του Βασίλη Χατζηελευθερίου
Δοθείσης ευκαιρίας της προ ημερών συγκέντρωσης στην πλατεία Σαπφούς, η οποία για μένα ήταν απογοητευτική σε παλμό και συμμετοχή, αν λάβουμε υπ’ όψιν την δικαιολογημένη αγανάκτηση – δυσφορία – αποτροπιασμό του πολίτη που λόγω της ακρίβειας, και των τσαρλατανισμών της κυβέρνησης (και όχι μόνο), θα έπρεπε να είναι εκεί (στην πλατεία) κάποιες χιλιάδες πολιτών… Αλλά δυστυχώς, μια από τα ίδια πάλι!!! Πάλι με απογοήτευσες φιλαράκο αραχτέ της καφετέριας, του σπιτιού και του φόβου μην χάσεις ένα μεροκάματο από την δουλειά σου. Πάλι μικρός φάνηκες. Άλλο το ύψος κι άλλο το ανάστημα, τα έχουμε ξαναπεί. Ναι ρε φίλε, σε σένα απευθύνομαι που ζεις από τον φόβο, την θλίψη των ημερών, και τον πόνο της ζωής, που είναι αγωνία και αγώνας, δηλαδή αναντίρρητη πραγματικότητα. Γι’ αυτό και ο λόγος του Σωκράτη στην απολογία του, έγινε η φάτσα μας στον καθρέφτη του σήμερα που κοιταζόμαστε, βλακωδώς και απορημένοι…
Δυστυχώς εμείς οι Έλληνες μένουμε απαθείς μπροστά στα συμβαίνοντα και είναι σαν να οδηγούμαστε αυτόχειρες και αυτόκτονοι στην «οδό της απώλειας».
Ναι σε σένα απευθύνομαι που βρίσκεσαι σε κατάσταση σύγχυσης, αμηχανίας, φόβου, και ακαταμάχητης ευπιστίας στους προβεβλημένους ρήτορες, ενώ οι αντιστάσεις σου απονευρώθηκαν, η ζωή σου αποδυναμώθηκε, και προχωρά άχρωμα…, μεταμορφούμενη και επαναλαμβανόμενη χωρίς προβληματισμούς και ορμές προόδου για το αύριο!!
Σε σένα απευθύνομαι που καθημερινά συμβιβάζεσαι με τον πολιτικό μηδενισμό, υπό το κράτος του φόβου.
Ναι, σε σένα απευθύνομαι που κάθε μέρα με τον στρουθοκαμηλισμό σου, υφαίνεις το δικό μου μελλοντικό δράμα. Το δράμα μιας ακόμα μεγάλης ελληνικής περιπέτειας. Με την Ελλάδα να έχει μετατραπεί σε αποικία. Με την αλλοίωση της κοινωνίας. Με τους αριστεροδεξιόστροφους συστημικούς κοχλίες να σου ισοπεδώνουν το σήμερά σου. Με άμβλωση σκέψης που σου έχουν επιβάλλει τα ηλίθια ΜΜΕ. ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ;
Όσο εθίζεσαι στην ανοσία (όχι για τον κορωνοιό που έχεις μετατραπεί σε θύμα του πολιτικού καιροσκοπισμού), αλλά για την ζωή σου, δεν θα είσαι ικανός σε λίγο, όχι να ζήσεις δημιουργικά και αξιοπρεπώς, αλλά ούτε και για να πεθάνεις!!!!!
