Του Παναγιώτη Ανδριώτη*
Το Δόγμα ΤΡΑΜΠ συμπυκνώνεται στις φράσεις, εγώ αποφασίζω με βάση το συμφέρον της ΑΜΕΡΙΚΗΣ και θα κάνεις ό,τι σε διατάξω. Διαφορετικά θα γίνει κόλαση. Οι δασμοί είναι ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ όπλο του προέδρου Τραμπ. Βέβαια πριν από όλα αυτά στο εσωτερικό φρόντισε στην κυβέρνησή του, να βάλει παντού τους ανθρώπους του, οι οποίοι θα κάνουν αυτό που εκείνος θα αποφασίσει. Η εικόνα που υπάρχει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού είναι ότι όλοι τον τρέμουνε. Αυτή την εικόνα μεταφέρει και στους Ευρωπαίους και λοιπούς, ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ, ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ. Το αποφασίζουμε και διατάσσουμε είναι σε ημερήσια διάταξη. Υπό αυτή την έννοια, διεθνείς συνθήκες δεν υφίστανται, και ο μεγάλος ΣΕΡΙΦΗΣ επιβάλλει τον νόμο του. Ακόμα ίσως και δικαιοσύνη δεν υπάρχει, για τους ανθρώπους όπως εκείνος, που προστατεύουν τα συμφέροντα της Αμερικής. Αυτό εξάλλου παρήγγειλε στους Αμερικάνους δικαστές. Όσα δε Μ.Μ.Ε. τον αντιστρατεύονται, τα αποκλείει από το OVAL γραφείο.
Μέσα σε δύο εβδομάδες, είναι η τρίτη φορά που καθυστερεί ή κάνει βήματα πίσω για επιβολή δασμών σε Μεξικό και Καναδά. Με το Μεξικό συμφώνησε να αναστείλει την επιβολή των δασμών για 30 ημέρες, με την προϋπόθεση το Μεξικό να καταπολεμήσει την διακίνηση ΦΑΙΝΤΑΝΥΛΗΣ. Η πρόεδρος του Μεξικού Σέινμπαουμ συμφώνησε.
Με τον Καναδά, συμφώνησε να επενδύσει ο Καναδάς 1,3 δις δολάρια, με στόχο την προσθήκη νέων ελικοπτέρων για ενίσχυση της τεχνολογίας και ακόμη συμφώνησε για αποστολή προσωπικού 10.000 ατόμων, τα οποία θα φυλάσσουν τα σύνορα από τους διακινητές ναρκωτικών και τους λαθρέμπορους. Μπορεί ο εμπορικός πόλεμος να μην ξεσπά σήμερα, πράγμα που φοβούνταν οι επενδυτές, και οι επιχειρήσεις, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το δράμα της επιβολής δασμών τελείωσε. Υπό τον φόβο του εμπορικού πολέμου, ένα τρις δολάρια έκαναν φτερά από το χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης.
Ο επόμενος στόχος είναι η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ και ιδιαίτερα η ΓΕΡΜΑΝΙΑ και η ΓΑΛΛΙΑ. Η προσπάθεια εδώ θα είναι η οικονομική διάλυση της Ευρώπης, συνάπτοντας μεμονωμένες συμφωνίες, με ευρωπαϊκά κράτη (π.χ. Ιταλία – Μελόνι).
Ο Παναμάς, η Γροιλανδία, ο Καναδάς, είναι στόχοι. Από τον τελευταίο ζητά να γίνει η 51η πολιτεία των ΗΠΑ. Το real estate σε πλήρη ανάπτυξη στον Λευκό οίκο.
Μια χώρα, όπως οι ΗΠΑ, που το χρέος της σήμερα ανέρχεται σε 35,5 τρις δολάρια, από τα οποία τα 7,5 τρις τα οφείλει στην ΚΙΝΑ, και ενώ θα έπρεπε να είναι ο καλύτερος πελάτης του ΔΝΤ, απειλεί με δασμούς τον υπόλοιπο κόσμο, και παράλληλα βλέπει τον κόσμο σαν μια μεγάλη επιχειρηματική ευκαιρία. Η Κίνα βέβαια ανακοίνωσε ότι θα προσφύγει αρμοδίως κατά της απόφασης επιβολής δασμών ύψους 10%, και δεν γνωρίζουμε τις περαιτέρω αντιδράσεις της μεγαλύτερης οικονομίας στον πλανήτη.
Στην Μέση Ανατολή το σχέδιο είναι να φύγουν οι Παλαιστίνιοι από την ΓΑΖΑ, να πάνε σε Αίγυπτο – Ιορδανία – Σαουδική Αραβία, την δε ΓΑΖΑ παραλαμβάνει η Αμερική, για να την μετατρέψει σε τουριστικό θέρετρο με αμερικάνικη διαχείριση. Διαφορετικά θα γίνει κόλαση.
Στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ τώρα, αφενός τα βρήκε με τον πρόεδρο Πούτιν, στον οποίο προφανώς ΕΔΩΣΕ τα όποια εδάφη μέχρι σήμερα έχει καταλάβει, και αφετέρου πήρε από τον ΖΕΛΕΝΣΚΙ τα υπόλοιπα πλούσια εδάφη στο ουκρανικό υπέδαφος, τα οποία ο τελευταίος είχε υποσχεθεί στους Ευρωπαίους, σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια που του έδιναν στον πόλεμο. Ήδη ξεκινούν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις ΡΩΣΙΑ – ΟΥΚΡΑΝΙΑ – ΑΜΕΡΙΚΗ αποκλείοντας την ΕΥΡΩΠΗ, στην οποία χτύπησε κόκκινος συναγερμός και τρέχει και δεν προλαβαίνει.
Στάλθηκε, δε, έγγραφο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ζητώντας από αυτές να τον πληροφορήσουν μεμονωμένα τι βοήθεια μπορούν να προσφέρουν για την ειρήνη στην Ουκρανία. Εδώ επιδιώκει να στείλει μελλοντική ειρηνευτική δύναμη στην Ουκρανία από ευρωπαϊκά κράτη και θέλει να αποφύγει την ΕΝΙΑΙΑ απάντηση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (διαίρει και βασίλευε). Τι απαντά η Ευρώπη προς το παρόν; Τίποτα. Ο πρόεδρος Μακρόν καλεί άτυπη συνδιάσκεψη με την συμμετοχή της ΑΓΓΛΙΑΣ για να εξετάσουν από κοινού την κατάσταση.
Η πρόεδρος Φον Ντερ Λάιεν δηλώνει ότι θα επιταχύνει την είσοδο της Ουκρανίας στην κοινότητα. Μάλλον δεν υπολογίζει ότι ο ΤΡΑΜΠ και ο ΠΟΥΤΙΝ συμφώνησαν ήδη ότι μετά το τέλος του πολέμου το κομμάτι που θα λέγεται Ουκρανία θα είναι μια χώρα, που δεν θα μπορεί να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης. Σύντομα δε αυτό θα επιτευχθεί με εκλογές και ανατροπή Ζελένσκι, όπως έγινε στην Γεωργία.
Εύλογα λοιπόν στους ανέτοιμους και χωρίς αμυντικό μηχανισμό Ευρωπαίους τίθεται το ερώτημα: Θα συνεχίσει η Ευρώπη να συμμετάσχει στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ της Αμερικής, και για ποιο λόγο να το κάνει; Η χώρα μας που πλήρως ταυτίστηκε με τους Αμερικάνους, τι θα κάνει τώρα; Πλήττονται τα οικονομικά και όχι μόνο συμφέροντά μας, σαν μέλος της Ευρωπαϊκής κοινότητας. Στην Ουκρανία στείλαμε στρατιωτική βοήθεια και σε λίγο το κλειδί από το χρηματοκιβώτιο της εν λόγω χώρας, θα κρατά ο ΤΡΑΜΠ και ο Πούτιν.
Στα δικά μας τώρα και στην περίπτωση που ξυπνήσει ο ΤΡΑΜΠ ένα πρωί, και παραγγείλει ότι το ΑΙΓΑΙΟ ανήκει στην ΑΜΕΡΙΚΗ (περίπτωση Γροιλανδίας), και εκείνος θα εκμεταλλευθεί τα κοιτάσματα πετρελαίου, η δε θάλασσα θα χωριστεί στα δύο, πώς θα αντιδράσουμε; Ή δεν θα αντιδράσουμε; Μήπως τώρα πρέπει να βάλουμε στον πρόεδρο ΤΡΑΜΠ το ερώτημα διάλεξε ΕΛΛΑΔΑ ή ΤΟΥΡΚΙΑ;
Φανερός είναι ο προβληματισμός του προέδρου ΤΡΑΜΠ, ότι ο μεγάλος αντίπαλος είναι η ΚΙΝΑ και αυτόν θέλει να αντιμετωπίσει, προσεγγίζοντας τον Πούτιν και καθιστώντας το ΔΟΛΑΡΙΟ ισχυρό όπλο απέναντι στην κινέζικη οικονομία. Όπως επίσης φανερή είναι και η επιθυμία του να διαλύσει την ευρωπαϊκή κοινότητα, και να επιβραδύνει την ανάπτυξή της. Γι’ αυτό παρεμβαίνει στις εκλογές της Γερμανίας, την οποία προσπαθεί να χτυπήσει πολιτικά, ενισχύοντας τους ακροδεξιούς. Προς το παρόν αυτό που πέτυχε είναι να βγάλει στους δρόμους Γερμανούς διαδηλωτές, κατά του ακροδεξιού κόμματος. Ο φόβος των Γερμανών, ίσως φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα στις εκλογές τους.
Η διεθνής κοινότητα είναι σε αναμονή, και ΜΕΓΑΛΗ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, μια αβεβαιότητα που οδηγεί σε στασιμότητα και οικονομική επιβράδυνση, της οποίας τα αποτελέσματα θα είναι ο στασιμοπληθωρισμός. Σε ό,τι αφορά την χώρα μας, η οποία τελευταία έδωσε γη και ύδωρ στους Αμερικάνους, πρέπει να αρχίσει να ανησυχεί, γιατί η οικονομική επιβράδυνση της Ευρωπαϊκής κοινότητας, γρήγορα θα χτυπήσει την πόρτα της χώρας μας.
*Ο Παναγιώτης Ανδριώτης είναι Οικονομολόγος – συνταξιούχος διευθυντής Τράπεζας
