Μερικές φορές αναρωτιέμαι σοβαρά για την αιτία ετούτου του κακού. Τι φταίει και φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού από τον οποίο δεν λέμε να ξεκολλήσουμε;
Το ερώτημα ήρθε ξανά με αφορμή την απόφαση του υπουργείου παιδείας, σύμφωνα με την οποία μοριοδοτούνται για την εισαγωγή τους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ απόφοιτοι της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από τις περιοχές που επλήγησαν από το μεγάλο σεισμό της Λέσβου στις 12 του περασμένου Ιουνίου. Και συγκεκριμένα απόφοιτοι που υπέβαλαν αίτηση στα Γενικά και Επαγγελματικά Λύκεια Λέσβου, Χίου, Οινουσσών και Ψαρών. Ετούτοι το λοιπόν πέραν των απευθείας επιτυχιών τους θα διεκδικήσουν θέσεις σε σχολές που η βάση τους είναι μεγαλύτερη από τους βαθμούς που κατάφεραν στις εξετάσεις. Και συγκεκριμένα στο 1,5% των θέσεων των ΑΕΙ και ΤΕΙ για τα γενικά λύκεια και στο 1% για τα ημερήσια ΕΠΑΛ. Και θα τις διεκδικήσουν ετούτες τις επιπλέον θέσεις με μοριοδότηση της τάξης του 20% επιπλέον των βαθμών τους για τους μαθητές της Λέσβου, της τάξης του 40% για τους τρεις αν δεν κάνω λάθος μαθητές της Βρίσας. Αλλά χωρίς μοριοδότηση για τους μαθητές της Χίου που όμως θα συμμετέχουν στη διανομή αυτών των επιπλέον θέσεων!
Ποιος είδε μετά την παραπάνω απόφαση το Θεό και δεν τον φοβήθηκε… Οι κατά τεκμήριο πλέον ημών, ήρεμοι γείτονές μας εξανέστησαν. Ως και ο τοπικός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να δηλώσει πως δεν μπορεί να υπερασπιστεί – εν αντιθέσει με τα μνημόνια – ετούτη την απόφαση στην κοινωνία. Ανάλογες οι διαμαρτυρίες και όλων των άλλων μηδέ του νουνεχή Δημάρχου και φίλου μου Μανώλη Βουρνού εξαιρουμένου. Δεν μπορεί, λέει, ένας υποψήφιος με 18.500 μόρια από τη Χίο να μην περνά στην ιατρική και να περνά λόγω μοριοδότησης ένας υποψήφιος από τη Λέσβο που θα βρεθεί με 15.500 μόρια λόγω του ειδικού συντελεστή του 1,2 (του 20% επιπλέον των βαθμών που έγραψε που λέγαμε, να έχει 18.600 μόρια)!
Χθες μάλιστα έσπευσαν όλοι οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων των κάθε λογής Λυκείων της Χίου να ζητήσουν από τον Υπουργό παιδείας να μην μοριοδοτηθούν οι υποψήφιοι της Λέσβου παρά μόνο οι… τρεις μαθητές της Βρίσας!
Θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει σειρά επιχειρημάτων στους γείτονές μας περί των αποτελεσμάτων του σεισμού στη Χίο, περί των πόσων μαθημάτων τα παιδιά τους δεν έδωσαν στις πανελλαδικές σε σχέση με τα παιδιά της Λέσβου, περί, περί… Το αφήνω στους αρμόδιους.
Απλά και μόνο θέλω να σταθώ στην άποψη των γονέων και κηδεμόνων της Χίου. Μια άποψη που λέει πως κάποιοι σε ετούτη την απλή διαδικασία της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν έχουν καταλάβει πως πετυχαίνουν τα παιδιά μας και όχι εμείς. Επιτυχία δεν είναι η πρόσκαιρη ικανοποίηση μιας επιτυχίας του παιδιού μας στην Ιατρική Σχολή μια και την έφερε η κουβέντα, λόγω της κοινωνικής καταξίωσης που αυτή η επιτυχία επιβάλλει στο στενό περίγυρο της οικογένειας. Επιτυχία δική μας είναι η χαρά της επιτυχίας των παιδιών μας συνολικά στη ζωή. Όχι το να γίνουμε εμείς, γονείς γιατρών.
Θα έλεγα πως καλή και άγια η διαμαρτυρία των γονιών της Χίου αν εξόν από δαύτη είχα μια, έστω μια διαμαρτυρία για το ότι οι απόφοιτοι της ιατρικής στην οποία θέλουν να περάσουν όλα τα παιδιά τους, ξενιτεύονται για ένα μεροκάματο. Για το ότι γεμίσαμε την Εσπερία και όχι μόνο, με επιστήμονες με μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Για το ότι τα νησιά μας αδειάζουν από τους νέους τους. Για το ότι τα μικρονήσια μας (και έχει από δαύτα η Χίος) δεν έχουν γιατρούς και καλύπτονται υγειονομικά από ιατρούς οπλίτες. Για το ότι κέντρα υγείας κλείνουν και τα περιφερειακά και αγροτικά ιατρεία υπολειτουργούν. Και αυτό συμβαίνει και στα μεγάλα νησιά μηδέ της Χίου εξαιρουμένης. Και σε δαύτα τα ρημάδια νοσηλεύονται και τα παιδιά μας αν χρειασθεί, που τα θέλουμε υγιή πρώτα και μετά… φοιτητές της ιατρικής.
Για ετούτα να διαμαρτυρηθούν οι γονείς και όχι για το ότι η καραμπόλα της δυστυχίας του γείτονα δεν χρεώθηκε καταπώς με μια απίστευτη κουτοπονηριά θα ήθελαν και σε δαύτους. Για τον ένα και μοναδικό ως φαίνεται σκοπό της ζωής τους, την πρόσκαιρη αυτοεπιβεβαίωσή τους. Για να ψηλώσουν αυτοί κάποιους πόντους για μια επιτυχία που δεν είναι δική τους, αλλά των παιδιών τους γιατί αυτά προσπάθησαν.
Για την ιστορία και μόνο δεν είδα καμιά διαμαρτυρία των κατ’ εξοχήν «θιγομένων». Των μαθητών της Χίου που δόξα το Θεώ έχουν συλλογικά όργανα. Και στόμα και μιλιά… Την οποία όμως, όπως και στην άλλη Ελλάδα, χρησιμοποιούν για την οργάνωση πάρτι με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για τη μεγάλη εκδρομή. Σιγά μην αναλίσκονταν σε διεκδίκηση ακόμα και… του να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα.
