Ξεκινά από τη Δευτέρα, στις 9 το βράδυ, το 3ο Μουσικοθεατρικό Φεστιβάλ Μυτιλήνης στο Δημοτικό θέατρο με την παράσταση «Οργισμένα Νιάτα», βασισμένη στο έργο του Τζον Όσμπορν με την Πέγκυ Τρικαλιώτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η παράσταση θα παρουσιαστεί και την Τρίτη στις 9 το βράδυ. Τα «Νέα της Λέσβου» είχαν την ευκαιρία για μια σύντομη κουβέντα με την αγαπημένη πρωταγωνίστρια.
-Η παράσταση «Οργισμένα νιάτα» στην οποία πρωταγωνιστείτε έχει συγκεντρώσει πολύ καλές κριτικές και έρχεται και στο κοινό της Μυτιλήνης. Τι είναι αυτό που οργίζει τους νέους;
«Αυτό που οργίζει τους νέους σε όλες τις εποχές είναι να νιώθουν εξαπατημένοι. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει σε κάθε γενιά. Οι άνθρωποι που συνήθως έχουν την εξουσία σε κάθε χώρα κάθε εποχή, σπανίως κρατάνε τις υποσχέσεις τους. Όσο περνάνε τα χρόνια αυτό το συγχωρείς γιατί έχεις μάθει να το περιμένεις. Όταν είσαι νέος και το αντιμετωπίζεις για πρώτη φορά είναι τελείως φυσικό να σε οργίζει».
–Σε μια συνέντευξή σας είχατε πει με αφορμή την παράσταση ότι οι άνθρωποι ελπίζουν σε κάτι που δεν έρχεται ποτέ. Και το είχατε συγκρίνει με αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Γιατί πάντοτε ελπίζουμε σε αυτό το καινούργιο, το διαφορετικό που δεν έρχεται; Γιατί συμβαίνει αυτό κατά τη γνώμη σας;
«Δεν το λέω εγώ, η ιστορία το έχει δείξει. Όλες οι καινούργιες τάσεις, όλα τα κινήματα ξεκινώντας φαντάζουν πιο μεγάλα, πιο σπουδαία από ό,τι πραγματικά καταλήγουν να είναι. Ίσως φταίει ότι η φαντασία είναι πιο εντυπωσιακή από την πραγματικότητα… Ίσως φταίει ότι αυτοί που αναλαμβάνουν να κάνουν τα όνειρά μας πραγματικότητα είναι απλοί άνθρωποι με πάθη και αδυναμίες, όπως και όλοι μας… Ίσως τα πράγματα πρέπει να τελειώσουν για να ξαναρχίσουν από την αρχή…».
– Η «Άλισον» που υποδύεστε στην παράσταση, τι χαρακτήρας είναι; Και πόσο ταιριάζει ή διαφέρει με τα δικά σας πιστεύω;
«Η Άλισον και εγώ νιώθω ότι δεν μοιάζουμε σε τίποτα. Είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να υπομείνει πολλά χάρη σε μια απίστευτη ανασφάλεια που έχει μέσα της. Η δική μου ανασφάλεια λειτουργεί εντελώς διαφορετικά. Η Άλισον είναι ένας εγκλωβισμένος άνθρωπος μέσα σε μία σχέση κακοποιητική για την ίδια, που δεν βγάζει πουθενά. Στην διάρκεια του έργου την βλέπουμε να ενηλικιώνεται, να βρίσκει τρόπους να αντιμετωπίζει τους φόβους της και να αντιμετωπίζει τη ζωή».
– Είχατε γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό μέσα από τους τηλεοπτικούς σας ρόλους. Έχουμε καιρό να σας δούμε στη μικρή οθόνη. Είναι επιλογή σας ή έχει να κάνει με τη γενικότερη δύσκολη κατάσταση στα τηλεοπτικά πράγματα;
«Η κατάσταση στην τηλεοπτική πραγματικότητα είναι πάρα πολύ δύσκολη τα τελευταία χρόνια. Επειδή δεν υπάρχουν χρήματα οι δουλειές που γίνονται δεν είναι τόσο πλήρεις όσο παλαιότερα. Προτιμώ όσο μπορώ να αντέξω οικονομικά, να ασχολούμαι μόνο με το θέατρο».
–Έχετε έρθει ξανά στη Μυτιλήνη; Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας απ’ το νησί;
«Μυτιλήνη έχω έρθει άλλες δύο φορές, αλλά μόνο για δουλειά. Εκεί που θα γυρνάω πάντα είναι στο Μανταμάδο, στον Ταξιάρχη. Θα ήθελα πάρα πολύ να κάνω διακοπές ένα καλοκαίρι στη Μυτιλήνη γιατί από όσο έχω καταλάβει είναι ένα υπέροχο νησί και τα τελευταία χρόνια, με τη δοκιμασία που περνάει με την τεράστια ροή προσφύγων, ανακάλυψα ότι έχει και σπουδαίους κατοίκους. Στάθηκαν με μεγάλη γενναιότητα και ανθρωπιά σε όλο αυτό».
