Έχοντας το τελευταίο δεκαήμερο ξεκινήσει το κυνήγι του ορτυκιού, οι περισσότεροι κυνηγοί του νησιού μας περιφέρονται και φέτος μάταια στις περιοχές που παραδοσιακά τα αποδημητικά αυτά πτηνά κάνουν τους ενδιάμεσους σταθμούς τους και στον τόπο μας. Ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια πολλά είναι εκείνα που έχουν αλλάξει στο κυνήγι του ορτυκιού.
Για άλλη μια χρονιά φέτος οι εκατοντάδες κυνηγοί του τόπου μας βρίσκονται “στο ίδιο έργο θεατές”, καθώς πλέον αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι τα ορτύκια είναι κάθε χρόνο ολοένα και λιγότερα στους ορτυκότοπους σε αντίθεση με τους λαθροθήρες που χρησιμοποιούν κράχτες για να κατεβάζουν μαζικά τα πουλιά κατά το πέρασμά τους από τη Λέσβο και οι οποίοι πάντα καταφέρνουν να επωφελούνται και μάλιστα σε περιοχές, όπου συνήθως δεν “σταθμεύουν” ορτύκια, στις πιο απίθανες και δύσβατες τοποθεσίες του νησιού μας.
Μόνο το Δασαρχείο Λέσβου μέχρι την Παρασκευή είχε εντοπίσει συνολικά 7 κράχτες κι αυτό ενώ βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της κυνηγετικής περιόδου! Οι κράχτες που δεν έχουν εντοπιστεί είναι πολλαπλάσιοι, καθώς οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται η αναζήτησή τους είναι εξαιρετικά δύσκολες νυχτερινές ώρες και επικίνδυνες, μια και υπάρχουν λαθροθήρες που όταν δουν τα ελεγκτικά όργανα να πλησιάζουν τον κράχτη πυροβολούν για να τους εκφοβίσουν και να μην κατασχεθεί το μηχάνημα.
Ο Δασάρχης Λέσβου, Φώτης Κράλης, έχει δώσει γραμμή στα στελέχη του για εντατικούς ελέγχους και μάλιστα την Παρασκευή εξέφρασε και δημόσια τα συγχαρητήριά του στους δασοφύλακες της υπηρεσίας, την οποία διευθύνει, για την απόδοσή τους.
Ζητείται ηθική
Σε δήλωσή του στα “Νέα της Λέσβου” ο κ. Κράλης τόνισε ότι «οι Δασοφύλακες της Διεύθυνσης Δασών Λέσβου, αλλά και οι Θηροφύλακες των Κυνηγετικών Οργανώσεων περιπολούν σε καθημερινή βάση για την πάταξη της λαθροθηρίας. Το κυνήγι ως μια νομικά οργανωμένη δραστηριότητα πρέπει να ασκείται όχι μόνο στο πλαίσιο των νόμων και των ρυθμιστικών διατάξεων, αλλά και με έναν ηθικό τρόπο απέναντι στη φύση και τα υπόλοιπα έμβια όντα αυτής της γης. Η χρήση ηχομιμητικών συσκευών ως ένας ανέντιμος και ανήθικος τρόπος άσκησης θήρας, υποβαθμίζει την αειφορική διαχείριση του οικοσυστήματος και υποβιβάζει τον ίδιο τον άνθρωπο. Διώκεται δε ποινικά και επιβάλλονται υψηλά διοικητικά πρόστιμα. Η παρουσία της Δασικής Υπηρεσίας σε όλη την ύπαιθρο θα είναι συνεχής και με αμείωτους ρυθμούς – σε όλη τη διάρκεια του έτους – για την προστασία του δασικού πλούτου και την πάταξη της λαθροθηρίας».
Η αντίστροφη μέτρηση
Οι κράχτες αποτελούν τη μάστιγα του κυνηγιού του ορτυκιού, καθώς το πέρασμα των πουλιών από τη βόρεια Ευρώπη προς την Αφρική το διάστημα Αυγούστου – Νοεμβρίου κάθε χρονιάς για να ξεχειμωνιάσουν τα βρίσκει αποδεκατισμένα, εφόσον θηρεύονται κατά χιλιάδες σε συγκεκριμένα σημεία όπου λειτουργούν κράχτες.
