Του Αριστείδη Καλάργαλη*
Πέρασε, σχεδόν, ένας χρόνος από το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών. Οι συγγενείς των θυμάτων δεν αποδέχονται τη λέξη δυστύχημα, έγκλημα το χαρακτηρίζουν. Στη Βουλή μια Εξεταστική επιτροπή διερευνά την υπόθεση. Ανάμεσα στους άλλους που κατέθεσαν είναι και η κυρία Μαρία Καρυστιανού. Είναι η μητέρα της Μάρθης, που σκοτώθηκε σε ηλικία 19 ετών με άλλους 56 συνεπιβάτες στο σιδηροδρομικό δυστύχημα – έγκλημα των Τεμπών. Είναι πρόεδρος του “Συλλόγου θυμάτων – πληγέντων Τεμπών”.
Αγωνίζεται εδώ και ένα χρόνο για να βρουν δικαίωση οι νεκροί, οι ψυχές όσων σκοτώθηκαν στα Τέμπη. Έχω δώσει δυο όρκους στη ζωή μου, έχει πει. Πρώτα τον ιατρικό, τον όρκο του Ιπποκράτη. Και δεύτερο στη νεκρή κόρη μου για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Και θα τον τηρήσω, όπως και τον πρώτο. Είναι μια δυναμική γυναίκα, που γιγαντώνεται η θέλησή της, πεισμώνει με τα εμπόδια που συναντά στην απόδοση δικαιοσύνης, αγωνίζεται. Αγωνίζεται και πονά. Δηλώνει ότι θα συνεχίσει, όποια εμπόδια κι αν συναντήσει κι αν της βάλουν.
Καταθέτοντας στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής είπε: “Για να μπορέσετε να καταλάβετε πώς νιώθουμε εμείς, θέλουμε να έρθετε για πολύ λίγο στη θέση μας: Να χάσετε το πιο αγαπημένο σας πρόσωπο από ιατρικό λάθος, από αδιαφορία, από ελλιπείς γνώσεις ή από όλα τα παραπάνω, και ο εν λόγω γιατρός, αντί να παραπέμπεται στη Δικαιοσύνη για να κριθεί και να τιμωρηθεί, να παραπέμπεται στον Ιατρικό Σύλλογο. Πώς θα σας φαινόταν αυτό; Σκληρό; Δίκαιο; Άδικο; Φυσιολογικό;”.
Απορεί γιατί καταθέτει σ’ αυτή την επιτροπή, αναπτύσσει την άποψή της σε βουλευτές κι όχι στον φυσικό χώρο του δικαστηρίου: “Ένιωθα χαζή. Τι δουλειά είχα να είμαι μπροστά σε βουλευτές και όχι ενώπιον δικαστών που ερευνούν το έγκλημα; Τι ήξεραν να μου απαντήσουν όταν δεν έχουν δει ούτε τη δικογραφία και δεν γνωρίζουν τα στοιχεία; Τι να εξηγώ σε μια αναρμόδια επιτροπή; Ειδικά από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας δεν μου έκαναν καμία ερώτηση, με κοιτούσαν παγωμένοι. Σεβασμός δεν είναι να σωπαίνεις μπροστά σε μια μάνα που το κράτος δολοφόνησε το παιδί της, σεβασμός είναι να κάνεις τα πάντα για να αποδοθεί δικαιοσύνη”.
Αυτή η προσπάθεια, της απονομής δικαιοσύνης από πλευράς Συλλόγου, και πιότερο από τον δικό της αγώνα θα συνεχιστεί, θα έχει δρόμο. Νιώθουμε ότι ο όρκος της μάνας θα εκπληρωθεί, θα τον τηρήσει. Πονά γιατί έχασε ό,τι πολυτιμότερο έχει ένας γονιός, μια μάνα, το παιδί της. Δεν μπορεί να συμβιβαστεί, δεν είναι πρόεδρος ενός συλλόγου με τετριμμένα αιτήματα, τα οποία εύκολα οι πολιτικάντες αντιμετωπίζουν “κατόπιν ενεργειών” τους.
Η συνέχεια θα δοθεί στο Ευρωκοινοβούλιο. Εκεί θα καταθέσει στις 14 Φεβρουαρίου όπου “θα παρουσιάσει ενώπιον των Ευρωπαίων ευρωβουλευτών το έγκλημα των Τεμπών”. Κι εκεί τα πράγματα δεν είναι όπως εδώ. Θα πάει στο Ευρωκοινοβούλιο για να γίνει γνωστό στην Ευρώπη τι σημαίνει “βαθύ κράτος στην Ελλάδα, όπως και τι σημαίνει συγκάλυψη εγκλήματος”. Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έχει ασκήσει κακουργηματικές διώξεις εναντίον 23 ατόμων “για πλημμελή εκτέλεση της σύμβασης του σιδηροδρόμου, για απάτη, απιστία, ψευδείς βεβαιώσεις με σκοπό τον παράνομο προσπορισμό οφέλους και ηθική αυτουργία”. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και 76 αγνοούμενοι που ζητούν δικαίωση. Σκεφτείτε ότι πολλών Μυτιληνιών τα παιδιά για χρόνια έπαιρναν το βραδινό, φονικό δρομολόγιο του τρένου.
* Ο Αριστείδης Καλάργαλης είναι Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός, πρώην Διευθυντής Περιφερειακής Εκπαίδευσης Βορείου Αιγαίου με συγγραφικό έργο και αναγνωρισμένη προσφορά στα γράμματα και τον πολιτισμό
