με τα πενιχρά έσοδά της την οδήγησαν τον περασμένο Αύγουστο στο δρόμο, καθώς δεν μπορούσε να πληρώνει και το ενοίκιο στο σπιτάκι όπου διέμενε. Μη έχοντας πού την κεφαλήν κλίναι μετέφερε τα λιγοστά υπάρχοντά της στο σπίτι όπου τη συναντήσαμε (και το οποίο κάποιες πληροφορίες θέλουν να έχει υπογράψει η ίδια για να γίνει η μεταβίβαση σε συγγενή) διαβιώνοντας σε αυτήν την κατάσταση.
«Παίρνω κάθε μήνα μία σύνταξη 250 ευρώ για αναπηρία 50% λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζω. Αυτά τα χρήματα δεν φτάνουν για να επισκευάσω το σπίτι και για αυτό ζω στην κατάσταση που με βλέπετε», μας είπε με μία αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια η Χριστίνα και δεν κρατήθηκε άλλο. Ξέσπασε σε λυγμούς για την κατάστασή της εξιστορώντας την προσπάθεια που κατέβαλε για να μπει ηλεκτρικό και νερό και πώς μπορεί και κοιμάται τα βράδια σε έναν χώρο χωρίς πόρτες και παράθυρα.
Και μπορεί τον Αύγουστο η διαμονή μέσα σε αυτόν τον χώρο να ήταν υποφερτή, τώρα όμως που οι συνθήκες αλλάζουν και μπαίνουμε στο χειμώνα, το κρύο και η υγρασία τρυπούν τα κόκκαλα. Κάποιοι συγχωριανοί της που την είδαν σε αυτήν την κατάσταση τη λυπήθηκαν. Άλλος της άφησε ένα παλιό παράθυρο, άλλος μία παλιά πόρτα, προκειμένου όμως αυτά τα κουφώματα να τοποθετηθούν χρειάζονται μετασκευή και τα 250 ευρώ της Χριστίνας δεν της φτάνουν ούτε για να ζήσει, όχι να κάνει και τέτοιες εργασίες! Είναι αξιοσημείωτο ότι η ίδια συντηρείται και σιτίζεται με τη βοήθεια των γειτόνων που της προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό και θα πρέπει να θεωρείται κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η περίπτωση αυτής της γυναίκας δεν είναι γνωστή σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας της Γέρας, που ίσως σήμερα με τη δημοσιότητα που δίνουμε μπορέσει και την βοηθήσει. Η ίδια έχει συγγενή στην περιοχή, για να παραμένει όμως μόνη της σε αυτόν τον ακατάλληλο χώρο για διαμονή ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.
Ούτε ο κτηνοτρόφος από την περιοχή Δημήτρης Καραβατάκης, μιλώντας για τη Χριστίνα στα Νέα της Λέσβου δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. «Μου το έλεγε η κόρη μου ότι ζει σε αυτήν την κατάσταση, αν όμως δεν το δεις, αν δεν μπεις μέσα στο σπίτι να καταλάβεις τι γίνεται δεν θα το πιστέψεις. Μπορεί αυτή η γυναίκα να προσέφερε όσο εργαζόταν στο εξωτερικό, δυστυχώς όμως τα χρήματά της δεν έπιασαν τόπο και σήμερα βρίσκεται εδώ χωρίς να έχει τουαλέτα και δύο παράθυρα να μπορέσει να βάλει μία φωτιά για να ζεσταθεί. Είναι σαν να ζει στο δρόμο και πιστεύω ότι θα πρέπει είτε ο Δήμος, είτε κάποιος άλλος κρατικός φορέας να βοηθήσει αυτή τη γυναίκα ούτως ώστε να μπορέσει να στεγαστεί, έστω σε στοιχειώδεις συνθήκες μέσα σε αυτόν τον χώρο», είπε ο ίδιος.
Καμία γυναίκα μόνη
Η Χριστίνα με μία ειλικρίνεια που πραγματικά αφοπλίζει απάντησε αρνητικά ακόμα και όταν της είπαμε να της προσφέρουμε λίγο φαγητό, μεσημέρι Κυριακής, όταν τη συναντήσαμε. «Μου έφερε ένα πιάτο η γειτόνισσα από απέναντι, έφαγα για σήμερα, δεν χρειάζομαι άλλο, σας ευχαριστώ πολύ», μας είπε συνεχίζοντας να κλαίει ανάμεσα στα λιγοστά υπάρχοντά της.
Είναι ζήτημα ανθρωπιάς για την κοινωνία της Γέρας αλλά και για κάθε άλλον που μπορεί να βοηθήσει από τη Λέσβο, ώστε να συμβάλλει για να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης μέσα στον χώρο που η Χριστίνα στεγάζεται ή να βρεθούν δύο κάμαρες για να στεγαστεί για το χειμώνα αυτή η γυναίκα.
