Της Στέλλας Τσορβαδέλλη
Είναι τόση η χαρά και η αγαλλίαση που νιώθει η ψυχή του ανθρώπου όταν έρθει σ’ επαφή με την φύση…..!!!!!!
Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε η μόνη διέξοδος και η μόνη αποσυμπίεση είναι κατά την γνώμη μου, η φύση, αρκεί το ανοιχτό μυαλό μας να πρωτοστατεί. Εκεί η σοφία του Μεγαλοδύναμου σε ολόκληρο το μεγαλείο της!!!! Μικρά πράγματα, τόσο μικρά, μα και τόσο Μεγάλααααα!!!! Τα κύματα, ο ήλιος, η νύχτα, τα λουλούδια, τα χόρτα, τα δένδρα, οπωροφόρα και μη, το χώμα, η μυρωδιά του, το άρωμα της θάλασσας… υπέρτατη ευτυχία. Ίσως όλη αυτή η περίοδος, της καραντίνας εννοώ, μπορεί να μας κάνει σαν άτομα να εμβαθύνουμε μέσα μας και να γίνουμε ευτυχισμένοι με πιο μικρά και απλά πράγματα. Δείτε το, αλλιώς, δεν πάει άλλο!!
Η αλήθεια είναι πως σαν άτομα, αλλά και σαν κοινωνία είχαμε… ξεφύγει, απολαμβάνοντας μόνο το ακριβό και πολύπλοκο ή ακόμα και το άπιαστο. Μόνο τώρα καταλαβαίνουμε το πόσο καλά ήμασταν πέρσι ή πρόπερσι. Μα ο άνθρωπος δεν θέλει και πολλά για να είναι ευτυχισμένος, σε αντίθεση με το “σύστημα” που σε θέλει δέσμιο υποχρεώσεων, νέων προϊόντων και υλικών αγαθών. Από το πρωί μέχρι το βράδυ βομβαρδίζεται ο άνθρωπος με ένα σωρό πληροφορίες για το πώς πρέπει να είναι το σπίτι του, η οικογένειά του, η εικόνα του, τι αυτοκίνητο πρέπει να έχει για να είναι Must, πώς θα μεγαλώνει και θα επεκτείνει την δουλειά του και όμως κανείς δεν του είπε ή δεν τον κατεύθυνε προς το ότι πόσο ευτυχισμένος θα ήταν αν για λίγο έστω μπορούσε να δει πιο μέσα του και πιο βαθιά του. Το να αναστήσεις ένα λουλούδι, ένα φυτό, ένα δένδρο, το να κοιμηθείς ήσυχος το βράδυ, παρένθεση: δεν είναι τυχαίο πως ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων δεν μπορούν να κοιμηθούν φυσιολογικά και παίρνουν όλο και πιο πολλά χάπια για αυτό, ή ξυπνούν απ’ τα χαράματα χωρίς να έχουν τι να κάνουν μη μπορώντας να κοιμηθούν άλλο.
Μήπως και τα ρομπότ, αυτό δεν κάνουν;;; Ορισμένη ώρα εργασία, ορισμένη ώρα ξεκούραση, άοσμα και άγευστα που λέμε. Όμως ο Θεός που όντως υπάρχει δεν έπλασε τον άνθρωπο με αυτόν τον τρόπο ζωής. Δεν λέω να γυρίσουμε πίσω στην εποχή των πρωτόπλαστων, αλλά σκέφτεται κανείς πόσο ευτυχισμένοι είναι οι άνθρωποι σε κάτι απομακρυσμένες φυλές που ούτε τραπεζικό σύστημα έχουν, ούτε υπολογιστές, ούτε γραφεία, ούτε τρεξίματα καθημερινά, ούτε εφορίες, ούτε ΕΦΚΑ, αλλά φροντίζουν για τον επιούσιο και τίποτα άλλο. Και σκέφτεται επίσης πως μ’ αυτόν τον τρόπο ζωής η θνησιμότητά τους είναι μικρή σε σύγκριση με την δική μας κοινωνία.
Το ψυχολογικό στον άνθρωπο της δικής μας εποχής νομίζω είναι το μεγαλύτερο θέμα που πρέπει να λύσουμε. Σήμερα δεν είναι τυχαίο πως όλο και πιο πολλά άτομα πέφτουν στην παγίδα των ναρκωτικών και σε ουσίες ακριβώς γιατί ψάχνουν να βρουν την ευτυχία, που δεν έχουν, σ’ αυτά. Βέβαια με λάθος τρόπο, μια και ο σωστός τρόπος είναι μπροστά στα μάτια τους, δεν έχουν μάθει να τον βλέπουν όμως. Είναι πολλές οι φορές που άτομα από την πόλη εγκατέλειψαν τα πάντα (δουλειές, γραφεία, επιχειρήσεις) και γύρισαν πίσω στο χωριό τους από κει που ξεκίνησαν, όπου χωρίς να έχουν τις ανέσεις της πόλης είναι πολύ πιο ευτυχισμένοι από πριν.
Είμαι ευλογημένη γιατί ζω έξω από την πόλη σε μια μεγάλη έκταση με φυτά, δένδρα, ζώα, λιγοστούς φίλους, αγαπημένους ανθρώπους, παιδιά, εγγόνια, χαρά… Διαλέξτε απλά πράγματα, καθημερινά, ζεστά. Μπορείτε να πάτε μια βόλτα σ’ ένα βουνό, σ’ ένα δάσος με τα παιδιά, τον σύντροφό σας και να απολαύσετε το σχήμα… της κουκουνάρας ή τα μικρά κίτρινα λουλουδάκια που είναι διάσπαρτα εδώ και κει ή να δώσετε προσοχή στον ήχο των πουλιών. Ή μήπως να μαζέψετε μερικά κοχύλια και να ακούσετε τα κύματα, να μυρίσετε την θάλασσα και τότε μέσα απ’ όλα αυτά βλέπεις το μεγαλείο του Θεού και την μεγαλοσύνη Του, που υπάρχει στα πάντα, άσχετα αν δεν θέλουμε να την παραδεχτούμε γιατί είμαστε τόσο, μα τόσο μικροί…
Είναι σίγουρα άσχημες οι εποχές που ζούμε… πολύ άσχημες και σίγουρα δεν φταίνε οι πολλοί γι’ αυτό, ίσως λίγοι με διεστραμμένα μυαλά, αλλά δείτε τι μπορείτε εσείς σαν άτομα να κάνετε για τον εαυτό σας, όπως είπε και ο John F. Kennedy, «Mη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για εσένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου».
