Ο Αίολος Μυτιλήνης είναι μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια έχει κλέψει τις εντυπώσεις σε επίπεδο υποδομών στο χώρο του μπάσκετ. Μια ιδέα του Θοδωρή Γιαννίκου και του αείμνηστου Κώστα Μπαλή πριν χρόνια για την δημιουργία μιας ακαδημίας μπάσκετ που δεν υπήρχε τότε, ήταν η αρχή για να υπάρχει σήμερα ο Αίολος, με τον Κώστα να καμαρώνει από ψηλά το κατόρθωμα του πρώην συμπαίκτη του. Και το χαρακτηρίζουμε κατόρθωμα γιατί ο Αίολος μέσα σε λίγα χρόνια, έχει καταφέρει να βρίσκεται στην κορυφή των πρωταθλημάτων υποδομής σε όλες τις κατηγορίες, να έχει δημιουργήσει ακόμη και αντρική ομάδα που συμμετάσχει στο πρωτάθλημα έχοντας τον μικρότερο όρο ηλικίας και κάνοντας ακόμη και πρωταθλητισμό και όλα αυτά χωρίς να έχει αθλητικές υποδομές και με ελάχιστα «εργαλεία» στα χέρια του.
Ο πρωτεργάτης της επιτυχίας αυτής, Θοδωρής Γιαννίκος, μίλησε στην ιστοσελίδα του Αιολικού και μας εξηγεί πώς δημιουργήθηκε ο Αίολος και πώς έφτασε σήμερα να είναι η κορυφαία ακαδημία του νησιού στο χώρο του μπάσκετ:
Ερ: Coach, όταν πριν χρόνια ξεκινούσες αυτή την διαδρομή στην προπονητική και ειδικά στις ακαδημίες τι όραμα είχες για την ομάδα σου;
Απ: «Όταν ακόμα σκεφτόμουν την ίδρυση της ομάδας Αίολου μαζί με τον συγχωρεμένο συνεργάτη και καλό μου φίλο Κώστα Μπαλή θέλαμε να κάνουμε καταρχήν την «τρέλα μας» και μετά κάτι πρωτοποριακό για τα τότε χρόνια, με το να ασχοληθούμε με τις ακαδημίες και μόνο. Δηλαδή να ξεκινήσουμε μαθαίνοντας μπάσκετ στα μικρά παιδιά από τις τάξεις του δημοτικού ακόμα, κάτι που δεν έκανε καμία ομάδα στο νησί μέχρι τότε… σκοπός μας ήταν η δημιουργία μιας ομάδας από τις ρίζες, που να εκπέμπει υγεία και να μεγαλώσει βήμα-βήμα μέσα από τα δικά της παιδιά και τους δικούς μας κόπους».
Ερ: Τα χρόνια “πέρασαν” και έχει δημιουργηθεί μια μαγιά αθλητών στα αναπτυξιακά τμήματα που έχει σαρώσει τα πάντα. Είναι τόσο “εύκολο” όσο φαίνεται ή έχει έρθει μέσα από πολύ σκληρή δουλειά, των αθλητών και δική σας φυσικά;
Απ: «Η αλήθεια είναι ότι η άνοδος της ομάδας ήρθε πολύ γρηγορότερα από όσο περίμενα, με αποτέλεσμα οι υποχρεώσεις να αυξηθούν απότομα και να χρειαστούν αρκετές θυσίες και από εμένα και από τους αθλητές, τους γονείς των αθλητών, αλλά κυρίως από την οικογένειά μου που δίχως την στήριξη και την κατανόησή της δεν θα είχαμε καταφέρει τίποτα… Μην ξεχνάτε και σε τι συνθήκες αναγκαζόμαστε όλοι στο νησί να κάνουμε προπονήσεις, πόσο μάλλον μια ομάδα στα πρώτα βήματά της που δεν είχε καν πρόσβαση σε κλειστό γυμναστήριο… Και για να απαντήσω ολοκληρωμένα στο ερώτημά σας, η μαγιά των καλών αθλητών τα τελευταία χρόνια είναι αποτέλεσμα της δουλειάς, της όρεξης και των θυσιών των ίδιων των αθλητών και αθλητριών και μόνο».
Ερ: Ανδρικό τμήμα. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει συμμετοχή του Αίολου και στο ανδρικό τμήμα. Ήταν ένας στόχος που εκπληρώθηκε;
Απ: «Δεν θα το έλεγα σαν στόχο που είχα αλλά περισσότερο σαν φυσικό επακόλουθο… κάτι που θα προέκυπτε μέσα από την δουλειά των προηγούμενων χρόνων. Σίγουρα με κάνει πολύ χαρούμενο που οι περισσότεροι από τους παίκτες που έχουν περάσει από την ανδρική ομάδα προέρχονται από τα σπλάχνα της ομάδας και είναι κάτι που θα συνεχίσει να γίνεται και στο μέλλον… Άλλωστε στα 4 χρόνια της συμμετοχής μας στο ανδρικό είμαστε με μεγάλη διαφορά από το επόμενο η πιο νεανική ομάδα και όχι αναγκαστικά, αλλά από επιλογή! Είναι άλλωστε μια μορφή επιβράβευσης και της δουλειάς τους, του ταλέντου τους, αλλά και ένα κίνητρο για να συνεχίσουν να προσπαθούν και να μην επαναπαύονται».
