Της Στέλλας Τσομβαρδέλλη
Μια φορά και έναν καιρό που λέτε σε μια μακρινή, πολύ μακρινή χώρα που την λέγανε Ελλαδιστάν είχαν μαζευτεί εκεί πολλοί σοφοί, πολλοί χαζοί, πολλοί τρελοί, μα και πολλοί απελπισμένοι. Καθώς λοιπόν δεν ξέρανε τι να κάνουν όλοι αυτοί, ένας από τους σοφούς βγαίνει το λοιπόν και λέει: Εγώ θα σας σώσω!! Θα σας κάνω τούτο, θα σας κάνω το άλλο, θα φέρω, θα δώσω, θα, θα, θα, θα.
Ζήτω, φώναζαν οι χαζοί, μα και πάρα πολλοί απ’ τους απελπισμένους και τους τρελούς. Έρχεται στα πράγματα λοιπόν αυτός ο σοφός και αρχίζουν να περνούν οι μέρες, οι μήνες και τα πράγματα πάλι τα ίδια έμεναν, τίποτα δεν άλλαζε, μόνο μερικοί από τους σοφούς είδαν τα πορτοφόλια τους να γεμίζουνε, αλλά όχι ότι ήτανε και πολύ ευχαριστημένοι, θέλανε και άλλα.
Όμως με όλα αυτά, με τούτα και με ‘κείνα που λέτε, περνούσαν οι μήνες, τα χρόνια και κάποια στιγμή βρέθηκε ένας άλλος σοφός….”Μη νοιάζεστε, εγώ θα σας κάνω ό,τι δεν έκανε ο άλλος που σας είπε ψέματα, θα, θα, θα, θα. Πίστεψαν πάλι οι χαζοί, οι τρελοί, και οι απελπισμένοι. Ας δοκιμάσουμε, είπαν, αυτός έχει πιο πολλά πτυχία, είναι πιο σοφός, ξέρει πιο πολλά, είναι και από τζάκι, ε, κάτι θα κάνει καλύτερο.
Περνούν πάλι οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια, αλλά πού να δουν οι τρελοί, οι χαζοί και οι απελπισμένοι φως, όλα τα ίδια έμεναν, μόνο που αυτή την φορά πιο πολλοί απ’ τους σοφούς είδαν χαρά στο πορτοφόλι τους. Άλλους τους έδωσαν διευθυντικές θέσεις, αυτοί με την σειρά τους βολέψανε τα παιδιά τους, τις κόρες και τους γιους τους, τους φίλους τους, τούς προστάτεψαν να μην πάθουν κακό, τους “ημέτερους” και πάει λέγοντας, βολεύτηκαν σε υπηρεσίες, σε Ιδρύματα κ.λ.π..
Μα οι άλλοι, οι πολλοί, οι χαζοί, οι τρελοί και οι απελπισμένοι… τίποτα, μα τίποτα. Από τα θα τα πολλά, τώρα αρχίσανε τα μη… Μην βγεις, μην μπεις, μην περπατάς, μην ζητάς, μην θες, μην λες, μην φωνάζεις… Ώσπου μια μέρα μαζεύτηκαν όλοι οι τρελοί, οι χαζοί και οι απελπισμένοι και άρχισαν να κάνουν ό,τι τόσα χρόνια έκαναν οι σοφοί. Όταν δε μετρήθηκαν βρέθηκαν να είναι πολλές φορές πιο πάνω αριθμητικά από τους σοφούς. Τότε οι σοφοί μεμιάς και ως διά μαγείας εξαφανίστηκαν στα πέρατα του κόσμου και από τότε, που λέτε, αυτός ο τόπος η χώρα το Ελλαδιστάν ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει!!!!!!!!!
Μην πάει το μυαλό σας πουθενά. Πάσα ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν έχει καμία σχέση με πραγματικά γεγονότα. Μην οργιάζει η φαντασία σας, συμμαζευτείτε λίγο, υπάρχει και ο καλός Θεός, ο Θεός της Ελλάδας που λέγανε παλιά, πολύ-πολύ παλιά, στην αρχαιότητα κάτι άνθρωποι που τους λέγανε Έλληνες και είχανε φτιάξει την “χρυσή εποχή” και ένα πολίτευμα που το λέγανε Δημοκρατία…
