του Βασίλη Χατζηελευθερίου
*** Ίδε ο άνθρωπος, ότε ούν είδον αυτόν οι αρχιερείς και οι υπηρέται εκραύγασαν λέγοντες: Σταύρωσον – σταύρωσον αυτόν.!!!!! Αυτές τις μέρες οι πιστοί γιόρτασαν την ανάσταση του Χριστού-Θεού, οι λιγότερο πιστοί, γιόρτασαν την ανάσταση του Θεού-φύση… όλοι όμως γιορτάζουν την ανάσταση της ελπίδας και της ζωής. Την επανάσταση της “ελπίδας” και της “ζωής”, απέναντι στο “έρεβος” κάθε χειμώνα, απέναντι στο “σκοτάδι”, στο “κρύο”, στην “απανθρωπιά”. Εδώ στην γωνιά μας όμως, για να ρίξουμε μια ματιά όλοι μας βλέπουμε κάτι που θα μπορούσε να μοιάσει με ελπίδα, με φως, με αναγέννηση;;;;; Εδώ που ο Ιούδας, οι παραδόπιστοι και οι αργυραμοιβοί έχουν κερδίσει κατά κράτος… εδώ που κυβερνούν οι πνευματικοί και φυσικοί απόγονοι των μαυραγοριτών και δωσίλογων της προηγούμενης Κατοχής,…..υπάρχει κάτι που να προοιωνίζεται μια ανάσταση;;;; Βλέπει κανείς 12 αποστόλους; Έστω έναν; Βλέπει κάποιος έστω έναν Πόντιο Πιλάτο να νίπτει «τας χείρας του»;
Μόνο φραγγέλια – τσαμπουκά και σταυρωτήδες. Μόνο όχλο-λαό να φωνάζει «τον Βαρραβάν, τον Βαρραβάν»… και Ιησούς να είναι ο ίδιος. Προδομένος και αθώος, και άμοιρος και τυφλωμένος απ’ το ίδιο του το αίμα, απ’ το αγκάθινο στεφάνι που του φόρεσαν οι Ρωμαίοι -‘’εταίροι’’, να τον σέρνουν τώρα κάμποσα χρόνια από τον Άννα στον Καϊάφα, κι από τον δεξιό δωσίλογο σε αριστερό προδότη. Κάθε χρόνο ο Λαός να σταυρώνεται, κάθε χρόνο να τον λογχίζουν και ανάσταση να μην έχει. Τούτο θα μπορούσε να είναι ένα άλλο «ευαγγέλιο». Το κατά Βασίλη ευαγγέλιο, που θα λέει την ζωή και τα πάθη του λαού. Αλλά τι να το κάνεις; Ο λαός δεν είναι Χριστός. Δεν είναι μόνον θύμα. Είναι και θύτης. Θύτης του εαυτού του…
Ο ίδιος κάθε μέρα καρφώνει κι άλλο ένα καρφί στο δικό του σώμα. Γιατί ο ίδιος μπορεί να αναστηθεί μόνος του και δεν το κάνει. Γιατί Γολγοθάς του είναι η βολή του, και σταυρός του ο φόβος του. Γιατί περιμένει άλλους να τον κατεβάσουν από τον σταυρό, γιατί δεν ξεσταυρώνεται μόνος του να πηδήσει πάνω στους σταυρωτήδες, τους Ιούδες, τους παραδόπιστους, τους αργυραμοιβούς… να τους ξεπαστρέψει, από τον «ναό του», από την χώρα του. Δεν υπάρχει ευαγγέλιο που να ευ-αγγελίζεται κάτι, όσο ο λαός έγινε όχλος και ο όχλος φωνάζει «τον Βαρραβάν – τον Βαρραβάν»… Χωρίς να καταβαίνει, πως φωνάζει μαζί με τους αρχιερείς και τους υπηρέτες «Άρον – άρον σταύρωσον αυτόν»!!!!!!!!!!!!!!