Ερ: Έως τώρα πώς έχετε δει τα πρωταθλήματα και την ανδρική κατηγορία…
Απ: «Γενικά υπάρχει ένα πρωτάθλημα περισσότερο δυο ταχυτήτων αλλά είναι κάτι που συμβαίνει στα περισσότερα πρωταθλήματα όλων τον κατηγοριών…. έδωσε παραπάνω συναγωνισμό η έλλειψη ενός από τα ιστορικότερα σωματεία του νησιού, του Αρίωνα, και το μοίρασμα των παιχτών του στα υπόλοιπα που έτσι κατάφεραν να ενισχυθούν».
Ερ: Στόχος του φετινού Αιόλου…
Απ: «Στόχος της φετινής σεζόν, όπως και κάθε σεζόν, είναι να προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα βηματάκι προς τα εμπρός… κάθε μέρα που περνάει να γινόμαστε και καλύτεροι μια και αυτό που λείπει από την ομάδα μου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η εμπειρία λόγω ηλικίας των παιχτών και αυτή θέλει χρόνο για να αποκτηθεί… οπότε αγώνα-αγώνα ξεχωριστά και όπου μας βγάλει».
Ερ: Φέτος, βλέπουμε δίπλα σας ένα δικό μας παιδί, ένα από τα αγαπημένα παιδιά του αείμνηστου Κουκέλλη Δημήτρη, τον Σταύρο Προκοπίου. Είναι ο στενός σας συνεργάτης έχοντας αναλάβει και μικρές ηλικίες. Πώς καταλήξατε σε αυτή την επιλογή;
Απ: «Ναι φέτος αποφάσισα να συνεργαστώ με τον Σταύρο, μια και είναι ένας άνθρωπος που υπήρξαμε μαζί συμπαίκτες, αντίπαλοι, τον είχα σαν παίχτη όταν ήμουν προπονητής στον Παλλεσβιακό και σαν αντίπαλο προπονητή όταν προπονούσε τον Α.Ο.Μ.! Όπως είναι λογικό, τον ήξερα αρκετά καλά, εκτιμούσα τις μπασκετικές του αντιλήψεις και την διάθεσή του για την προπονητική και το ότι είναι ο πρώτος που συνεργάζομαι μαζί στην ομάδα μετά τα τόσα χρόνια λέει πολλά για την γνώμη μου και την εκτίμησή μου για εκείνον».
Ερ: Πώς βλέπετε την κατάσταση στο νησί όσον αφορά τις υποδομές που υπάρχουν και τις ομάδες που συμμετέχουν;
Απ: «Γενικά και αντικειμενικά το μεγαλύτερο και τεράστιο πρόβλημα στο νησί είναι οι αθλητικές εγκαταστάσεις! Το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν βλέπω και την διάθεση από κάποιον από τους υπεύθυνους για αυτό να κάνουν πραγματικά κάτι, πέρα από υποσχέσεις και λόγια του αέρα… Το ότι είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης από πλευράς κλειστών εγκαταστάσεων πανελλαδικά είναι γεγονός και όχι απλά δικιά μου άποψη… γενικά πάντως με τις υποδομές, ενώ υπάρχει η διάθεση από αρκετές ομάδες, δεν υπάρχει η υπομονή και επιμονή που είναι απαραίτητη σε αυτό το κομμάτι, οπότε δεν υπάρχει και το ανάλογο αποτέλεσμα! Σίγουρα υπάρχουν περιθώρια μεγάλης βελτίωσης σε αυτό το κομμάτι πιστεύω».
Ερ: Θα θέλατε να πείτε την άποψή σας για την ομάδα του Αιολικού και για τον προπονητή κ. Γκούμα;
Απ: «Η ομάδα του Αιολικού είναι τα τελευταία χρόνια μια από τις καλύτερες ομάδες του νησιού που προσπαθεί πάντα, τελευταία, να πρωταγωνιστεί και όπως έδειξε και από τα πρώτα επίσημα παιχνίδια μια ομάδα που θα διεκδικήσει και φέτος τις πρώτες θέσεις! Όσον αφορά τον προπονητή της ομάδας του Αιολικού τον κ. Γκούμα από τα πρώτα δείγματα δουλειάς και φιλοσοφίας που έχει δείξει τοποθετεί την ομάδα του σε γερές βάσεις και προς τον σωστό δρόμο και από το έστω λίγο που τον έχω γνωρίσει χαίρει της απόλυτης εκτίμησής μου και σαν προπονητής αλλά και ως άνθρωπος».
Ερ: Μια ευχή για το μπάσκετ εδώ σε τοπικό επίπεδο.
Απ: «Όσον αφορά τις ευχές μου για το μπάσκετ σε τοπικό επίπεδο εύχομαι να ασχοληθούν όσο γίνεται περισσότεροι άνθρωποι με το άθλημα, που να το αγαπάνε πραγματικά και να θέλουν να δώσουν σε αυτό περισσότερο απ’ ό,τι θα πάρουν από αυτό… Μέσα από την καρδιά μου εύχομαι σε όλους τους αθλητές και τις ομάδες να έχουμε την υγεία μας και να συνεχίσουμε να κάνουμε με μεράκι αυτό που αγαπάμε».
