ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΡΑΣΧΟΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ
Το ποίημα «Οι ρυτίδες της γης» παρουσιάζει με δραματικότητα και ένταση τις παγκόσμιες προκλήσεις και τις συγκρούσεις που ταλανίζουν την ανθρωπότητα. Με τη χρήση πλούσιας και ζωντανής γλώσσας, το ποίημα φωτίζει τις σκοτεινές πλευρές της σύγχρονης γεωπολιτικής σκηνής, ενώ παράλληλα σπέρνει τον σπόρο της ελπίδας και της αγάπης. Η γραφή του ποιήματος αποτυπώνει τις επιπτώσεις των διεθνών σχέσεων και των συγκρούσεων σε περιοχές όπως το Ιράν, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Μέσα από έντονες και εικονικές στιχουργικές εικόνες, ο αναγνώστης μεταφέρεται σε έναν κόσμο όπου η ειρήνη μοιάζει μακρινό όνειρο, ενώ η αγάπη και η ενότητα αποτελούν τους φάρους που προσπαθούν να διαλύσουν το σκοτάδι. Η ποιητική έκφραση αναδεικνύει την τεράστια δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες και να αντισταθεί στο μίσος.
Οι στίχοι προσκαλούν τον αναγνώστη να οραματιστεί έναν κόσμο όπου η δικαιοσύνη και η ειρήνη κυριαρχούν, παρακινώντας σε ηρωικές πράξεις και αλληλεγγύη. Το ποίημα δεν περιορίζεται μόνο στις περιγραφές των συγκρούσεων, αλλά επεκτείνεται και στην ανάγκη για ενότητα και θάρρος. Μέσα από τη διαρκή επανάληψη των αξιών της αγάπης και της ενότητας, το ποίημα λειτουργεί ως αντίδοτο στο σκοτάδι και το μίσος, προσφέροντας μια ακτίνα ελπίδας και ένα όραμα για ένα καλύτερο μέλλον. Επιπλέον, το ποίημα τονίζει τη σημασία της ιστορικής μνήμης και της συλλογικής προσπάθειας για την οικοδόμηση ενός κόσμου απαλλαγμένου από φόβο και διχασμό.
Με αναφορές σε λάθη του παρελθόντος και τη ματαιοδοξία που οδήγησε στην οικονομική κρίση, προτρέπει σε μια νέα αρχή, γεμάτη σοφία και αληθινά πλούτη: την αγάπη, την ειρήνη και την αλληλεγγύη. «Οι ρυτίδες της γης» είναι μια ποιητική κραυγή για ενότητα και ελπίδα, μια προτροπή να αφήσουμε πίσω μας τις διαφορές και να χτίσουμε από κοινού έναν κόσμο δίκαιο και ελεύθερο. Η δύναμη του ποιήματος έγκειται στην ικανότητά του να συνδυάζει τη δραματικότητα των σύγχρονων προκλήσεων με την ακλόνητη πίστη στη δυνατότητα της ανθρωπότητας να αναδυθεί από τις στάχτες και να δημιουργήσει ένα μέλλον γεμάτο αγάπη, γαλήνη και ειρήνη. Σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει και αντιμετωπίζει προκλήσεις, το ποίημα «Οι ρυτίδες της γης» στέκεται ως σύμβολο ελπίδας και φάρος καθοδήγησης. Με την προτροπή για ηρωικές πράξεις και αλληλεγγύη, μας καλεί να γίνουμε οι φύλακες ενός καλύτερου αύριο, όπου η αγάπη και η ειρήνη θα είναι οι κυρίαρχες αξίες.
Στον κόσμο μακρινό, η μάχη φλόγες ρίχνει,
Σκοτάδι απλώνει, ρυτίδες χαράζει.
Βουνά και λαγκάδια, μορφές θολές γίνονται,
Κάτω από σκιές, που αργά πνίγουν.
Δυνάμεις τεράστιες, σε χορό θανάτου,
Η Αμερική φέρνει δροσιά στους συμμάχους,
Μα η δύναμή της δοκιμάζεται σκληρά,
Σε κόσμο που η ειρήνη, όνειρο μακρινό μοιάζει.
Το Ιράν, σκιά στο φως, τρομοκρατία σκορπά,
Το Ισραήλ αντιστέκεται, οχυρό θάρρους,
Στην Παλαιστίνη, όνειρο κράτους μαχαιριές σκίζουν,
Η Χαμάς οδύνη στις ψυχές ρίχνει.
Από τη Δύση, απάντηση έρχεται αβέβαιη,
Σύμμαχοι παράταιροι, σε σκηνή παγκόσμια,
Η δικαιοσύνη μάχεται με το σκοτάδι,
Ο κόσμος αγωνιά, με λόγια του Παΐσιου.
Μέλλον αβέβαιο, σε ζυγαριά αιωρείται,
Μα στην Ελλάδα, φλόγα ζεστή, πίστη ανθίζει,
Ενότητα, θάρρος, ιδανικά υψώνει,
Φάρος ελπίδας, σε θάλασσα ταραχής.
Ας υψώσουμε φωνή ενάντια στο σκοτάδι,
Ας νικήσουμε το μίσος με αγάπη και φως,
Να γίνουμε φύλακες ενός κόσμου ονειρικού,
Ελεύθερου, από φόβου δεσμά απαλλαγμένου.
Ας γράψουμε ιστορία με πράξεις ηρωικές,
Ας χτίσουμε μέλλον, γεμάτο με ελπίδα,
Ο αγώνας αυτός, ας γίνει η νίκη μας,
Η γη ας λάμψει, με γαλήνη και αγάπη.
Σκοτεινιάζει ο κόσμος, μα η ελπίδα δε λυγίζει,
Φωνές ενότητας δυνατά ας ηχήσουν.
Χέρια ας ενώσουμε, φως ας ανάψουμε,
Για ένα μέλλον που η αγάπη θα βασιλέψει.
Πολλές οι χώρες, διχασμένες απ’ το μίσος,
Σε ερείπια θέλουν να ρίξουν η μια την άλλη.
Μα η καταστροφή δε φέρνει λύτρωση,
Μόνο πόνο αφήνει και θλίψη παντοτινή.
Χρέος βαρύ πλάκωσε την ανθρωπότητα,
Από λάθος επιλογές και άπληστη ματαιοδοξία.
Πλούτη όμως αληθινά δε βρίσκονται στα θησαυροφυλάκια,
Αλλά στην αγάπη, την ειρήνη και τη σοφία.
Ας αφήσουμε πίσω μας τα λάθη του παρελθόντος,
Ας χτίσουμε μαζί έναν κόσμο δίκαιο και ελεύθερο.
Όπου η φτώχεια δε θα υπάρχει, η πείνα θα παύσει,
Και η χαρά θα ανθίσει σε κάθε γωνιά της γης.
Ας ενώσουμε δυνάμεις, ας ενώσουμε φωνές,
Για να νικήσουμε το σκοτάδι και το μίσος.
Ας γράψουμε ιστορία με πράξεις αλληλεγγύης,
Και ας χαρίσουμε στα παιδιά μας ένα μέλλον φωτεινό.
Υπάρχει ελπίδα, ας την αγκαλιάσουμε,
Ας γίνουμε η αλλαγή που ο κόσμος ποθεί.
Μαζί μπορούμε να χτίσουμε έναν κόσμο καλύτερο,
Έναν κόσμο γεμάτο αγάπη, γαλήνη και ειρήνη.