Τα “κασετοφωνάκια” τοποθετούνται και λειτουργούν με χρονοδιακόπτη νυχτερινές ώρες στα διάφορα βουνά της Λέσβου, αναπαράγοντας σε πολλά ντεσιμπέλ το ερωτικό κάλεσμα των ορτυκιών. Μ’ αυτό τον τρόπο παρασύρουν ολόκληρα κοπάδια που περνούν τούτο το διάστημα πάνω από το νησί μας κατά την αποδημία τους.
Την επόμενη μέρα, όσοι κυνηγήσουν στη συγκεκριμένη περιοχή, στην περίπτωση που “έχει πέσιμο”, σκοτώνουν τα ορτύκια κατά πολλές δεκάδες όταν το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο είναι τα 12 πουλιά το άτομο, για κάθε κυνηγετική έξοδο.
Ο εντοπισμός των κραχτών δεν είναι εύκολος, καθώς μέσα στη νύχτα με τον αντίλαλο που γίνεται σε δασικές περιοχές, μπορεί οι δασοφύλακες και οι θηροφύλακες να ψάχνουν σε ένα σημείο νομίζοντας ότι είναι εκεί το μηχάνημα, ενώ στην πραγματικότητα να βρίσκεται στο απέναντι βουνό.
Δεδομένου, δε, ότι υπάρχουν και δύσβατες δασικές περιοχές, στις περισσότερες των περιπτώσεων, μέχρι να φτάσουν οι διωκτικές αρχές στο μηχάνημα έχουν περάσει ώρες, οπότε οι κράχτες σταματούν προς το ξημέρωμα να εκπέμπουν τον ήχο από το χρονοδιακόπτη που διαθέτουν.
Τέτοια μηχανήματα εγκαθίστανται από ασυνείδητους και λειτουργούν στις ευρύτερες περιοχές των Δήμων Αγιάσου, Πολιχνίτου, Πλωμαρίου και στη Μυτιλήνη, αλλά και στις Νέες Κυδωνίες και στην περιοχή των Παρακοίλων. Ας σημειωθεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις, τα άτομα που εγκαθιστούν τους κράχτες είναι αδίστακτα παραμένοντας καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας στο ίδιο σημείο και παρακολουθώντας προκειμένου να επέμβουν, κλείνοντας το μηχάνημα στην περίπτωση που δουν φώτα από αυτοκίνητο που πλησιάζει.
Παρασύρουν και τους νόμιμους
Η έξαρση στη χρήση κραχτών έχει φέρει σε δύσκολη θέση και νόμιμους κυνηγούς, καθώς το πέρασμα των πουλιών ανακόπτεται σε κάποιες περιοχές όπου έχουν τοποθετηθεί αυτές οι συσκευές, με αποτέλεσμα στις περιοχές που αναμένονται αυτά τα πουλιά υπό κανονικές συνθήκες σε διασπορά, όταν δεν χρησιμοποιούνται οι κράχτες, ορτύκια δεν υπάρχουν εφόσον παρασύρονται αλλού από τους λαθροθήρες.
Οι “έξυπνοι” λαθροθήρες έχουν εξασφαλίσει την κυνηγετική τους κάρπωση, ενώ από την άλλη πλευρά οι νόμιμοι κυνηγοί περιφέρονται σε διάφορους κυνηγότοπους χωρίς να βλέπουν “ούτε φτερό”! Το παραπάνω αναγκάζει κάποιους νόμιμους κυνηγούς να αναζητούν περιοχές όπου έχει χρησιμοποιηθεί αποβραδίς κράχτης, προκειμένου να μπορέσουν και οι ίδιοι μαζί με άλλους κυνηγούς να καρπωθούν έστω το νόμιμο αριθμό πουλιών. Ωστόσο το τελευταίο προκαλεί πέραν πάσης αμφιβολίας μεγάλη πίεση στα πουλιά που είναι συγκεντρωμένα λόγω κράχτη σε ένα σημείο και εξοντώνονται κατά εκατοντάδες.
