του Παναγιώτη Ανδριώτη*
Δεν θα μπορούσα να αφήσω ασχολίαστα κάποια πράγματα, που μας αφορούν. Ένα από αυτά είναι γενικότερα ο τουρισμός που προέρχεται από τα απέναντι παράλια, και όχι μόνο.
Τα στοιχεία του Αυγούστου δείχνουν ότι οι αφίξεις Τούρκων για τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, έκλεισαν στα περσινά επίπεδα. Σε όλους τους επαγγελματίες που ασχολούνται με τον τουρισμό, είναι παραδεκτό ότι οι Τούρκοι τουρίστες μας κρατάνε σαν νησί ζωντανούς στον τουρισμό.
Γίνονται, δε, προσπάθειες από την Περιφέρεια, και τον Δήμο, να συντηρηθεί το υφιστάμενο κλίμα, ή και ακόμη να βελτιωθεί.
Παρατηρήθηκαν, όμως, κάποιες ευτυχώς ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΕΣ συμπεριφορές, όπως διπλοί τιμοκατάλογοι στην εστίαση, οι οποίες έδωσαν αφορμές για αρνητικά σχόλια. Όπως επίσης αρνητικά ήταν τα σχόλια, όταν κάποιοι διακίνησαν φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης F/B, με το ΠΕΡΑΜΑ να είναι στολισμένο με τουρκικές σημαίες, και καυστικά σχόλια. Αποτέλεσμα το αναπαλαιωμένο καφενεδάκι από τον μεγιστάνα Τούρκο ΡΑΧΜΙ ΚΟΤΣ να κλείσει. Έσβησε, δηλαδή, μία λάμπα που είχε ανάψει, και στενοχωρήσαμε έναν άνθρωπο που ήταν φίλος.
Στο ΠΛΩΜΑΡΙ τώρα, όπου οι ισραηλινές επενδύσεις, εδώ και χρόνια σε ακίνητα και επιχειρήσεις, έχουν δώσει ώθηση στην ανάπτυξη του τόπου. Εκεί έχει αναπτυχθεί μια συζήτηση κατά των Ισραηλινών, με αφορμή τον πόλεμο στην ΓΑΖΑ. Η σημερινή πολιτική του ΙΣΡΑΗΛ δέχεται κριτική, εκτός των άλλων, και από πολλούς Ισραηλινούς, για τον τερματισμό του πολέμου, και την απελευθέρωση των αιχμαλώτων. Υπάρχουν, δηλαδή, φωνές Ισραηλινών που ζητούν τερματισμό του πολέμου. Διακινείται και μια άποψη ότι το Πλωμάρι μετατρέπεται σε ΤΕΛ-ΑΒΙΒ. Θα θυμίσω ότι στην ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ δραστηριοποιείται μία τεράστια Ελληνική Κοινότητα, γιατί οι Έλληνες έγιναν δεκτοί και μεγάλωσαν παιδιά.
Πίσω από κάθε πώληση ακινήτου στο Πλωμάρι, υπάρχει ένας ιδιοκτήτης κάτοικος ή όχι του Πλωμαρίου, που δεν μπορεί να το συντηρήσει, και κρίνει ότι τον συμφέρει να πουλήσει το ακίνητό του.
Δεν φταίνε επομένως οι αγοραστές και τα πικρόχολα σχόλια κατά των Ισραηλινών. Εκτιμώ ότι δεν βοηθούν, δεδομένου ότι πολλοί εξ αυτών είναι υπέρ του τερματισμού του πολέμου στην ΓΑΖΑ. Υπάρχουν βέβαια και φωνές αντίθετες, όμως τέτοιες φωνές υπάρχουν παντού. Ο καθένας έχει μια άποψη, σε μία παγκοσμιοποιημένη, δυστυχώς, κατά την άποψή μου οικονομία, είμαστε υποχρεωμένοι να γίνουμε ανταγωνιστικοί, και είμαστε υποχρεωμένοι να ισορροπήσουμε, είτε με Γερμανούς, είτε με Ισραηλινούς, είτε με Τούρκους. Οι τελευταίοι, σύμφωνα με μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες, έχουν κάνει απόβαση και στην Καβάλα. Δεν μας φταίει κανένας για τα μνημόνια που περάσαμε , φταίμε εμείς οι ίδιοι που δώσαμε τις αφορμές, και δυστυχώς συνεχίζουμε να δίνουμε. Για φανταστείτε σήμερα να μας λείπανε οι Τούρκοι τουρίστες.
Κατά την ίδια λογική, δεν θα πρέπει να θέλουμε και τους Γερμανούς τουρίστες, με αφορμή τα όσα τράβηξε ο Ελληνικός λαός στην κατοχή.
Η κοινωνία στο Πλωμάρι, ας αναλογισθεί τα υπέρ και τα κατά της οικονομικής επίθεσης των Ισραηλινών και πώς θα ήταν το Πλωμάρι χωρίς τις επενδύσεις αυτές, εάν οι κάτοικοι της όμορφης κωμόπολης πορεύονταν μόνο με γνώμονα την μονοκαλλιέργεια της ελιάς.
Δυστυχώς η οικονομία μας έχει σαν βαρύ όπλο τον τουρισμό. Οφείλουμε επομένως γι’ αυτό το προϊόν που πουλάμε, να το διαφυλάξουμε και να το βελτιώσουμε δίνοντας λύσεις στην καθημερινότητα των προβλημάτων και στην διαχείριση των υδάτινων πόρων, και παίρνοντας εγκαίρως νέα μέτρα για την παρατεταμένη λειψυδρία, για να είμαστε στο μέλλον δυνατοί.
Είτε το θέλουμε, είτε όχι, για να φτάσεις στο σημείο να διαλέγεις τους πελάτες σου, πρέπει προηγουμένως να είσαι οικονομικά αυτάρκης, και η χώρα μας και το νησί μας δεν είναι.
*Ο Παναγιώτης Ανδριώτης είναι Οικονομολόγος – συνταξιούχος διευθυντής Τράπεζας