Όταν πριν από 20 χρόνια, η χρήση αυτών των μηχανημάτων δεν ήταν τόσο διαδεδομένη, η κατανομή (το “πέσιμο”) των ορτυκιών ήταν σε όλο το νησί, ενώ τώρα παρατηρούνται μεγάλοι αριθμοί συγκεντρωμένοι μαζικά ακόμα και στα πλέον απίθανα σημεία.
Κράχτες όμως δεν χρησιμοποιούνται μόνο στη Λέσβο, αλλά και στις χώρες της Βαλκανικής, με τους λαθροθήρες σε οργανωμένα κυνήγια να ανακόπτουν το πέρασμα του ορτυκιού με τέτοιες συσκευές, εξολοθρεύοντάς τα κατά χιλιάδες.
Με αυτά τα δεδομένα, δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με προσέλκυση αυτών των πουλιών σε συγκεκριμένες έστω και απίθανες περιοχές με κράχτες από λαθροθήρες, αλλά και τη δραστική μείωση του πληθυσμού τους εφόσον κυνηγιούνται και εξολοθρεύονται κατά χιλιάδες με αθέμιτα μέσα από τα Βαλκάνια μέχρι την Αφρική.
Να γιατί στη Λέσβο κάθε χρονιά η απογοήτευση των νόμιμων κυνηγών μεγαλώνει όλο και περισσότερο, εφόσον οι εποχές που μπορούσε κανείς σε κάθε του έξοδο Σεπτέμβριο και Οκτώβριο να θηρεύσει 8-9 πουλιά έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, καθώς οι περισσότερες έξοδοι των κυνηγών είναι “νεκρές” για τα ορτύκια.
Δυστυχώς το πρόβλημα της λαθροθηρίας στο κυνήγι του ορτυκιού στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται αποσπασματικά και μόνο στο κομμάτι εκείνο του κυνηγότοπου, καθώς στο όλο θέμα έπρεπε να είχαν αναμειχθεί εδώ και χρόνια οι υπηρεσίες των συναρμόδιων Υπουργείων και η Αστυνομία, διώκοντας την κατασκευή και την εμπορία των κραχτών (ακόμα και από επιχειρήσεις κυνηγετικών ειδών), καθώς από εκεί ξεκινά το πρόβλημα.
Δεν είναι δυνατόν να απαγορεύεται η χρήση κραχτών και την ίδια ώρα, η εμπορία τους να γίνεται σχεδόν ανενόχλητα!
Όπως εξήγησε μιλώντας στα “Νέα της Λέσβου” ο δασοφύλακας Μιχάλης Φρατζέσκος: «Ο Δασάρχης κ. Κράλης ρίχνει ιδιαίτερο βάρος στην πάταξη της λαθροθηρίας και στην κατεύθυνση αυτή επικεντρώνονται οι υπηρεσίες μας μαζί με τα άλλα καθήκοντα φυσικά που έχουμε για την προστασία των δασών. Οι συνθήκες είναι δύσκολες για τον εντοπισμό ενός κράχτη, έχουμε όμως όλοι οι συνάδελφοι που υπηρετούμε το Δασαρχείο την οργάνωση, τη γνώση και τις μεθόδους για να φτάνουμε αποτελεσματικά στην απενεργοποίηση και κατάσχεση αυτών των μηχανημάτων. Θα σας έλεγα μάλιστα πως το ζήτημα της χρήσης των παράνομων αυτών συσκευών θα πρέπει να αποτελέσει πάνω και πρώτα απ’ όλα πρόβλημα των ίδιων των νόμιμων κυνηγών, οι οποίοι θα πρέπει να απομονώσουν και να καταγγέλλουν τους λαθροθήρες, καθώς μόνο με αυτόν τον τρόπο θα έχει μέλλον η δραστηριότητα του κυνηγιού», είπε καταλήγοντας ο κ. Φρατζέσκος.
